Het zou deze zaterdag 29 juni te warm worden voor een tocht van 140 km, daarom hadden we besloten om het Groene Hart te schrappen. Vandaag wat minder kilometers, niet 2x met de pont mee en geen lunchstop, dus véél vroeger thuis voor de warmte!
Bij het gemeentehuis was het redelijk druk, wat “vreemd” volk erbij, maar wie ging er nu met wie mee?  De sport gingen voor hun eigen rondje.
De tourgroep voor een rondje richting Gurkum. Net buiten Made liet ik me afzakken, om eens te kijken wie er bij ons waren aangesloten. Dat bleek deze keer tegen te vallen, de familie Marijnissen en Niels en friends hadden vanochtend voor de sport gekozen.
Uiteindelijk waren we nog met z’n achten inclusief gastrenster Mariëlle, die volgens Flip gemakkelijk met ons mee kon.
Over de vertrouwde wegen fietsten we via de Peerenboom naar Dussen. Jantje, Peter en Maurice namen veel kopwerk voor hun rekening, zo af en toe mocht ik ze ondersteunen. Vader en zoon van Dijk, net terug van vakantie, bleven onze dames Mariëlle en Anneke in of uit de wind zetten.
De Merwedebrug over, de gele pijlen volgen naar Schelluinen, om dan langs de vliet naar Muisbroek over een idealistisch bruggetje te fietsen. Mariëlle vertelde dat dit gebied voor haar bekend terrein is, gelukkig voor ons, dan kunnen we zeker niet verdwalen.
Via Goudriaan en Brandwijk klauterden we nog over een paar verrekte steile bruggetjes.
Of het nu aan die bruggetjes, afstand of wind lag dat weet ik niet maar in de Hollandse Biesbosch begon de vermoeidheid zich af te tekenen. Ik probeerde Mariëlle nog wat moed in te praten “we zijn zo bij de Moerdijkbrug en dan bende bijna thuis”. Ik geloof niet dat ze er vleugels van kreeg, het tempo wat laten zakken is dan de enige oplossing.
Ten slotte is ons motto “samen uit, samen thuis”.  Via de kortste weg van de Moerdijkbrug naar Blauwe Sluis en de Zwaluw, dan is de May alweer in zicht.
Volgende keer weer gewoon op de fiets, ieder begin is moeilijk, ook wij hebben dat allemaal mee gemaakt!

