De dag dat we eigenlijk de tocht naar het Belgische Den Hout zouden fietsen, de dag na de enorme kater van de Jumbo ploeg. De dag na de grote hamerslag van Tadej Pogacar, en de dag van onze nieuwe rodetrui drager Rene van Mook!

Nadat onze eigen Christian Prudhomme, Rene in het rood hijst, kunnen we vertrekken. Met een flinke groep gaan we naar het Oosten. Maurice en Hans bepaalde het tempo lange tijd tegen een noord – oostenwind, totdat Hans in de Overdiepsepolder lek rijdt. Na 2 binnenbandjes en 4 patronen kunnen we verder richting Heusden.
We draaien rond Oud-Heusden naar Herpt om via een lange polderweg bij de Haverleij uit te komen. Dwars door de burcht fietsend en via de trappen komen we bij de Henriettewaard uit, nog even de brug over en we fietsten door Hedel.
Ons keerpunt van vandaag, een opgebroken weg, negeerde we; gelukkig was er voor ons weinig aan de hand. De wind stond vanaf nu ook gunstig  en dat betekent ook meer belangstelling op kop. De harde werkers Corné, Leo, Hans, Jantje, Maurice en Kees hielden de plakkers Jacques, Marino, Anneke, Rachel, Erik, Sandra en de Peter’s heel de rit goed uit de wind, bedankt kleppers!

Zo kwamen we in een sneltreinvaart weer bij de Heusdensebrug. Met een schijnbeweging werden we even op het verkeerde been gezet. In de buurt van Genderen kwamen we nog een Jumbo Visma talent tegen, waarschijnlijk de kater aan het verwerken die zijn team maatjes gisteren voor hun kiezen hadden gekregen.
Via de Peerenboom kwamen we in Hang, Anneke vloog over de Keizersveerse brug om Corne bij te benen. Intussen was het toch goed opletten; met dit mooie weer komen wat later in de ochtend de Henken en Corry’s (volgens Sandra de Anny en Peters) ons gezelschap houden op de fietspaden. Als je dan op de brug links een Henk en Corry fietsen en rechts een wandelaar, dan moet je van geluk spreken dat dit allemaal goed afloopt!
We kwamen weer mooi op tijd aan in Made en ook in Den Hout was het “kermis geweld” helemaal losgebarsten. Gerard had vandaag zijn kopbeurten bij het Houtse zangkoor gedaan en was daar erg dorstig van geworden. Om hem nou alleen te laten drinken is ook niet gezellig, zoals een goeie clubmakker beaamt, heb ik hem op het terras uit de wind gehouden.
Toen ik uiteindelijk thuis was stond er 90 km op de teller, de dorst gelest (Sandra had me verteld dat ge voldoende moet drinken); we hadden weer ons best gedaan.
Volgende week staat er een Mayse kermistocht op het programma we kunnen dan uitslapen, vertrek is dan om 9 uur!

