Deze zondag lijkt het in ieder geval droog te blijven maar het is nog wel wat fris. Ik kies kniestukken want met een lange broek of beenstukken zien ze mijn nieuwe WTC sokken niet natuurlijk. De fabrikant heeft speciaal voor ons een blauw garen weten te vinden in AH kleuren. Ik had hem verteld dat als hem dat zou lukken hij sokken zou kunnen leveren bij 1.150 AH winkels… dat vond hij de moeite waard om het te proberen 😊.  Twan kan een telefoontje verwachten, verwacht ik.
Mooie sokken en op onze pas nieuwe fietsen, dat moet goed komen. Maar helaas het versnellingssysteem vindt niet leuk wat ik gisteren gedaan heb. Ik heb namelijk de voorbladen 34 vervangen door 39 om mooiere versnellingen te hebben. We missen de 18 in de pion en zowel Anneke als ik hebben net niet dat fijne verzet met Groot/Klein verhouding rond de 2,75. Met de 39 voor wel, dus goede oplossing. Opgehangen in de garage liep het letterlijk prima. Maar deze ochtend sputtert het systeem tegen als je er kracht op zet. Anneke draait om, om haar oude fiets te pakken. Ik besluit dat ik dan maar de hele tijd op groot blad moet, er is toch niet te veel wind.
Bij het vertrekpunt is het ondanks het wat mindere weer en het verzetten van de tijd, toch lekker druk.
Flip heeft besloten daar van te profiteren en met assistente Nel doet hij een eerste ronde uitgifte van de genoemde nieuwe sokken. Die kun je gewoon in je shirtzak stoppen dus dat kan prima en spaart hem veel tijd qua uitreiken.
Met de Tour vertrekken we naar het westen. Buiten de bebouwde kom valt de wind bar tegen. Corné vraagt zich hardop af of ze met het verzetten van de tijd ook de schaal van Beaufort verzet hebben? Dit lijkt inderdaad niet op windkracht 3-4 die voorspeld was en de richting is ook niet zuidwest maar pal west; op de kop. Spontaan gaat de groep “draaien” zoals we pas rondgestuurd hebben. Dat was om wat veiliger te wisselen, nu is het hard nodig om nog een beetje snelheid te houden. Gelukkig weten we dat we een route hebben die verderop veel beschutting heeft. “Blij dat we niet naar de Boompjesdijk hoeven”, stelt Flip die deze week ons is komen versterken. Het draaien bevalt goed en gaat ook steeds beter. Het blijft tot aan het keerpunt de manier van rijden. Ik vind dat het tegen de wind wel lekker is, maar mis mijn praatje met de clubmakkers als je steeds door wisselt. Vanaf halverwege lijkt het er op dat iedereen het daar mee eens is, of dat ze wat moe beginnen te worden want de beurten wisselen elkaar nu niet na 100 meter af, maar pas na 1-2 kilometer of zo. Helaas is de wind nu van west zelfs wat noordwest geworden, die draait ook deze zondag, dus we krijgen hem nog niet echt mee, maar blijft opzij tot we op het bekende stuk vanaf Oudenbosch langs de Mark komen te rijden. Daar gaat de grote versnelling er op want eindelijk profiteren we van de dikke pittige wind. Zo zijn we vlot bij Zevenbergen. Omdat op het programma stond dat we 85 kilometer gingen doen, had ik besloten en in GPX gezet dat we over het industrieterreintje rijden en dan over het fietspad langs de kortste weg naar Made. Op de TGV brug worden de benen nog één keer getest. Wim blijkt er ook al weer wat beter in te zitten, want hij komt ruim als eerste boven. Zijn extra kilometers van vorige week na onze tocht biedt “loon na werken”.
Met 87 kilometer op de teller rijden we ons dorp weer in via die paar wegen die niet afgesloten zijn. Op naar huis en kijken of ik die tandwielen goed krijg want Anneke wil natuurlijk niet op haar oude fiets.