Groeten van
de gepensioneerde Boulanger

Vandaag had Thijs de leiding en had een rondje naar het zuid-oosten bedacht. Qua wind niet ideaal want die was gedurende de nacht van oosten naar west gedraaid. Dit is iets koeler , want wind van zee. Maar komt ook met hogere luchtvochtigheid en dus zie ik op mijn weerapp dat de gevoelstemperatuur vier graden hoger is dan de thermometer-temperatuur. We hebben een klein groepje. Vijf WTC-ers en als gastrenner Jordi van Loon. Raar, gisteren heette hij nog de Jong ;-). Die kun je er goed bij hebben want rijdt sterk en strak. We zetten koers naar het zuiden en zitten al snel in Alphen. Daar moet Thijs even puzzelen want de wegopbreking staat niet in zijn Garmin en telefoon die ook nog geraadpleegd wordt. Niet goed voor het gemiddelde, dus als we weer op route zijn richting Baarle Nassau en Poppel, geven we flink gas. Mijn benen zijn toch wel wat moe van gisteren maar met de wind schuin van achteren gaat het nog goed.
In Poppel gaan we rechtsaf bij ‘t Kaske. Één van de twee bezienswaardigheden in het dorp. Ik betwijfel of de rest van de groep dit mooie gebouw ook gezien heeft. Ik moet tenminste flink aanzetten na de bocht om weer bij te komen. Dat komt meer voor, vooral als Thijs op kop rijdt. Dat mountainbiken is goed voor bochtentechniek denk ik. Was me vorige week bij de tijdrit ook al pijnlijk duidelijk geworden. Elke bocht een gat van 50 meter dichtrijden maakte het toch pittig.
Frans en ik zitten te overleggen of we wel eens meer over deze weg rijden. Ik denk van wel, als we terug komen van de klassieke tocht naar de Bockenrijder. Maar volgens mij heb ik hem ook wel eens zo gereden en wel bij onze Kempentocht die ik een jaar of 15 geleden een paar keer gereden heb.
We komen in Lage Mierde en dan naar Netersel. Dan via Westelbeers naar Diessen bij Hilvarenbeek. Via Moergestel gaat het naar Oisterwijk. Dat deed ik toen ook zo want je moet om Tilburg heen. De wind staat ondertussen niet meer zo lekker. Hij lijkt een beetje noordwest. Ik kom even op het kantje te zitten na een kopbeurt. Dat is wel erg pittig.
Ik vraag Thijs en Jordi om iets rustiger te rijden anders ben ik toch bang dat de geplande 120 kilometer te ver gaat worden. Via Udenhout gaan we nu richting Loon op Zand.
Ik zie dat Frans alleen een klein RVSA bidon bij zich heeft , terwijl ik al anderhalve grote bidon leeg heb. “Moet je niet bij vullen onderhand Frans?” “Nee hoor, hij zit nog half vol”. Nou dat is volgens mij niet goed, dan wordt je bloed veel te dik en moet je hart te hard pompen. Maar hij lijkt er geen last van te hebben. Hij rijdt prima. Toch gaan we in Loon op Zand opeens in de remmen. Iemand heeft zin om even wat te drinken. Geen slecht idee. Een lekkere bak koffie neem ik. Anderen gaan vooral aan de frisdrank. Ik eet de tweede helft van mijn müeslireep op. Moet genoeg zijn voor de laatste 30 kilometer.
Zoals meestal na een stop, sputteren mijn benen flink tegen. Die dachten dat ze er al waren, niet gek na 90 kilometer , maar de machine moet dus weer even opstarten.
We rijden naar Sprang-Capelle en gaan daar een fietspad op. Het “halve zolenlijntje”.
Sorry Thijs, maar dat vind ik zo’n gevaarlijk weggetje met al die onoverzichtelijke kruispunten, paaltjes en bejaarden. Maar we zijn wel zo in Waspik en Raamsdonk.
In Geertruidenberg slaat John af. Genoeg getraind, vindt hij. Johan van Helmond heeft nog over. Hij rijdt vanaf daar tot in Made op kop. Ik vind het prima, ik zit fijn in zijn wiel.
Weer een mooi tochtje aan mijn jaartotaal toegevoegd. Leuk om de Kempentocht van vroeger te zien herleven via Thijs.

Ad

Zondag 30 juni, met 25 graden om half negen is de temperatuur zomers te noemen.
Er staan nu meer gegadigden bij het oude raadhuis dan gisteren toen de Groene Harttocht niet doorging omdat het te warm zou worden. Toen 15 (en 1 gastrenster) aan de start, deze ochtend 5 (en een gast) bij de sport, 10 bij de trim en er bleven er 7 over voor de Tourploeg. Ik denk dat ze bij de trim koffie beloofd hadden;)

Flip had voor de tourders een rondje Binnenmaas op het programma, prima gezien de straffe westenwind. We vertrokken via Wagenberg naar 7-Bergschen Hoek, vandaaruit het Hollands diep over. Daar gaf Ad van Dongen aan dat hij op tijd thuis moest zijn en zelf zijn tochtje voortzette.
Wij met zessen door naar de Kiltunnel en via ‘s Gravendeel kwamen we bij de Binnenmaas. Het stuk van Maasdam naar Numansdorp was pittig; de wind stond pal tegen en het tempo was voor mij best hoog. Gelukkig ging de zon nu wat schuil achter bewolking.
De mannen waren sterk en een ieder nam keurig de kop, mooi, dan kon ik lekker in het wiel blijven. Mijn beentjes en rug voelden wel dat ik 2 dagen op rij op de fiets zat.
Nouja, goeie training zullen we maar denken.
Ik had nu mooi de tijd om al die achterwielen te bestuderen.
Conclusie; zwart is de trend.
Jantje heeft helemaal zwart, mooi met zijn witte schoentjes die elke keer voorbij komen zwaaien. Gerard heeft zwart met geel, chique hoor. Peter V. heeft zwart met frame van aubergine, of nee, paars of nee, welke kleur is het nou? Het is net zo’n kameleon.
Flip heeft zwart, wit en rood, past mooi bij onze clubkleuren. En mijn favoriete wiel is die van Maurice; mooi zwart Look met  rood (of komt het door het postuur van Maurice waar je  zo lekker achter weg kan kruipen?).
En zo kwamen we gezwind bij de Haringvlietbrug en Volkerak. Alle zeilen bij om in het wiel te blijven bij de mannen. En ineens hoorde ik mijn naam roepen. Een ex-collega van Ad, de kamergenoot tijdens de Alpendagen, herkende me terwijl wij  zijn groepje op de brug inhaalden.  Ik had m totaal niet gezien door al die wind.
Sorry Boudewijn, wel leuk om je zo ff voorbij te rijden.
En toen kregen we de wind gelukkig mee.
Via Helwijk, Oudemolen, Zwingelspaan, Klundert en Zevenbergen was het een mooie weg naar huis.
Met 92 km. op de teller en half 12 thuis had ik goed getraind.