Groet,
Pierre Boulanger

Vorige week al meldde Thijs dat hij een leuke bestemming gevonden had in Roosendaal. Daar wilde hij de Sportgroep wel eens heen leiden. Dat was natuurlijk prima, een keer weer een andere leider en een andere route. Het zou naar Roosendaal gaan, dat is 40 km weet ik en dan met wat omrijden is 90-95 km de afspraak. Na de huldiging van nieuwe Rode Trui drager Rene, stapten we op voor dat ritje. Ik zie dat de harde kern van de Sportgroep er weer is. Dat zijn de zeven mannen die, als ze er zijn voor de snelheid gaan.
Tot onze verrassing vertrekt Thijs richting het oosten. Hij zal toch niet een ritje Rozendaal bedoelen?! Flip is helemaal van slag, want als ik ver in de Blockmekerstraat rijd, tel ik maar 6 man en omkijken leert dat hij er niet bij is. Heel in de verte komt hij er aan, compleet de start gemist blijkt als hij er weer bij is. Ik check even bij Thijs en het blijkt dat hij toch Roosendaal West-Brabant bedoelt. Gelukkig, ik vind het andere Rozendaal prachtig maar wel wat ver weg. Hij rijdt zo, om precies op 95 km te komen. Via Drimmelen worden we dan inderdaad wel westwaarts gedirigeerd. We passeren Moerdijk, Klundert en zitten op de bekende route naar Willemstad.
We hebben volle bak wind in de rug. Een goede Nispense amateur waar ik vroeger wel eens mee trainde, zei dat je het eigenlijk altijd zo moest doen voor de beste training; voor de wind weg en tegen de wind terug. Ik weet nog van toen dat ik het toen al niet het beste concept vond. Meteen naar snelheden boven de 40 en als je dan al moe bent (hij noemde dat goed “warm gereden”), tegen de wind terug: “Daar wordt je sterk van”.
Bij Tonnekreek gaat het linksaf via Zwingelspaan en Fijnaart naar Oud Gastel. Wind opzij maar nog straf tempo. Ongelofelijk vind ik het steeds dat we tegenwoordig zo makkelijk op hoge snelheid rijden. Net voor Oud Gastel zitten we nog op rond de 36 gemiddeld.
We rijden dwars door Oud Gastel en belanden op het industrieterrein Borchwerf. De anderen hebben nog geen idee waar Thijs heen gaat. Ik wel, maar heb echt geen idee waar dat wielerbaantje ligt waar hij het over had. Dat was er nog niet toen ik nog in Roosendaal en Nispen woonde. Op Borchwerf slaan we rechtsaf in een straat die ik niet ken. Op het naambordje staat Zachte Berm… rare naam. Na een paar honderd meter moeten we links en zowaar een wielerbaan. Met een circuit voor racefietsen, een MTB parcours en iets wat Thijs een “pumptrack” noemt. We zullen 5 rondjes van 1,1 km rijden op de achtbaan met viaductje in het midden. Dan ontwaar ik meteen de pumptrack. Ha, dat is zo’n baan met om de 5 meter een bult en als je dus met je BMXje na elk bultje je fiets naar beneden pumpt ga je gewoon vooruit, zelfs zonder trappen. Ik zie dat dat zelfs gaat met een stepje en op een skateboard. We gaan het maar niet proberen met de racefiets. Martien en Thijs gaan er ondertussen vandoor en John, Peter, Twan en Flip geloven het gelukkig wel en doen rustig aan. Na de finish stelt Thijs voor om een foto te maken van de kernploeg van de Sportgroep en we vinden een fotograaf die dat wel even wil doen.

Klaar voor de terugreis van dit rondje van Thijs.
Via Zegge, Bosschenhoofd rijden we langs het bekende Boschbad naar Hoeven. Dan door de polder naar de Goudbloemsedijk. De wegwerkers zijn nog niet klaar, maar we komen op het goede punt uit richting fietsbrug. Op flinke snelheid gaan we nu tegen de wind.
De mannen zorgen netjes dat ik een beetje uit de wind kan blijven en Martien is zelfs zo bezorgd (zag ik er niet goed uit of zo?) dat hij mij een “reep met veel suikers” aanbiedt. “Nee hoor, niet nodig, als ik wat mag schuilen achter je”. Bij Zwartenberg gaan we rechtdoor…… dat had nou niet gehoeven denk ik, maar dan komt Thijs mij iets met suikers aanbieden. Koffie met gebak bij den Elsakker vanwege zijn verjaardag morgen.
Dit keer sla ik niet af en dus zitten we even later op het terras. Uit de wind in de zon. Zalig, genieten op een van de laatste dagen van het jaar met terrasweer waarschijnlijk. Er wordt gezongen voor Thijs, “Lang zal tie leven…”,  was dat wel coronaproof? Ik denk het wel want zo mooi was het niet en andere terrasgangers bleven prima op afstand.  We worden gelukkig niet weggestuurd want het smaakt me goed. En ik ben weer helemaal opgeladen met suikers voor het laatste stuk. Op mijn vraag wie een stukje kan schrijven vandaag blijkt dat niemand echt tijd heeft om een stukje te schrijven deze week, dus doe ik het wel. Maar volgende week zal Twan het doen. Daarom zal ik alleen vriendelijke dingen over hem zeggen. Martien vond dat Twan vandaag als een “roofvogel” op zijn fiets zat. Geen aasgier hoor Twan, nee, een koningsadelaar.

