Weer een verslagje uit de buik van de trimploeg.
De weersvooruitzichten waren zaterdag nog allerbelabberdst. Maar na het opstaan zondagmorgen, zag het er prima uit. De buienradar nog geraadpleegd en inderdaad ; in de richting van onze rit zou het droog blijven. Maar je weet het nooit zeker in Nederland en dus maar een regenjasje  onder mijn shirt gestoken. Vandaag stond er een ritje naar Willemstad op het programma met aan de haven aldaar een koffiestop.

Als grote verassing kwam ook bakker Peter zicht bij de start melden om een stukje met ons mee te rijden, en als ik het goed  onthouden heb, ook Pepijn; een aanstormend talent en dat als gastrijder. Peter zou meerijden op z’n mtb i.vm. zijn revalidatieproces.

Klokslag half negen vertrokken we met ons groepje uit de May richting de watertoren om daar rechtsaf te slaan om richting Moerdijk te rijden. Rene en mijn persoontje hadden zich gelijk op kop genesteld om het tempo te bepalen. Maar tjonge, tjonge, wat stond er een stevige bries deze ochtend. De souplesse was ver te zoeken. Het was meer stampen, duwen, trekken, puffen, rochelen en vloeken om de wind enigszins het hoofd te kunnen bieden. En dat hielden we vol tot aan Moerdijk waar Bert en Peter het van ons overnamen. Ik was blij dat ik nu ook even uit de wind kon zitten en even hier en daar een praatje kon maken.
Vanmorgen waren er drie dames in ons midden die prima meereden; Annemieke, Melissa en Marielle. Melissa vond dat haar schoonpa Kees altijd veel te hard reed en daar wou ze graag vanaf en zodoende kwam ze bij onze groep terecht. Ze vroeg nog wel om dat niet tegen Kees te zeggen, dus dat heb ik niet gedaan. Ik schrijf het gewoon op hahaha. Kees kon niet leiden deze ochtend omdat hij niet fit was. Dus Kees, vanaf deze plaats een spoedig herstel toegewenst.
Na het industrieterrein van Moerdijk gepasseerd te zijn, ging het naar de Klundert op aan. Voor Den Bakker zat hier zijn rondje samen met zijn jonge metgezel erop en besloten zij terug te keren naar huis.
Wij reden door naar Tonnekreek.
Antoon R en ik losten Peter en Bert weer af om de gehele dijk en dus ook de wind weer voor onze rekening te nemen. Willemstad kwam in zicht, en eenmaal daar aangekomen ook het terras aan de haven. Rap plaats nemen en genieten van de mooie haven en het plaatselijke appelgebak met koffie of thee.
Efkens uitrusten, beetje bijpraten, een fotoshoot en een plasje doen en daarna het stalen ros weer opzoeken.
Antoon en Rene zouden een gedeelte van 2e stuk van de route voor hun rekening nemen. En dat ging snel. De wind van achteren en plaatsjes als Helwijk, Oude Molen en Fijnaart, vlogen onder onze wielen voorbij. Standdaarbuiten kwam in zicht met zijn voor ons overbekende bruggetje waarna we richting Zevenbergen reden.Daar namen de dames Annemieke en Marielle de kop over om via Langeweg en Wagenberg aan bijna 40 km in het uur op de May af te stuiven. En die oude kerels zoals Wim en ik natuurlijk en Bert en Peter maar malen om bij te kunnen blijven. Maar ook zo eens een keertje lekker tekeer gaan moet ook binnen ons groepje gewoon kunnen. Je fijn een keertje uitleven, top hoor.
Wij hebben weer genoten van het samen fietsen en op elkaar letten.

Op naar de volgende rit, dat wordt waarschijnlijk een rondje Blauwe Meer.