Bedankt mannen met jullie mooie achterwielen.

Anneke

Helaas vandaag geen Groene Hart tocht. Te ver op deze tropische dag. Toch is er nog wel redelijk wat belangstelling om te fietsen zie ik als Anneke en ik klokslag half negen bij het oude gemeentehuis arriveren. Ik peil even wie er met Tour en wie met Sport mee willen. Van de Trim-ploeg is alleen Mariëlle er, zij moet noodgedwongen eens testen of ze met de Tour mee kan.
De groep splitst qua WTC-ers precies in tweeën. Acht om acht, maar bij de Sport hebben we wel vier gastrenners. Martin van Kempen en Rob Rowaan van de Pedaalridders en gebroeders de Jong (dat klopte ook met hun leeftijd zo te zien) uit Zwaluwe (Hoog of Laag). We besluiten om een rondje te rijden via Willemstad , over de bruggen en dan langs Numansdorp weer terug. Colin Marijnissen is niet helemaal zeker van zijn zaak, hoewel hij wel woord hield want na zijn vakantie zou hij met de Sport mee geen rijden. Maar dit was wel heel kort na twee weken niet fietsen en ook nog wat naweeën in de buik van het Egyptische voedsel. We moeten al snel een keer omdraaien want de Hamseweg is helemaal opengebroken. Ohja, dat stond vorige week op een bord… Dan maar over de twee Zwaluwen naar Moerdijk. Er stond niet veel wind en die stond het eerste stuk ook nog eens mee. Binnen het uur waren we Willemstad al voorbij. Na de bruggen over gegaan te zijn onder leiding van de Jonge gasten, komt de wind tegen. Maar er staat niet te veel dus we houden het tempo toch constant boven de 33-34 km/u.
Niels is er ook weer eens bij en vertelt me dat hij denkt met de verkeerde groep mee gereden te zijn. Hij is echter heel goed en pakt op het stuk wind tegen flink wat kopwerk. Na Strijensas gaat het over de dijken richting Kiltunnel. Tijd om eens even de benen van iedereen te testen. Geen probleem, de groep blijft nagenoeg bij elkaar. Colin krijgt het wat taai maar gelukkig voor hem krijgen we een verkeersregelaar in zicht die ons tot stoppen dwingt omdat ze aan de dijk langs de Kil aan het werken zijn. Lekker even uitblazen omdat de verkeersregelaar gunstig in de schaduw van wat bomen staat. Als we ons weer op gang trekken, komt een wielrenner ons brutaal voorbij gereden. Dit laten we niet op ons zitten. Op de Moerdijkbrug wordt hij ingelopen en moet nu passen. Maar als wij langs de snelweg bij Kanters even wat rustiger doen, probeert hij het nog eens. Ook nu gaan we er weer achteraan, maar moeten flink doortrappen om hem in te halen. Via de Derdeweg rijden we door de polder naar de Hellekant om zo mooi voor de grootste hitte weer in Made te zijn. Morgen wat minder heet maar wel een uurtje verder onder leiding van Thijs.
Kijken dan of ik last van vandaag heb.