Met 98 km op de teller komen we op de May aan. 3 km te ver maar na zijn traktatie vergeven we Thijs alles vandaag.

Ad

Wekenlang hang je zo een beetje in de top 4-5, stiekem dromend van de rode Leiderstrui. En dan schuif je naar plek 3, …en dan 2… en dan heb je opeens alleen Flip nog voor je te dulden. En als die er dan op een zondag niet bij is, ben jij de volgende in de rode Leiderstrui. Nachtenlang lig je dan wakker …de Leiderstrui, …tering, …maar zou dat ding mij wel passen? Is er wel een 3XL-versie? Wat als ik een XL-tje aan moet en dan hangend in het shirt pontificaal op de voorpagina van ‘t Carillon sta?
Een beetje nerveus rijd ik zondagochtend om 8:15 uur naar het Oude Gemeentehuis.
Het is een beetje fris met een best oostenwindje. Er staan al flink wat renners. Zouden ze wel beseffen wat voor dag het vandaag is? Anyway; voor de TT-groep zie ik nog niet zo heel kandidaten. Bert is er en dan komen ook Sharelle en Tim; die rijden ook met de TT mee. Dan blijkt dat er ook een gastrenner (Erik van Gurp) met ons meerijdt en dat was het wel zo’n beetje. Piet, Antoon en Melissa zijn er niet, Ruud is er niet en Marielle rijdt met de trim mee (om het gebak? ). Dat wordt dus een groepje van 5; ook heel gezellig trouwens.
Om klokslag half 9 komt de voorzitter aangereden en hij beklimt gelijk het spreekgestoelte. Hij weet wat voor speciale dag het vandaag is; hij heeft voor mij de rode Leiderstrui!!
Na een korte speech waar ik niks van heb onthouden, mag ik in de rode Leiderstrui;
verrek, …hij past! Nog even op de foto bij Anneke en Peter en we kunnen onderweg, …
in de rode Leiderstrui!

Met z’n vijven rijden we de May uit richting Den Berg, Bert en ik op kop. Bij Keizersveer gaan we via Peerenboom richting Dussen. Bert is inmiddels afgelost door Tim. Van Peerenboom naar Dussen is een saaie rechte weg en dit keer ook met de wind vol op kop. Tim stelt voor om iets eerder af te slaan en het laatste stukje door Dussen te rijden; dat scheelt wind-technisch toch weer. We passeren het kasteeltje van Dussen en even later dient Babyloniënbroek zich aan. Piet heeft de route zaterdag gereden en heeft alleen bij Babyloniënbroek een stukje moeten gravelen. Zo ook wij, maar die 200m meter is goed te doen. We checken de banden op steentjes en gaan daarna vrolijk verder. De kop wordt afgelost door Erik en Sharelle. Binnen no-time nadert Poederoijen. Ik ben hier vaker met de WTC geweest, maar dan rijden we tegengesteld. Hoe anders dat alles er dan uit ziet, je herkent het nauwelijks. Het is hier trouwens een prachtige omgeving langs de afgedamde Maas.
Met soms meer en dan weer minder wind op kop geeft mijn Garmin bijna 50km aan. We zouden nu toch zo zachtjes aan moet draaien en met de wind mee gaan rijden.
Dan draaien we rechtsaf en zien we heel in de verte de brug van Heusden. Voor de wind uit gaat het in een lekker tempo langs Bern naar de brug toe en na ruim 10 minuten zijn we weer aan de andere kant van het water. Dit is weer bekend terrein. Het wordt ook steeds drukker met renners. Zeker op de dijk in de Overdiepse Polder is het druk. Er haken wat renners bij ons aan, waaronder een vrouwenclubje in het roze (is nooit verkeerd). Er zijn ook clubjes die ons voorbij rijden alsof we stilstaan. Sharelle wil er achteraan en automatisch ga ik ook op de pedalen staan. Een keihard “Nee… die gaan veuls te hard” van Tim en de poging is weer voorbij. Maar goed ook, want ze gaan echt hard. Na een paar minuten zijn ze compleet uit het zicht verdwenen. Bert slaat hier af richting huis. Vanmorgen is ie in alle vroegte samen met Petra op de fiets vertrokken naar de May. Hij heeft zijn kilometers al gemaakt. Bij Waspik passeert ons nog een andere, veel te grote groep wat enige consternatie veroorzaakt op het kruispunt. We gaan rechts en kiezen een alternatieve route naar ‘t Veer. De laatste loodjes zijn redelijk zwaar en dus bollen we met z’n vieren gezellig uit tot we weer op de May zijn.