Groeten,

De Pakhaas

Nadat ik de deur van de schuur dicht trok, zag ik een renner op een MTB met een SUNWEB-shirt. Toen ik goed keek, zag ik dat het de bakker was. Samen met hem fietste ik richting Made om onderweg nog een rouwkaart bij Jack van der Put in de bus te stoppen. Zijn moeder was vorige week op 91 jarige leeftijd overleden.
Bij aankomst bij het Oude Raadhuis huis stond Gerard Veekens al klaar om de trimgroep te ontvangen. Vervolgens wist hij te melden dat er een verbeterde versie van Evenepoel is ontdekt in België. Waarop ik hem heb gezegd dat ik meer fan ben van Procachar en die ook als ronderenner beter vindt. Ondertussen liep het plein voor het Trefpunt vol met verschillende renners voor zowel Trim, Tour als Sportploeg.
Klokslag 8:30 uur vertrekt de trimgroep richting Willemstad en we zien hen niet weer. Vervolgens vertrekken wij voor een ritje van ca. 90 km richting Steenbergen.
De Sport vertrekt na ons, zij gaan iets meer kilometers en iets zuidelijker vanuit het vertrek. De bakker had me een rit toegestuurd, maar ik had er ook zelf eentje liggen. Toch deze maar gebruikt en warempel bij Langeweg zat er al een verrassing in. Hier gingen we door de wijk van Langeweg om daarna weer gewoon op het vertrouwde fietspad uit komen.
Ook een eindje verder zat er nog een verassend stukje in bij Zevenbergen. De route ging langs de noordelijke kant van de Mark, dwars door Zevenbergen richting Standdaarbuiten over een zeer hobbelige weg.
Corné, die vorige week voor de eerste keer als gastrijder meeging, was er vandaag ook weer bij en is een fijne fietser die het kopwerk niet schuwt, ook als het wind op kop is. Johan van H. had dit jaar nog niet veel gereden door zijn blessure aan zijn hand zodoende ging hij niet met de Sport mee. Voor ons dus wel prettig want ook hij is een sterke renner die op kop zijn steentje bijdraagt. Rijdend door de polders richting Dinteloord zie ik dat niet alleen de bieten maar ook de zonnebloemen en andere veldbloemen het goed doen in de klei. Op een groot aantal plaatsen is de gerst al geoogst. Tevens is het graszaad ook al gedorsd. Nog even echt de wind van opzij tussen Dinteloord en Steenbergen.
Bij Steenbergen draaien we af naar Kruisland, in Kruisland als we rechtdoor gaan, vraagt Anneke gaan we helemaal door naar Roosendaal? Het antwoord is nee, we gaan links een B-weggetje in wat voor velen nog redelijk onbekend is. Alleen Anneke kende dit mooie weggetje van haar ritten met Ad.
We hadden al wel wat spatjes gevoeld, echter in de buurt van Oud-Gastel worden de druppen groter en gaat de sluis even open, het lijkt wel of het hagelt. Erno stelt voor om even onder de bomen te schuilen, lijkt mij niet zo’n goed idee, je wordt dan koud en stijf dus we rijden door en spetteren elkaar goed onder als de rit door doorgaat in de richting van Oudenbosch. Even is er nog wat ophef onderweg, een wandelaar met “OORWARMERS/koptelefoon” op, maakt stennis en is niet blij met ons.
Op de Goudbloemsedijk gaat het tempo lekker omhoog nu we aan de andere kant van de Mark terug rijden. Ook Marino geeft nu gas, net als ook Peter Bastiaansen.
Bij Zevenbergen draaien we richting Zwartenberg,  van daar uit gaat de rit verder naar Langeweg, ditmaal zonder extra omwegen.
Op het viaduct over de A16 en HSL probeert een renner die we juist ingehaald hebben, zijn kunnen te laten zien. Johan sprint als een echte sporter er vlotjes voorbij.
Voorbij de Driehoefijzers kijkt hij regelmatig om, wat er precies aan de hand is weet ik niet. Wel dat de dames nog genoeg in de tank hebben, zowel Sandra als Anneke voeren het tempo op tot ver boven de 40 km/h.
Corné slaat bij de Wildestraat rechtsaf om richting huiswaarts te keren, en niet veel later doemt het bordje Made weer op.
We hebben lekker gefietst en een douche zal voor een ieder van harte welkom zijn.
Ik rij nog met die vreemde kerel in het wiel Den Hout binnen, na de Heuvel draait hij richting Oosterhout. Rustig rij ik via de Teraalsterbrug Ter Aalst op.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst.