Beste groeten,
Ad van Wesel

Afgelopen weekend 23 juni stond de tijdrit op de kalender van WTC Made. Tijdens de gezellige gezinsmiddag die volgde, kon voorzitter Ad van Wesel de wisselbokaal uitreiken aan vader en dochter, Kees en Rachel Marijnissen. Zij waren hun voorspelde tijd tot op 21 seconden benaderd en daarmee de winnaars.

De tijdrit van WTC Made is al jaren een bijzondere wedstrijd. Het gaat er niet om wie het snelst over het parcours van 37,5 kilometer raast. Maar om wie de eigen eindtijd het beste kan voorspellen en dat zonder tellertjes, horloges en andere apparatuur te gebruiken. Dit jaar mochten de leden kiezen of ze alleen reden of in koppels. Blijkbaar was het voor iedereen zoals iemand zei: “Als ik alleen wilde rijden, was ik niet bij een fietsclub gegaan”.  Er waren alleen koppels ingeschreven. Sommige koppels probeerden wel zo hard mogelijk te rijden. Zo brachten Martien van Kaam en John Haanskorf een tijd van 58 minuten en 35 seconden op de stopwatch van tijdwaarnemer Piet Verkooijen. Goed voor de snelste tijd met een gemiddelde van 38,4 kilometer per uur. Een vermelding waard natuurlijk. Maar niet voor de prijzen. Er waren maar liefst vier koppels die binnen één minuut van hun voorspelling uitkwamen. De vierde plaats was voor Sandra van Eijck en Willem Avontuur: 58 seconden te snel gereden. De derde plek ging naar Thijs Hillen en Ad van Wesel met 41 seconden verschil. Tweedes werd het race duo Martien en John met 23 seconden. Net iets nauwkeuriger was het koppel Kees en Rachel Marijnissen. Pa Kees had goed geoefend en ontdekt dat hij altijd rond de 95 omwentelingen per minuut trapt. Dat met een bepaalde gekozen versnelling moest zorgen voor een snelheid van 29,4 kilometer per uur. Mooie theorie, en het werkte nog ook. Dochter Rachel hoefde alleen maar haar vader te volgen. Op hun gemakje reden ze rond terwijl de rest de tong op het stuur had. Iedereen haalde hen in want ze hadden de langste tijd opgegeven.

Na de middag werd de WTC gezinsdag gevierd in de tuin van familie van Wesel, georganiseerd door de dames Marieke, Sandra en Sharelle.
In de buitenlucht bij zeer mooi weer moesten de WTC leden en hun aanhang wel aan de bak. Benny Galos (oftewel Sam van den Dungen) kwam namelijk langs met een muzikale zang en dansquiz en -show. Na een aanvankelijk afwachtende houding maakte hij de twee teams steeds fanatieker en al snel stond iedereen te klappen, zingen, dansen en springen om de prijs in de wacht te kunnen slepen. Dat maakte hongerig en dorstig en daarom ging de barbecue en de nodige drankjes er wel in. Zo werd ook deze WTC activiteitendag weer een gezellig succes. Een wielervereniging is meer dan fietsen alleen.

Voor de volledige uitslag klik hier; pdf van tijdrit 2019

Deze 2e pinksterdag was het prachtig weer om er een fijne fietsochtend van te maken.
Ad en Anneke waren weer teruggekeerd van een hoogtestage in de Alpen waar zij voor een goed doel heel vaak de Alp der Alpen beklommen. Mooi gedaan hoor, en door velen van ons gevolgd via een speciale app.
Veel rode bloedlichaampjes opgedaan in het verre Frankrijk, dus dat zat wel snor.