Ik dik het hierboven flink aan, maar als je maart 2018 tegen me had gezegd dat ik eind 2020 wegkapitein van een peleton bij een wielerclub zou zijn en in de rode Leidertrui van het opkomstklassement zou rijden, had ik je voor gek verklaard. Sporten deed ik niet en een fiets had ik 30 jaar lang niet aangeraakt. Tot een lifestyle-coach me aanspoorde om toch wat te gaan doen. Maar wat; …jullie willen dat ik ga bewegen! Tot Edwin Kooijman me onder m’n kont schopte en me voor het blok zette. Ik moest me in 3 maanden voorbereiden op een rit, samen met hem, naar mijn werk van wel 18km.
Mein Gott, …zo ver op de fiets.
Dus, volgens de lifestylecoach en Edwin, beginnen met 5km. Nou ja, de rest is geschiedenis. Deze rode Leiderstrui betekent dus wel iets voor me en daarom; bij leven en welzijn, met nog 3 ritten te gaan, overwintert die rode Leiderstrui mooi in Wagenberg.

Rene

Vanmorgen was ik al om half 8 onderweg naar Bert. Samen wilden we naar Made fietsen.
Voor mij kwam dit beter uit omdat we met onze groep koffie wilden drinken en het leek mij leuk om dat bij ons in Kaatsheuvel te doen. Om 8.20 uur waren wij bij het oude gemeentehuis. Daar kwamen de anderen ook al aan. Eerst hadden we de wissel van de rode leiderstrui en dat was weer een mooi momentje met speech en foto.
André was voor onze groep de leider, want hij had onze rit voorbereid.
We vertrokken met zeven man & vrouw sterk richting Raamsdonksveer. Daar reed André lek, maar dit was echter snel verholpen. Ik sta er steeds weer van te kijken hoe snel dat bandje verwisseld wordt. Daarna hadden we geen gekke dingen meer en reden we via Waspik, Sprang-Capelle naar Kaatsheuvel.
Het weer werkte mee dus we konden in onze tuin zitten. We hebben lekker gekletst terwijl we onze thee/koffie met vlaai naar binnen werkten. Daarna weer op pad. André wilde via Waalwijk naar Heusden rijden. Ik ben nog even meegegaan tot de snelweg bij Waalwijk. Daar zijn de anderen verder gegaan via het industrieterrein naar de Heusdense brug en ben ik omgekeerd. Ik heb geen gekke dingen vernomen dus ik verwacht dat ze weer goed in Made zijn aangekomen.

Bedankt André, Wim, Marielle, Peter, John en Peter en tot volgende week!

Petra

Het belooft nog een weekje mooi weer te worden en gelukkig begint deze na-zomer al deze zondag. Met zuid-westen-wind vind ik het wel leuk om richting de Brabantse Wal te rijden. Normaal is het rondje West Brabant 125 kilometer maar ik denk wel wat afsnijdertjes te weten en onder de 110 kilometer te komen, met dit mooie weer niet zo erg om een wat langere “afbouwtocht” te hebben. In de vakantie heb ik ruim 7500 hoogtemeters gemaakt, dus de vorm moet er zijn en zo ook de kans om de bolletjestrui te pakken.

Ik bestudeer het parcours grondig. Na elkaar krijgen we de Vossenweg en dan de gevreesde rijzende weg.

Wel even uitkijken zie ik, want op het einde is er vanaf café den Elsakker een waaier alert. Goeie voorbereiding is alles natuurlijk.