Gerard van Oerle.

Zaterdagavond fietsje en de spulletjes die bij een fietstocht horen, klaargezet. Op tijd naar bed want de klok zou de volgende ochtend om 5 voor zeven afgaan. Ik zou deze mooie zondagochtend de trimgroep mee nemen voor een ritje wat ons ondermeer naar Poederoijen zou brengen.
Goedgemutst reed ik tegen de klok van achten naar de May. Daar aangekomen druppelden de fietsers een voor een binnen. Nadat er iedereen er zo een beetje was, kwam Ad om mij de armband van NFTU wegkapitein te overhandigen. De cursus die hiervoor gevolgd kon worden, heb ik nooit gedaan, maar ja als de voorzitter zegt; jij bent de leider vandaag, wie ben ik dan om hem tegen te spreken?
Armbandje omgedaan en om half negen vertrok onze groep van 6 man en
2 dames, waaronder aspirantlid Patricia, voor onze ronde. 

Wim had nog gevraagd om het tempo onder de 30 km. per uur te houden en daar zou deze rit goed de hand aan worden gehouden.
In een zucht en een scheet waren we de brug van Keizersveer over om via de Peerenboom op te stomen naar Dussen. Daarna de gebruikelijke wegen naar Heusden die voor velen van ons bekend terrein waren. Met Rene en mijn persoontje op kop, gingen wij bij de brug van Heusden linksaf om daarna via het tunneltje langs Mercedes Dealer Vos rechtdoor te rijden en Wijk en Aalburg links te laten liggen. Nu ging het richting Ammerzoden.
Ik dacht ter hoogte van de pont die de oversteek doet van de Maas naar Herpt, om de geografische kennis van de leden even te polsen. Dus ik vroeg zo waar Bern ligt. Nou dat is nogal makkelijk, riepen er een paar. “In Zwitserland natuurlijk”.  Ze dachten natuurlijk dat ik niet goed snik was. Dus ik zei zo: “Kijk eens even naar links, daar ligt ook Bern. Een klein beetje kleiner dan in Zwitserland maar wel gelegen aan onze fietsroute”. Iedereen lachen natuurlijk, maar dat is ook het mooie van fietsen. Ontdekken van plaatsen en gebieden waar je nog nooit geweest bent. Je verbazen hoe mooi Nederland op sommige plaatsen is. Dat maakt het fietsen zo mooi in combinatie met bewegen en het sociale aspect.

Vakantieweek 2 voor de WTC tochten. Bij het oude raadhuis staan al diverse renners gezellig bij te kletsen, al een beetje gegroepeerd naar ploeg.
Nadat Ad de officiële NTFU armbanden aan de wegkapiteins uitgedeeld had, kon vertrokken worden. De Trimgroep met leider Gerard en nog 7 volgers erachteraan vertrokken als eerste richting Raamsdonksveer. Vlak daarna reed ploegje Tour-Trim met familie Marijnissen en kersvers lid Ruud ook die kant uit. Hierna vertrok leider Gerard met zijn tourgevolg; Peter, Jacques, Marino, Erno, Leo, gastrijder Corne en ondergetekende.
Een mooi ploegje van 8.
We misten een paar sterke kleppers door vakantie; Kevin, Jan en Maurice. Hans was vandaag met de Sport, na de opmerkingen van vorige week. Maar er werd keurig door iedereen kopwerk afgeleverd, de een net wat meer dan de ander.  Ook gastrijder Corne liet zich van zijn beste kant zien, hij vond het wel fijn op kop. Ik hoorde van hem dat hij wel eens tochten van 100 a 120 km. alleen maakte dus hij was wel gewend om in de wind te fietsen.

Op het programma stond Rondje Baarle dus we reden de vertrouwde weg naar Oosterhout, achter camping ’t Haasje om Rijen en Gilze heen, afzakkend naar Baarle-Hertog. Vandaaruit naar Meerle, Meersel-Dreef, Effen, Prinsenbeek en via Den Elsakker weer naar huis. Een mooie tocht van 104 km.