Ons trimploegje bestond deze ochtend uit zes personen en gastrijdster Marielle die ook weleens een stukje mee wou fietsen. Gezellig toch.
Half negen vertrokken we richting Heusden met de fikse wind op kop. Rene en Bert wisselden elkaar af op kop van de groep om samen met mij het kopwerk voor onze rekening te nemen. Marielle reed lekker mee tussen de wielen en Peter en Wim bleven een beetje in de buurt van Andre. Had hij ook wat aanspraak daar laag bij de grond.
Het was de bekende weg naar Heusden die wij reden dus hier valt eigenlijk weinig over te melden. Bij de Heusdense brug aangekomen gingen we richting Wijk en Aalburg. Altijd mooi fietsen hier. Maar dat vond iedereen.
Voor Marielle was het een soort verrassingstocht want hier komt ze nooit op de fiets. Wij kwamen hier ook langs Veen waar naar oud Veens gebruik met Pinksteren weer een auto in vlammen opgegaan was en dat onder toeziend oog van (volgens de politie) zo’n honderd jongeren. Is toch gezellig zeker?
Altijd wat te doen hier!!!!
Verderop aan de rechter kant van de weg passeerden wij de Veense Plassen. De naamgever van deze tocht.
Op naar richting Giessen. Wim kwam even voorin buurten en kwam met het voorstel om onderweg een koffiestop in te lassen en of dat een goed idee was? Als iedereen het daar mee eens was geen probleem natuurlijk. Ik dacht aan de Koppelpaarden in Dussen. Goed idee Gerard!!!
Dus via Almkerk naar Dussen waar wij op het terras neerstreken. Het was hier al erg gezellig met meer fietsers en andere klanten. Voor de meeste van ons werd het koffie met het bekende appelgebak. Lekker een beetje met elkaar ouwehoeren en genieten. Wat moet een mens nog meer op een 2e pinksterdag?In een rijtuigie? Ik dacht het niet. Fietsen verdomme!!!!.

Marielle praatte honderd uit en vond het wel tof met al die mannen. Peter vroeg of wij nog wat tegoed hadden van de serveerster, maar daar ging ze maar niet op in. Na afgerekend te hebben, reden wij via de Hank en den Berg terug naar Made.

Ik wil a.s. zaterdag (ivm vaderdag zondag) naar de Kop van het Land rijden via Moerdijk. Met de pont over en iets verderop koffie drinken. Neem allemaal een paar centjes mee voor de pont en de koffie. De rit zal om en nabij de 80 km zijn. Voor de liefhebbers tot zaterdag.

Met vriendelijke groet,
De Pakhaas

Na een onstuimige zaterdag met windkracht 6, was het gelukkig op deze mooie 2e Pinksterdag voor de fietser weer bekwaam om buiten te komen.
De wind kwam uit het noord-oosten. Op onze WTC-menu kaart stond Poederoijen nog open. Die hadden we nog niet opgediend gekregen bij de Tourgroep, Gerard Veekens had hem vorige week voor ons al verkend, dus een kwestie van kopiëren en plakken, nou plakken kunnen we wel!
Samen met onze Houtse Gerard kwam ik aan bij het gemeentehuis. Trim, Tour en Sport mannen en vrouwen stonden klaar vúr hun ritje van vandaag. Volop gekwebbel op de vroege morgen, dan moet je gewoon vertrekken, anders staan we er om kwart voor 9 nog! Met Colin op kop fietsten we richting Geertruidenberg, eens kieken wat er voor volk er ons spoor gevolgd hebben.
Bleken er nogal wat te zijn, zelfs de 4 mannen van de Sportgroep (Flip, Ad, Frans en John) zaten toen nog in ‘t wiel. Het voorgerecht ging deze keer niet via de stoplichten van de Maasdijk maar over de Kerklaan en de Werfkampenseweg naar de Keizersveersebrug.
De brug over, door de Peerenboom, Dussen, Uppel, Sleeuwijk, om aan het hoofdgerecht te beginnen. Lekker langs de dijk af slingeren naar de Poederoijensehoek. Mannen op kop die er een lekker tempo inhielden. We bezochten de dorpen Aalst en Nederhemert om net voorbij Slijkwell om aan het “wind mee”, stuk te beginnen.
Nu konden we aan het toetje beginnen, de ijscoboer was verdwenen, dan maar een banaantje of wat ander voedsel. Het tempo ging ook met een paar kilometer omhoog, de Heusdense brug kwam in zicht. Het is geen col van de 1ste catogorie, maar de beentjes kunnen er aardig protesteren!

Ook over de brug stond de wind lekker in ’t hol. Bij Raamsdonk bezochten we “de Bergen” speciaal voor onze Alpe d’Huez en Vogezen klimmers, om wat af te kikken.
Vanaf daar was het nog een vloek en een zucht naar de May.
Rond half twaalf hadden we weer fietsles gehad, ruim 3 uur genoten van een mooi stukske Nederland, wat wil een mens nog meer!