Op het Raadhuisplein zie ik maar een stuk of 30 WTC leden.
Hoe gaat dat in vieren uiteenvallen? Ik heb al snel gezien dat Martien, Flip en Twan er niet zijn. Dan wordt de Sport groep wel heel klein. Is dat goed of slecht voor mijn aanval op de bolletjetrui? Met minder renners heb ik minder concurrenten maar ook kom ik in de aanloop bijna twee keer zo vaak aan de beurt om op kop te rijden…….
We vertrekken en het zijn inderdaad maar vier WTC Sport groep mensen. Gelukkig is Jordy van Loon er vandaag als gast bij, altijd sterk maar rijdt sociaal, dus daar ben ik blij mee. Eerst gaan we richting Zevenbergen, bruggetje over en dan richting fietsbrug. Dat is de kortste route. Helaas valt dan mijn route plan dan een beetje in het water: de Goudbloemsedijk is afgesloten omdat ze het wegdek aan het vervangen zijn. Was ook wel nodig moet ik zeggen, dus eigenlijk goed nieuws, maar wel paar kilometer om.
We rijden lekker tempo tegen de wind via Oudenbosch, Stampersgat en dan via de polder om Kruisland en Wouw heen. Over Westlaer en langs de camping van de Pin is het vooral lekker beschut rijden naar Heimolen. Dan komen we in de bergzone. John blijkt de route goed te herkennen want die weet de afslagen al prima. Op de Vossenbergweg de eerste test. Ik ga als tweede naar boven maar wordt gehinderd door supporters. Tenminste, er rijden twee mensen op een gewone fiets , die hebben waarschijnlijk niet met ons snelle schema rekening gehouden en zijn net te laat om op de top te gaan staan ons aan te moedigen. Hoe dan ook, ik kan niet inhalen en pak dus niet de volle punten.
Dan moet het maar op de volgende klim gebeuren. Van de Tour heb ik geleerd dat ik een beetje moet  “linkeballen”, ik laat Thijs het stukje van Bergen op Zoom naar Woensdrecht pal tegen de wind op kop rijden. Na café Non Plus Ultra  slaan we vanuit de Dorpstraat linksaf de Rijzendeweg op. Deze keer zit ik beter gepositioneerd en ja hoor, ik ben eerst boven: de volle punten, de prijs is binnen! Nu is het alleen nog zaak om op tijd binnen te komen. Het gaat nog een beetje op en neer in Woensdrecht en Hoogerheide en dan is het met wind in de rug via Huijbergen naar Nispen. In Nispen Centrum rij ik tot ongenoegen van de rest (merk ik later) het bekende café Tivoli voorbij; zo’n lange tocht verdient koffie met een punt, dachten ze.  Ik vind het niet de moeite want ik heb hem flink ingekort.
Ik moet toegeven dat ik uiteindelijk maar 3 kilometer korter gereden heb dus we komen boven de 120 kilometer….. en een appelpunt was voor mij ook wel goed geweest. Ik voel namelijk langzaam de kracht een beetje uit de benen gaan. Via Jagersrust snellen we voor de wind naar Schijf en dan laten we Rucphen en Sprundel links liggen om bij Mastbos door het tunneltje richting Prinsenbeek te gaan. Hier moet ik even lossen. John ziet het en wacht even op mij. Ik beloof hem al mijn premiegeld als hij me terugbrengt, wat hij dan natuurlijk graag doet. De waaiervorming begint al ver voor den Elsakker, oei. Jordy zet, nadat ik hem mijn premies beloof, een tweede waaier op… dat gaat geld kosten, maar ja, ik moet op tijd binnenkomen. Jordy en John “regelen” blijkt zelfs nog niet genoeg. Thijs heeft nog volop energie. Die ook nog maar eens even mijn premies beloofd en dan zet hij mij lekker uit de wind. Zo komen we bij de Drie Hoefijzers. Nu is het alleen nog voor de wind. Achter mij hoor ik Thijs met iemand praten die op een of andere manier heeft weten aan te sluiten. Als Thijs naar de kop rijdt, gaat de vreemdeling mee en neemt zowaar nog over terwijl Thijs toch al 45 reed. Dat gaat 200 meter goed maar dan “kakt hij in” en dat is voor Thijs het signaal om nog eens gas te geven. De vreemdeling moet er af…. maar ik ook. Dit is wat te veel van het goede en bovendien weet ik nu toch al dat ik op tijd ga binnenkomen en mijn bolletjestricot binnen is. Maar de mannen wachten toch weer even dus rijden we samen de May binnen. Helaas voor mij blijkt na aankomst al snel dat de bedwongen klimmen van de 8^e en 9^e categorie te zijn en geen berg-punten opleveren.
Daar gaat mijn droom.
Maar er is ook een troost.
Er zijn ook geen premies.
Dus helaas John, Jordy en Thijs; er is ook niks uit te delen .