Ad van Wesel

Ook deze week is Gerard er niet, terwijl hij als leider van het Tour “rondje Willemstad” op het schema staat. Uit de reacties van de wegkapiteins in de voorbereiding merkte ik al dat hij niet de enige afwezige is en/of dat anderen weinig zin hebben om te leiden. Ik denk maar zo, “dat is een bekend rondje dus desnoods leid ik weer een keer”. Toch even gekeken in de oude Willemstad rondjes…. die halen meestal de 80 niet zie ik, dus moet er een lusje aangeplakt worden. Dat moet lukken.
En inderdaad, aan mij de eer om weer kopman te zijn deze morgen. Het is mooi weer, niet al te veel wind die uit zuid-zuidwest komt. Dat past wel bij wat ik bedacht heb.
Met 13 coureurs gaan we op pad. Jan Vermeulen heeft er zin in en is meteen al sterk, die heeft warmgedraaid vanaf Den Hout waarschijnlijk. We rijden richting Zevenbergen want de Amerdijkweg naar Lage Zwaluwe is afgesloten kreeg ik ingefluisterd. Dus we gaan over Blauwe Sluis, ook mooi door de polder en met wind mee. Geen probleem om op kop te rijden daar. En ik ga er van uit dat iedereen het stukje over doordraaien heeft gelezen en niet passief op rij twee en drie blijven zitten en direct over komen nemen. Maar na veertien kilometer op mijn teller maakt niemand aanstalten om Jan en mij af te lossen. Dan draaien wij zelf maar van kop, de hint wordt niet begrepen zo te merken. Ik maak nog een armgebaar (netjes hoor) en dan komen er van achter toch mensen. Nu begint het te werken, er wordt gewisseld. Kan ik ook meteen zien wie er bij zijn, voor het opkomstklassement. Opeens zie ik in een ooghoek Fillipo Gana, “is pipo bij ons aan het uitfietsen?” Maar het blijkt de GVR te zijn uit Terheijden die zijn maatjes van “de Sport” met pijn in het hart (en in zijn been) heeft laten vertrekken zonder hem. Gelukkig mag hij wel aansluiten bij hun lunch blijkt later. Fijn voor Chris. En fijn voor ons dat hij nog niet zo erg geblesseerd is dat hij niet af en toe op kop kan.
We rijden het bekende eerste stuk naar Klundert en dan over de dijk naar Willemstad. Daar vervolgen we de weg om het dorp naar het water. Inderdaad, nog maar goed 30 kilometer op mijn tellertje dus nu komt de verlenging. We rijden door richting Dinteloord en Heijningen. Dan naar Fijnaart, ook een lekkere weg altijd….. jammer, een of andere verkeerskundige heeft bedacht om daar om de 200 meter paaltjes op onze weg te plaatsen. Met achteropkomers en tegenliggers erbij niet echt een verbetering van de verkeersveiligheid als je het mij vraagt.
Na Fijnaart gaan we naar Noordhoek en komen zo op het naar die plaats genoemde trainingsrondje richting Standaarbuiten. Ook daar heeft een duur ingenieursbureau weer wat bedacht. Stellingen pijpen met een doek op een meter of drie hoog. Frans en ik constateren dat dit ook weer een miskleun is; “Daar heb je toch niks aan om achter uit de wind te rijden!” Daar blijkt het dus ook niet voor te zijn. Het is voor de vleermuizen. Ik weiger dit verder uit te leggen en verwijs naar deze link: Schermen langs Kreekdijk en Weelwijk wijzen vleermuis de weg  – Moerdijk. Ik wil niet weten wat dit kost, maar weet wel betere bestemmingen waar de mensheid meer aan heeft.