De volgende WTC’ers konden Poederoijen weer afstrepen van hun menukaart:
Flip, Willem, Jantje, Gerard, Marino, Sandra, Erno, Anneke, Peter V, Frans, Johan, Colin,
Ad, Jacques, John, Kees en ikzelf.

Zaterdag 15 juni staat de West-Brabanttocht op het WTC menu, een prachtige ronde  van 125 km., met een koffiestop in Nispen!
Zorg voor goeie benen, dan moet het wederom een prachtige tocht worden!

Groet, Pierre Boulanger.

Een drukte van belang bij het oude gemeentehuis. Zelfs ik was er na een periode van afwezigheid.
En wat een prachtig weer zou het worden vandaag. Mooi weer voor een mooi ritje. Ik moest nog vragen hoeveel kilometers er op het programma stonden. Vijfenzeventig hoorde ik. Er werd besloten dat ik vandaag maar weer leider moest worden. He Gerard, gij weet nog wel een mooie route zeker?

Natuurlijk zei ik. Wat dachten jullie van een rondje Poederoijen? Valt het binnen het aantal kilometers?
Zeker weten zei ik. Om half negen vertrokken wij. Met Marieke vandaag als enigste dame in ons midden.
En ook met Erno, Leo en Antoon. En Ad vandaag voor de eerste keer dit jaar.
Onze tocht leide ons deze ochtend via de Perenboom naar Dussen. Langs Mario de fietsenmaker, cafe de Bocht en de klompenmaker ging het in een prima tempo naar Almkerk. Daarna naar Uppel om vervolgens dwars door Sleewijk richting de dijk naar Woudrichem te rijden.

Lekker met Antoon op kop en naderhand ook met Leo en Erno. Wij gingen goed vooruit, en de kilometers werden goed weggemaald. De temperatuur steeg al lekker richting de 25 graden en een slokje drinken was wel nodig.
Via Woudrichem ging het richting de dijk die ons naar Poederoijen
zou leiden. Hier lekker met Rene al keuvelend over van alles en nog wat het tempo bepalend. Met de wind schuin op kop was het best pittig fietsen. Het tempo lieten wij iets zakken om Ad niet teveel in de problemen te brengen. Maar hij liet zich niet kennen en zocht ook beschutting achter de brede rug
van Antoon.

Op deze dijk is het altijd genieten van de mooie uitzichten, en het is ook een gebied waar ik toch elke week wel een keertje kom.

Andre reed in zijn handbike ook lekker mee en werd goed in de gaten gehouden door Peter K en Peter B.Klasse mannen. Goed bezig. Intussen stond er al 40 km op de teller en waren we Aalst, Nederhemert en Wellseind voorbij gevlogen. Zouden we binnen de marge van 75km blijven?

Op naar de Heusdense brug. Maar toen begonnen de problemen met de achterband van Peter Kuypers. Er zat een levensgrote slinger in, en naderhand lek. Peter Bastiaansen verleende prima bijstand, maar de slinger bleef. Toch naar weer de fiets op, maar een paar honderd meter verderop stonden wij weer langs de kant van de weg. De buitenband had teveel schade om door te fietsen dus dat was balen voor Peter.
Peter besloot naar huis te bellen om hem op te halen. Verstandig besluit als je zag in wat voor desolate zijn band eraan toe was. Dit alles natuurlijk in goed overleg.

Wij gingen ook verder de Heusdense brug over om daarna rechtsaf te gaan om richting Waspik te rijden langs de Oude Maas. Ook hier veel wind, maar Erno en Leo wisten deze ochtend niet van wijken.
Aangezien de kilometers gingen tellen werd het voor Marieke en Ad ook steeds pittiger om bij te blijven. Maar met een beetje praten en uit de wind zetten ging het wel.
Via Waspik en ’t Veer ging het weer richting de May. Dit alles na een gezellige tocht met leuke mensen. Het weer werkte ook mee natuurlijk. We hadden ipv 75 zo’n 90km op de teller, maar niemand maalde
daarover. Beste mensen weer bedankt voor het gezellige samenfietsen, en dat is het belangrijkste.

Oh ja, Erno gaat deze week naar Metallica. Rock On Klepper.