Wat viel me op vanochtend?
Onderweg heb ik heel veel mooie tuinen gezien, het is schijnbaar een goed hortensia jaar want overal staan deze zo mooi te bloeien. Of hebben de mensen meer tijd gehad om ze beter te verzorgen?
Diverse dieren onderweg kruisten onze weg, een eekhoorn letterlijk, alcapa’s stonden rustig kauwend ons na te kijken, en  herten lagen relaxed te chillen in de wei. Dat zie je ook niet elke dag.

Gelukkig hadden we onderweg veel tempodalers; links en rechtsaf zodat het gemiddelde  niet te hard opliep.  Ook  hadden we het windje niet te veel van achter, pas bij Compaan in Zevenbergschen Hoek kregen we het laatste stukje mee. Stel je voor dat we weer sneller zijn dan de sportploeg.

Het viel me ook op dat in de grensstreek flinke fietsploegen reden, een mannetje of 40/50 was geen uitzondering. Nu wij zelf met kleinere ploegjes rijden, doet dat een beetje vreemd aan.

Vakantietocht 2 met WTC was weer een lekker ritje, lekker weertje, gezellig tochtje, lekker gefietst. Op naar volgende week.

Anneke

Ondanks het perfecte fietsweer is het rustig op onze vertrekplek. Veel mensen zijn op vakantie. Ik zie dat  de Trimgoep netjes apart staat, evenals Tour/Trim die vandaag door Kees Marijnissen gesticht is, om ook een groep met snelheid 28-29 km/uur te hebben.
De Tour en Sport staan een beetje dichter bij elkaar dus het is me niet helemaal duidelijk wie met mij mee zal gaan voor het aangekondigde rondje Boompjesdijk. We laten de andere drie groepen vertrekken en dan blijken we met 6 personen te zijn; Flip, Twan, Peter en ik die vorige week de hele groep vormden, plus Martien en Hans van Bragt die nadat hij het gemiddelde van vorige week gezien had, wel eens met ons mee wilde.
We vertrekken richting Moerdijk. Goede route, want ik voel een westenwind. Het rondje Boompjesdijk bij deze windrichting staat er om bekend dat het snel is. Lange, rechte stukken met weinig dorpen, dat moet dus goed komen. En de anderen hebben daar ook zin in. Hoewel ik geschreven heb dat “de Tour” vorige week  een hoger gemiddelde had, blijken de mannen vooral gelezen te hebben dat de Sport langzamer gereden heeft dan de Tour. Dat is toch net iets anders en moet blijkbaar deze week voorkomen worden. En met zes in plaats van vier man gaat dat ook wat gemakkelijker. Net iets langer wegkruipen, zeker als we tegen de wind op een lint rijden. We blijven lekker ronddraaien, niemand hoeft ook maar één beurt over te slaan. Via Klundert naar Willemstad en dan over industrieterrein “Dintelmond” naar Dinteloord. Het lijkt wel of de wind iets meer naar zuid-west draait dus het duurt echt tot na het gehucht Boompjesdijk voor we hem wat mee krijgen. Dit vindt niemand erg, vermoed ik. Nu koersen we richting Stampersgat en dan naar Oudenbosch. Gelukkig is de tweede lading steentjes op de Sint Antoinedijk ondertussen goed vastgereden, want dat reed een paar weken echt niet lekker. Martien houdt blijkbaar ook niet van die steentjes. Was er niet eens iets met steentjes en een rara duim daardoor? Na de fietsbrug adviseert hij om niet richting den Elsakker te rijden want, daar blijkt een flinke laag van dat split te liggen. Voor mij hoef ik ook niet nog een stukje om en kunnen we wel over Langeweg. Ik had 95 km. voorspeld en dat zal wel aardig kloppen. Goed dat we dat gedaan hebben want twee van de andere groepen zijn wel door die steenslag geploegd en vonden dat niet prettig.
In Langeweg gaan we nog even door de polder naar de Mark. Nog even wind vol op kop en dan waaien we naar huis. Hans vertelt me dat zijn benen wat vollopen nu, maar als ik een gaatje niet snel genoeg dichtrijdt naar zijn zin, knalt hij weer zo naar de groep toe. Valt dus wel mee. Hij rijdt echt heel goed.
Met 97 km op de teller rijden we weer de May in. Zoals beloofd.
Hans vindt dat ook, maar herinnert mij er aan dat ik ook een snelheid genoemd had. Daar zitten we wat boven inderdaad. Ik zei het toch al: het rondje Boompjesdijk is snel.