Ad

Met zes trimmers stonden we klaar voor vertrek bij het oude gemeentehuis toen Bert aankondigde dat hij graag met ons mee wilde rijden. Zijn rugklachten zorgden ervoor dat hij voor onze groep koos. En dat vonden we natuurlijk alleen maar gezellig.
Vorige week reden we over de Moerdijkbrug om richting Noordhoek te gaan toen Peter Kuypers zei dat hij het leuk zou vinden om een keer naar Kop van ’t Land te gaan.
De rit voor vandaag was toen bedacht en samen met André zou Peter deze rit leiden.
Met Bert en Peter Korse voorop, reden we dus weer richting de watertoren Made uit.
Het ging lekker en we waren zo bij de Moerdijkbrug. Daar gingen we over het spoor richting Dordrecht. Dit kende ik nog want zo reden we dit jaar ook naar de Mol in Dordrecht. Een prachtig gebied om te rijden en toch komen we hier niet vaak. We passeerden zelfs de wielerbaan. Even later waren we bij Kop van ’t Land. Daar was het pondje dat we links lieten liggen. Wij gingen richting Gorinchem. Een prachtig stuk over de rivierdijk volgde. Toen kwamen we bij de Merwedebrug en dat bleek een lange klim voor sommigen, maar dat was geen probleem want aan het eind wachtten we gewoon weer op elkaar. Op naar de volgende brug, namelijk die van Keizersveer. Parallel aan de snelweg reden we daarheen. We wisselden het kopwerk goed af en de bosjes langs de snelweg zorgden ervoor dat we enigszins uit de wind konden rijden. Via Raamsdonksveer, waar onze ritleider afscheid nam,  gingen we naar Made waar iedereen zijns weegs ging.
Het was een fijne en mooie tocht.
Bedankt Peter Kuypers en André!

Bedankt allemaal en tot volgende week,

Petra

Samen met Leo kwam ik bij het oude gemeentehuis aanfietsen waar het weer aardig druk was met enthousiaste fietsers. Voor iedere groep was er voldoende belangstelling.
Om klokslag half negen kon er vertrokken worden; Ad en Anneke kwamen op de valreep aanrijden, ze hadden geluk dat er wat getreuzeld werd omdat de sport nog geen leider had. De sport kon toen alsnog vertrekken voor een ritje van 120 km door West-Brabant. Onze tourgroep ging via Den Hout richting Achtmaal en de TT groep ging in tegenover gestelde richting naar Achtmaal.
Peter Kuypers fietste vandaag met de trimgroep een rondje Sliedrecht.
De man in de rode trui heb ik deze morgen niet gezien, dat betekent dat we volgende week weer een nieuwe rodetrui drager in ons midden hebben!
Samen met Wagenbergse Corne vertrok ik richting het zonnige zuiden, Corne houdt dit tempo wat langer vol dan ik, net buiten Den Hout nam Leo mijn plaats over.
Over de voor iedereen bekende fietswegen ging het richting Slingerdreef, waar we helaas geen gebruik van mochten maken. Dan maar om Ulvenhout heen om zo naar de Galderse meren te koersen. Van daaruit ging het achter Rijsbergen naar Zundert, Leo verwachtte dat we op de koffie zouden gaan op “het Frans Baantje”.
Helaas,  daar hadden we geen tijd voor.
Klein stukje door Zundert heen om zo op de weg uit te komen naar Achtmaal, vroeger een echt wielerdorp waar 2 druk bezochte criteriums in het jaar werden gehouden. Ze hadden dan ook een criterium specialist met Cees Koeken, vele wedstrijden wist rappe Cees te winnen o.a. de ronde van Made. Hij had zelfs trouwe supporters uit Made, de fam. van Dalen, vader en moeder van Jack en Ton volgde Cees op de voet.