We hebben nog een klein stukje wind tegen en 2 viaducten. Marianne gaat goed, maar klimmen is niet haar specialiteit zo te merken. Als we als groep weer samen zijn, rijden we naar de Lammegatse brug en dan naar Langeweg. Ik heb nog een paar kilometertjes extra nodig dus pakken we een klein ommetje. Gunstig voor Marianne want ik vermijd het viaduct over de HSL, en voor Chris want die zetten we vlak bij den Elsakker af. De volgende die afslaat is Wim ten Haaf, ik had al gemerkt dat die lekker fietste en hij wil daarom extra kilometers maken. Met de rest gaan we van de Driehoefijzers naar Made en zowaar, met 80 kilometer op de teller rijden we ons dorp in. Navigatie uit het hoofd blijkt ook te werken, maar anderen kunnen dan niet meekijken en wellicht had ik minder op kop gehoeven als ik de route even in GPX gemaakt had. Volgende keer proberen, als ik tijd heb.

Ad van Wesel

Op het WTC jaarprogramma van de Tour groep staat dit weekend een “rondje ’t Zand” van Gerard van Oerle. Omdat Gerard nog niet helemaal fit is, moeten we het zonder hem gaan proberen. In de wegkapitein app, waarin we definitief afspreken wat de groepen gaan doen, heb ik aangegeven dat ik wel leider wil zijn op dit bekende rondje. Maar de normale route is wat korter, dus stelt Maurice een variant voor waar hij de GPX van heeft; 70,6 km, dus perfect. De anderen met routeplanners kunnen die ook gebruiken. Dit is de kans om mijn nieuwe speeltje dat ik met de fiets “meegekregen” heb, uit te proberen. Ik heb het zo druk gehad dat ik er nog niet aan toegekomen ben om te testen, “maar hoe moeilijk kan dat zijn?”. De route had ik er zaterdag al opgezet. Maar helaas zie ik hem zondagmorgen niet meer. Dus maar even er nog mee prutsen bij het oude Raadhuis. Dan krijg ik de aanwijzingen in beeld dus denk dat het goed gaat komen. Maar als we vertrekken, zie ik ook niks anders dan pijltjes en niet de afgelegde afstand en de snelheid. Die wil ik als leider toch wel zien natuurlijk. Maar op wat voor knopje ik ook druk, ik krijg geen combinatie. En als ik bijna van de weg raak door mijn zoektocht door de schermpjes besluit ik om het maar zo te laten. Ik rij naast Maurice die dit wel onder de knie heeft dus het komt goed. Toch wil ik gewoon de snelheid in beeld en net na Den Hout besluit ik de aanpak te gebruiken die bij computerproblemen altijd werkt…. gewoon een harde herstart, het ding uit en weer aan. En ja hoor, nu zie ik weer wat ik afgelopen weken in beeld had. Alleen nu heb ik de route niet en ik had op het kaartje wel gezien dat het anders was dan ik gewend ben. Maar het is ook “niet in beton gegoten” zegt Maurice, en die heeft verstand van beton gieten, dus we komen er samen wel uit. En dat lukt ook.
Wel is het pittig weer, de schijn van de zon bedroog. Er stond een koude, dikke oostenwind waar we doorheen moeten ploegen. Maar daar wordt je sterk van zullen we maar denken.
We rijden iets om via Alphen om aan de 70 km te komen. Dan via de Slingerdreef en door Bavel. Dan gaat het een heel eind kloppen. Maar als we weer bij Oosterhout zijn, valt het me tegen, we gaan volgens mijn teller de beloofde 70 kilometers niet halen. Dan hebben we nog het ommetje Poolsedreef dat ik in kan zetten. Het laatste stuk daarvan is tegen de wind en een stuk slechte klinkers op het eind. Maurice vindt dat maar niks en vraagt me waarom ik dit nou doe. Hij zou gewoon door Den Hout gereden zijn, was ook goed geweest voor 70 kilometer. Niet op mijn teller….  Pas als ik thuis ben en mijn Strava zie, snap ik het. Ik heb mijn systeem na ongeveer vijf kilometer uit en weer aangezet…. En dus miste ik de 5 kilometer die anderen wel zagen op hun tellertje.