Ad van Wesel

Op het moment dat ik de May op deze zonnige ochtend binnen reed, moest ik even met mijn ogen knipperen.
Busjes van de M.E, wat is dat nu? Hier in de May op een zonnige zondagochtend? Het moet toch niet gekker worden.
Wat gebeurt hier?
Ik kom toch om te fietsen zeker.
Maar wat bleek nu; het was een drukte van belang bij de trimgroep.

Ook vandaag weer een WTC rit met het nieuwe protocol. Vrijdags voorafgaande weten we al welke leiders er zijn en welke tochten en afstanden te verwachten zijn.  Zo kan iedereen van te voren al nadenken en meteen goed opstellen met gepaste afstand tussen de groepen. We hebben als bestuur gevraagd om wat flexibiliteit in de groepsvorming….
En dat blijkt wel nodig deze morgen…..
De Trim is met zo veel mensen dat het te gek is. Maar Piet en Rene hebben hun flexibiliteit al ingezet. Ze gaan de groep van 18 in tweeën splitsen. Dat gaat vlotjes, zie ik gebeuren. Een unicum in WTC geschiedenis, twee trim groepen.
De Tour is net andersom. Die stonden ingepland voor twee groepen maar dat is wat overdreven met 9 personen, dus die zijn ook flexibel en besluiten met één groep te rijden. Dan blijven er nog vier over voor de Sport groep.
Prima, vinden die vier en we vertrekken richting Kinderdijk.
Via de Dordtse Biesbos rijden we richting het welbekende wielerbaantje. Het is nog rustig en heel mooi rijden. En dat is ook in het vervolg van de tocht zo. Nederland is mooi,
zo ontdekken vele mensen die dit jaar hier blijven.
Wij wisten dit als fietsers al, maar genieten er niet minder van.
Door de Alblasserwaard rijden we naar de singel met de wereldberoemde molens. Vele malen heb ik daar buitenlanders mee naar toe genomen. Deze morgen lopen er wel toeristen. Maar dat is raar: geen Chinezen en Japanners maar alleen “rondogen” zoals ze ons daar noemen. Altijd beetje uitkijken daar of er net iemand onverwacht oversteekt of een visser zijn hengel achteruit steekt, maar het gaat goed. Deze mensen hebben duidelijk al eens meer fietsers gezien.
Op het eind rechtsaf: daar is de weg veranderd, er is een mooi fietspad gekomen. Gelukkig heeft Flip verkend dus Twan, Peter Verhagen en ik komen keurig in zijn kielzog op de juiste weg. Je rijdt nu bovenop de dijk van de Lek. Gelukkig staat er niet zo veel wind vandaag, anders kan dit pittig zijn, nu is het vooral mooi.
Bij Groot Ammers draaien we af en verwacht ik eindelijk wat wind mee te krijgen, maar nu merk ik dat de wind wat aan het draaien is. En inderdaad, hij gaat langzaam naar Oost en dan zuid Oost. Toch hebben we er met zijn vieren goed de gang in. Menig groepje halen we in. Na de Gorinchemse brug halen we een retrokerel in op een dito fiets. Een hippie op een fiets die best wel door trapt. Hij is zo te merken onderweg naar zijn psychiater want hij begint te schreeuwen dat wij door moeten rijden want hij is niet van plan ziek te worden. Hij vindt onze fietsen veel te duur. En andere wartaal. Wij geven nog wat gas en dan sterft het geblèr langzaam weg achter ons. Misschien was hij al een keer gevallen, hij had nl. nu ook geen helm op.
Via Werkendam door de polder naar Hank en dan naar de May. Met 114 km. op de teller kom ik thuis.
Dan kan ik na de twee Trim groepen vandaag het volgende unicum noteren: De Tour groep heeft een hoger gemiddelde gereden dan de Sport groep.
Dus volgende week als we de groepen weer moeten balanceren lijkt dat nog gemakkelijker want de Tour renners kunnen gewoon met de Sport mee blijkbaar…