De mooiste overwinning van Cees Koeken was volgens mij wel het nationaal kampioenschap wielrennen in Helmond, waar hij Hennie Kuiper en Cees Priem te snel af was, en een jaar lang in het rood wit blauw mocht rond fietsen.
Ook wij fietsten bij dancing den Thuur, met een kleine aanpassing rechtsaf richting Schijf. Hé, daar in de verte kwam een groep aanfietsen met dezelfde kleur shirtjes  als ons, onze TT groep was ook bijna op het keerpunt.
Tussen Achtmaal en Schijf noteerden we nog een lek bandje van Erik Stasse, een joekel van een spijker zat er in maar met de deskundige Marino was dit ook snel opgelost!
Zouden onze TT mannen nou spijkers gestrooid hebben??
Vanaf nu kwam de wind wat gunstiger te staan, dan is er ook gelijk wat meer belangstelling voor een kopbeurt. Helaas gaf ik bij de “Heikant’ de verkeerde richting aan en kwamen we midden in de pannenhoef op een smal bospaadje uit, gelukkig wel verhard. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk weer op de bekende wegen richting Etten, toch kregen we nog een verrassing bij Prinsenbeek.
Anneke was helemaal blij om een stukske te mogen gravelen, maar goed voor ons gemiddelde was dit allemaal niet, ach wat maakt het allemaal uit.
Drie dames mochten vandaag met 9 “heren” op pad en volgens mij hebben we allemaal genoten van onze geliefde sport. Of zoals Corne het zo mooi zegt “als ik mijn fiets in de schuur zet, denk ik al aan de volgende tocht”. Zo zijn we allemaal wel een beetje denk ik.
Vanaf de drie hoefijzers ging het vol richting de May. Op de weg naar huis kwamen we voor de tweede maal onze TT groep tegen, ook die hadden alle hindernissen overwonnen!
Op naar de volgende tocht.
Den Hout – Den Hout – Den Hout gaan we dit jaar niet doen, maar daar komt vast wel een andere leuke tocht voor in de plaats!

Groet,
Pierre Boulanger

Heerlijk fietsweer vanmorgen. Toch heb ik lange mouwen aan. En ‘s-morgens om half 9 is dat nog wel lekker, maar eenmaal halverwege de rit wordt het toch wel warm; duur merinowol of niet. En een redelijk zware tocht zou het toch wel worden.
We hebben de keus tussen een rit van 97km, gemaakt door Peter Broeders en een rit van 87 km door Piet Verkooijen. We gaan uiteindelijk voor de 87 km. Die past beter bij de doelstelling van de TT-ploeg en bovendien rijden we dan tegengesteld aan de Tour-ploeg die ook richting Achtmaal rijdt. We gaan elkaar dus ergens in de buurt van Achtmaal tegen komen.

We vertrekken iets over half negen richting Wagenberg. Bij de rotonde draaien we het mooie dorp in. De Dorpsstraat en Brouwerijstraat zijn niet al te best, maar gelukkig is Wagenberg ook weer niet al te groot. Een paar kilometer buiten Wagenberg hebben we een lekke band te pakken. De achterband van Antoon is plots ineens leeg. De buitenband wordt minutieus gecheckt maar er worden geen onregelmatigheden gevonden. Snel een nieuwe achterband erin, de oude mee in de fietstas en we zijn weer onderweg.
We rijden onder de A16 door en dan is er Prinsenbeek en vervolgens het Liesbos.
Bij Etten-Leur gaan we rechtdoor richting Sprundel.
Piet heeft een groot gedeelte van de route gisteren al gereden, behalve dit stuk. Dat breekt ons behoorlijk op, want net als vorige week moeten we ook nu weer een flink stuk klûnen. Het wordt zelfs zo erg dat we af moeten stappen; daar gaat het zorgvuldig opgebouwde gemiddelde. Na een paar honderd meter lopen, kunnen we weer op de fiets en even voorbij Schijf schuren we de grens met Belgie. Dan volgt Achtmaal en een hele horde oude brommers. Hartsikke mooi om te zien die oude Zündapps en Kreidlers. Ze stinken wel geweldig. Waarom was dat vroeger allemaal geen probleem?
Nog net voor Achtmaal verschijnen inderdaad de renners in de bekende WTC-kleding.