Deze week zal ik de gebruiksaanwijzing van mijn apparaatje toch maar eens bekijken om te leren hoe het moet.  Rondje Willemstad 80 kilometer staat in principe volgende week op de kalender.

Ad van Wesel

Vandaag na de winterslaap, de eerste rit met de club. En dat kan zowaar met kniestukken want het is heel mooi weer. De lente die met carnaval begon, zet zich nog door. Dat is altijd lekker en dat gevoel had ik niet alleen want het is erg druk op het Raadhuisplein, maar liefst 43 mensen inclusief Marianne van Oerle en Fred Brouwer die voor het eerst mee gingen.
Klokslag negen uur vertrekken we met de Tour groep als eerste. Dat zijn 20 mensen dus een langgerekt peloton. We rijden deze ochtend het bekende rondje Slingerdreef om er in te komen.
Bij de stoplichten is zo’n grote groep lastig, we kunnen niet eens allemaal in één keer over. Maar even rustig aan of wachten in de zon is niet erg. De anderen hebben gezien dat ik een nieuwe fiets heb. Blijkbaar mag je dan extra op kop rijden want het was niet bepaald dringen voorin, zeker niet de eerste helft met wind tegen. “Nee”, er zit dus geen motortje in mijn fiets zoals al gesuggereerd werd.
Ik zie dat Marianne de stoute (fiets)schoenen heeft aangetrokken. Meteen maar met de Tour mee, terwijl ze een paar weken terug nog dacht met de Trim te gaan beginnen. Man Gerard was er niet bij om op haar te passen want die is nog aan het herstellen van de operatie. Hij ging wel op de gewone fiets op pad met hersteltrainer Peter Broeders. Het gaat Marianne goed af, ze zat er op het einde nog redelijk fris bij en het leek of ze het leuk gevonden had.
Het wordt steeds drukker op de weg naarmate we vorderen, blijkbaar hebben heel veel fietsers vandaag “openingsrit”.

In de Slingerdreef kunnen we zowaar eens zonder onder water staande stukken rijden. Die hoge waterstanden zijn met opzet, kwelwater herstel…  Kwelherstel Ulvenhoutse Bos.
Raar plan als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het…..

Op de terugweg groeit het zelfvertrouwen en zie ik wat meer mensen op kop komen. Dat is lekker en daardoor gaat het vlotjes. Ik besluit dat, als er geen lekke band komt, we op het einde nog even een ommetje kunnen maken anders zijn we te vroeg. Niet door Den Hout terug maar via de Poolse Dreef.
Als we bijna thuis zijn, krijgen we helaas te maken met een valpartij. Niet van een van onze fietsers, maar van een amazone die van haar paard geworpen wordt als het dier begint “te bokken” als het 20 wielrenners voorbij hoort en ziet komen. Dus nu al een Bokkenrijderstocht zou je kunnen zeggen. We stoppen en draaien terug om te kijken of het goed afgelopen is. Ik zie dat Rachel vakkundig het paard vast heeft en gerust stelt. De ongelukkige dame blijkt er goed vanaf gekomen te zijn. Ze is in de berm terecht gekomen en staat na een tijdje weer stevig op de benen en zegt dat ze wel verder kan rijden. Gelukkig maar want het is toch vervelend als men zo van je schrikt, dat ben ik niet gewend.

Wij stappen weer op de fiets voor het laatste stukje naar ’t Trefpunt waar we precies gelijk aankomen met de Sport. Als we de fietsen netjes en veilig in de binnentuin hebben geparkeerd, komen ook de Trim rijders er aan. Goede timing want kunnen we meteen beginnen aan de lekkere en voedzame brunch die geserveerd wordt. We doen nog wat administratieve handelingen die zorgen dat penningmeester Corné wat efficiënter kan werken in de toekomst. Vandaag was dé kans want nu konden zo’n 80% van alle leden “afhandelen”. De kans is groot dat zo’n opkomst dit jaar niet meer voor gaat komen. Ik hoop wel dat de trend gezet is qua mooi weer en grote opkomst.

Ad van Wesel