Ad van Wesel

Bij aankomst bij het Trefpunt zag ik weer enkele nieuwe gezichten. Mijn vrouw is niet nieuw, maar ging als gastrenner mee met de trimgroep. Ook Patricia kwam met haar mentor Jan Lensvelt zich melden. Al snel bleek dat de trimgroep ditmaal opgesplitst moest worden in twee groepen. Eén met Piet en de andere met Rene.
De Sportgroep bestond vandaag uit slechts vier renners o.l.v. Ad.
En ditmaal één tourgroep die met mij mee mocht. Den Bakker had een extra ritje naar de winkel van Twan ingepland om een excuus te hebben om ons bij de start uit te zwaaien.

Volgende personen voor de tourgroep t.w. Hans van Bragt, Leo Stasse, Peter Bastiaansen, Erno Haanskorf, Jacques van Dijk, Kees Marijnissen, Anneke van Wesel, Sandra van Eijck en ondergetekende. Het weer vandaag is super fietsweer. Nadat er één trimgroep is vertrokken, wordt klokslag half negen koers gezet naar Geertruidenberg. Al snel komt de brug bij Keizersveer in beeld. Over de brug gaat het richting Peereboom  en vervolgens voor de kern van Dussen de dijk op richting Almkerk. We rijden enkele groepjes voorbij, echter één groep snapt het niet helemaal. De groep van Erik Wuijten sluit ongevraagd aan en dat is nog niet zo erg, als ze van tijd tot tijd ook een bijdrage lzouden everen om het tempo te onderhouden. Maar nee, ze blijven meer dan zestig kilometer in het wiel hangen. Als we Almkerk zijn gepasseerd, volgt al snel Uppel en Sleeuwijk.
De brug bij Gorinchem wordt door Hans aangevallen alsof het een verkeersdrempel is. Hans gaf aan afgelopen week verkouden te zijn geweest maar daar was niet veel van te merken. Zouden die nieuwe pata’s dan het verschil maken?
Eenmaal over de brug volgt Schelluinen, vervolgens Hoornaar en vandaar naar Noordeloos. Ook Leo doet weer wat we van hem gewend zijn, hij schuwt het kopwerk niet. Geldt overigens ook voor Peter Bastiaansen die terugkomt van een ongeval. Ook Kees Marijnissen laat zijn snoet aan de kop zien.
Van Noordeloos gaan we over mooie polderwegen naar Meerkerk. In Meerkerk is het even goed opletten om het pad te volgen. Bij de molen in Meerkerk wordt een korte stop voor de foto’s en de banaantjes gemaakt.
Erno, die ook meer en meer zich op kop laat zien, weet nog even een mooi stukje extra toe te voegen aan de rit waardoor de voorspelde 90 km flink overschreden wordt. Na het rondje van Erno vervolgen we richting Arkel. Juist voor Gorinchem draaien we rechts af naar Schelluinen. Beide dames ondernemen onderweg ook hun moment van fame te creëren door zich op kop van de groep te plaatsen.
Na Schelluinen zien we de brug over de Merwede opdoemen. Hans is echt sterk en voert de groep aan op de brug. Over de brug een stukje richting Werkendam. Dat laten we uiteindelijk rechts liggen. Met de wind redelijk in de rug gaat het in uitgestrekte draf richting Hank om de Keizersveerse brug als volgende horde te nemen. Voor we het weten staan we weer in de May. Hans ging nog een klein stukje bijtrainen.
Al met al een vlotte rit, ik rij met Leo op mijn gemakske Den Hout binnen en heb nog een obstakel; de brug bij Ter Aalst.

Prettig weekeind vanaf een zonnig Ter Aalst,

Gerard van Oerle