Vanaf hier zit het zwaarste gedeelte van de rit erop en beginnen we de tweede helft met wind mee. Het tempo zit er dus best goed. Misschien iets te goed want het piept en kraakt achterin. “Kan het wat rustiger?”. Natuurlijk kan het rustiger. Daarbij heeft Piet wat kleine probleempjes met de accu van z’n gloednieuwe motor. Uiteindelijk wordt de aansluiting van 1 accu maar los gehaald en kunnen we verder.
Hier is het voor mij nog redelijk onbekend. Pas als we het viaduct over de A16 bij de Galderse Meren over gaan, weet ik weer waar we zijn. Vanaf hier is het een bekende weg naar de May. Met Antoon op kop rijden we Ulvenhout binnen. Het is hier goed opletten over het smalle verhoogde fietspad. Weer een oproep of het wat rustiger kan, de verzuring is al aardig ingetreden. We laten het tempo zakken zodat we allemaal weer een beetje normaal in de May aankomen. De vier bruggetjes die we nog over moeten worden natuurlijk wel steeds zwaarder. Maar we redden het.
Het was een zware rit; 87 km waarbij we in het begin over de 30 km/h rijden. De TT-groep gaat het toch wat rustiger aan doen de komende ritten.
Trouwens, het seizoen zit er bijna op. Na vandaag nog 4 ritten, dus we kunnen langzaam gaan afbouwen.
Aangekomen op de May staat mijn tellertje op 91 km. Naar huis komt daar nog 4km bij, dus ik besluit de 100 km maar vol te maken.
Thuisgekomen check ik eerst het maatlabeltje van mijn fietsshirt; 3XL.

Rene van Mook

Zondagmorgen 6 september stonden er 8 renners klaar voor een ritje met de trimgroep. Het bekende clubje bestaande uit Wim onze routeman, Andre, Johan, Peter en Peter, John, ondergetekende en een jonge gast(renner) Pepijn. Wim had voor ons een rit bedacht richting West-Brabant. En naar bleek hadden de andere drie groepen dit ook op de planning. Iedereen vertrok in dezelfde richting.
Pepijn had er zin in en ging meteen mee op kop. Dat ging hem goed af.                                          Wim trakteerde ons op een retourtje Kiltunnel. Dit was een leuke ervaring voor de nieuwelingen.  Sommigen onder ons dachten daar anders over en zagen het meer als de ‘Killingtunnel’. Maar het viel mee, het was toch wel te merken dat we nu aan het einde van het seizoen zitten en dat iedereen wel kilometers in de benen heeft. Eén van ons, sorry, ik weet even niet wie, schakelde zo fanatiek terug voor de tunnel dat de ketting van zijn fiets vloog. Maar dit was geen probleem, want er waren nog mannen over die even konden helpen. En de anderen wachtten aan de andere kant. Nu terug over de Moerdijkbrug richting het industrieterrein van Moerdijk. Waren we daar vorige week ook al niet geweest? Geen probleem deze keer gelukkig,  nu waren er  geen auto’s die plotseling naast ons opdoken. Zo reden we veilig richting Noordhoek. Op een smalle dijk draaide een grote trekker met aardappels voor in de weg op, pech voor ons, want we moesten in de remmen. Terwijl we erachter bleven hangen, werden we ingehaald door een groep renners met bijna dezelfde kleuren kleding als wij. Dat viel op. Ik kletste even met een dame uit die groep want ook zij moesten even wachten voor ze ons voorbij konden gaan. Wij reden verder richting Zevenbergen en toen werden we weer ingehaald door hetzelfde clubje.
Hoe kon dat? Dit bleek het tweede groepje van die club te zijn.
Het viel John op dat we toch wel veel moesten klimmen deze rit. Was het geen tunnel dan waren het wel bruggetjes of viaducten, maar toen moesten we er nog maar één namelijk het viaduct ‘de Langeweg’. We maakten ons klaar voor de laatste klim toen Johan ons ‘redde’, nu ging bij hem zijn ketting eraf en maakten wij gebruik van de extra tijd en kropen naar boven. Tot slot gingen we zonder haperingen terug naar Made. Pepijn kan terugkijken op een goed debuut in ons clubje.
Bedankt weer mannen!

Petra