Gr De Pakhaas.

Gerard Veekens

Vorige week was de tourgroep al reeds in Achtmaal geweest. Nu zondag 2 juni stond de wind in de zelfde hoek. Ik had met Peter afgesproken dat ik om 8:15 uur bij hem zou zijn. Echter toen ik richting Den Hout reed kwam ik hem bij het naambordje van Den Hout al tegen. Vervolgens kwamen we bij Leo die al klaar stond om mee te rijden naar Made, vanwege wat lichamelijke problemen zou hij met de trimgroep meerijden. Aangekomen in Made was André van Kuijk al aanwezig. Het mooie weer zorgde ervoor dat er spoedig al een grote groep renners aanwezig was. Ondanks dat een viertal van ons nog in Frankrijk verblijft om Alpe du’Hueze te rijden.

Om 8:30 uur vertrok de tourgroep 12 personen groot richting Achtmaal. Onder hen gastrijder Hans van Bracht, Hans heeft in Frankrijk de prikkel ondervonden om lid te worden bij de WTC. Hij liet in de eerste kilometers al meteen een goede indruk achter, het tempo werd mede door zijn toedoen flink op geschroefd. Na enkele wisselingen aan de kop van de groep reden we al voorbij cafe De’n Elsakker. Dit stuk was nog immer het beproefde parcours wat we een week van te voren hadden gereden.

Opvallend deze morgen was dat er ook al veel oudere recreanten op de weg waren, die hadden duidelijk gekozen om voor het warme van de dag weer thuis te zijn. De mensen die in Frankrijk hadden gereden fietsten moeiteloos tegen de Col du Trivium op bij Etten-Leur. Op de oversteek van de Hilsebaan was een enkeling die van het parcours wilden afwijken. Na deze kleine hapering ging de groep met mooie snelheid verder via de Zunderste weg en Tulpstraat richting Klein Zundert, van daar richting Schijf en vervolgens naar Achtmaal. Vanuit Achtmaal richting Wernhout werd afgeweken van de lijnen van vorige week.

Om de brug over de AA of Weerijs te omzeilen zouden we nu om Wernhout heen richting Meirseweg rijden echter mijn Garmin was op het beslissende moment aan het herberekenen en ook Kees Marijnissen die naast mij reed zag te laat dat we rechtsaf moesten. Dan de volgende weg maar rechts nemen was de gedachte. Echter voor we het door hadden waren we weer in Zundert, vanwege het mooie weer werd er voorgesteld om hier een bak koffie te doen. Elf koffie en één thee werden besteld met wat erbij. Omdat de appelpunten op waren, werden ze aan gevuld met Bosche bollen en aardbeitaartjes. Marino verraste een ieder door als sponsor voor de lekkernij op te treden. Marino nogmaals bedankt.

Na deze versnapering nam de klassementsleider Peter V. de kop om richting Stuivezand bij Stan van Eekelen rechtsaf de Schaapsdijk op te rijden. Volgende wijziging was om het fietspad te vermijden bij het viaduct over de HSL en de A16. Dit ging feilloos. Het volgende punt wat we wilden vermijden was de drukte bij de Galderse meren. Peter koos voor Galder centrum, dit was echter een verkeerde gok, rommelmarkt midden in Galder. Maar de aardige verkeersregelaars gaven ons nog even een Parijs – Roubaix gevoel over de kinderkopkes van de omleiding. Na Galder ging de route via Ulvenhout, Bavel, Dorst, Oosterhout en Teteringen naar Den Hout. Omdat ik nog net niet aan de honderd km zat reed ik nog door tot de Ter Aalsterbrug. Voor twaalf uur was ieder van de tourgroep weer terug in Made. Net als bij de stop elf van de ene soort en één van het andere geslacht t.w. Sandra, Willem, Kees, Collin, Marino, Ad, Jan, Peter V, Peter B, Hans, Niels en Gerard.

WTC in Zundert 2 juni 2019

Al met al een mooie zonnige rit met een fijne groep en dito tempo.
Groet, Ter Aalster Gerard!

Zaterdag staat er weer een WTC tocht op de kalender, voor de tourgroep ongeveer 100 km. Tot Zaterdag!