Ook deze zondag dreigt het weer droog te blijven en de temperatuur is wat omhoog gelukkig; tussen de 10 en 15 ^OC, dat is dus kniestukken in mijn kledingtabel.
Bij het oude raadhuis staat een redelijke groep die zich opsplitst in 3 pelotons. De Tour groep is 10 renners sterk. Ik mag vandaag weer leiden en heb besloten om met de heftige wind uit zuid-zuidwest die voorspeld is richting Schijf-Nispen te rijden. Dat is vorige keer met straffe wind goed bevallen want dat zijn lekker beschutte wegen.
In ons midden vandaag ook de net gedecoreerde Gerard van Oerle. Hij is hierdoor gesterkt in wat hij allemaal doet, maar merkt al snel op dat zijn benen er niet sterker van geworden zijn.
Ik krijg sowieso de indruk dat Koningsdag niet de ideale voorbereiding is voor een fietstocht van 100 km met windkracht 4-5. Is het al niet door de wat kortere kopbeurten, dan toch wel door de plaspauzes die ingelast worden. Waarvan weer eentje op dezelfde plek bij het bordje van de oudoom van Erik van der Hoeven. Blijkbaar een goed plekkie. Het weer opstarten daarna gaat in ieder geval gemakkelijk, meteen het eerste stukje wind in de rug. Ik vind dit toch wat te makkelijk gaan, dus we slaan linksaf naar Schijf. Dat is andere kost, wind tegen en vals plat, maar we komen weer wat tussen de bomen en zo rijden we verder richting Jagersrust. Ik ken dat als café maar vooral ook als thuishonk van een heel goed touwtrekteam van 40 jaar geleden. Maar onlangs zag ik in de krant dat ze nog steeds bestaan en landelijk nog goed meekunnen. Vandaar is het nog een kilometer of 10 voor we om Nispen heen zijn. Ik leg Gerard nog even uit waar het nieuwe terrein van het korps commandotroepen komen. Aangrenzend aan mijn ouderlijke huis, 50 hectaren groot… maar eens zien of dat echt door gaat.
Vanaf het bordje einde bebouwde kom Nispen is het wind (schuin) van achter naar huis. We komen net niet voorbij de boerderij van Theo en Helma Brosens op de Brembos waar ze vorige week de verkoopautomaten van walnoten, gedroogde abrikozen en ander fruit vernield hebben. Gisteravond bij het tv programma “Even tot hier” kwam dit op ludieke wijze in beeld, grappig hoe ze dat weer verwerkt hadden in het programma.
Het tempo gaat met de wind mee omhoog, we gaan als een trein en Arion begint er weer in te geloven dat hij toch nog op de tijd die hij beloofd heeft, thuis kan zijn. Helaas, net na café Gastels Sfeer heeft Peter Verhagen lek. Is het glas van de kapotte fles op de brug toch de oorzaak? Bij het vervangen, vinden we niks scherps in de band, maar wel een sneetje waar iets gezeten heeft. Ik heb altijd liever dat ik de dader aantref in de band. Maar de reparatie actie werkt prima.
En we hebben ook beter materiaal dan John Haanskorf natuurlijk.

Omdat de fietsbrug dicht is… of is hij open, maakt niet uit, we kunnen er niet langs, rijden we aan de andere kant van de Mark naar Zevenbergen. Ook een hele mooie weg zeker als de wind staat zoals vandaag. Na Zevenbergen gaan we de kortste weg naar huis. Dat leidt toch nog tot 105 km op de teller. Weer een mooie rit en punten voor de opkomst. Laat die nieuwe regels maar komen.
Ik zag dat Thijs daar wat van vond in vorige verslag. Als je vindt dat je daarover mee moet kunnen praten Thijs… dat kan, we hebben twee vacatures in het bestuur. Ik zie je sollicitatiebrief wel verschijnen.

Trouwens, vandaag is ook een goede training voor volgende week. Dan rijdt de Tour de klassieker de “West-Brabant route” met de gevreesde beklimming van de Vossenberg en de Rijzende weg in Woensdrecht. 125 kilometer moet je op rekenen. Maar dit keer gaat zelfs de Tour voor koffie en gebak stoppen en wel in Nispen bij café Tivoli.
Dus we zullen dan pas rond 13:00-13:30 thuis zijn…. Voordat jullie iets anders beloven daar.

Ad van Wesel

Ondanks dat het koud was aan de start om half negen stonden 33 renners/rensters klaar voor vertrek. Aangekleed met “veel laagjes” want de gevoelstemperatuur die voorspeld werd was zelfs één graad  onder nul. Omdat we besloten hadden als één groep naar Zwijndrecht te rijden, was er een groot peloton. Meer dan 30 leden, dat doen we nooit vanwege veiligheid en krachtverschillen. Op de vroege zondagmorgen met kou hebben we vrij baan richting Moerdijkbrug en door de Dordtse Biesbos.
Omdat er nog wat nattigheid viel en de weg plakkerig konden lekke banden niet uitblijven. De Trim-groep die gespaard bleef van pech, kon op eigen tempo alvast doorrijden. Een tweede lekke band van een lid van de Sport-groep zorgde dat die samen even achterbleven en een inhaalactie moesten maken. Alsof het van te voren zo gepland was: iedereen kwam gelijk aan bij de wielerbaan.
Aldaar nog een verkenningsrondje en toen kon het startschot gegeven worden.
De spelregel; we rijden drie rondjes en wie per groep eerst over de streep komt, is de winnaar. Hoewel het maar een spelletje is, werd er serieus werk van gemaakt en waren slimmigheidjes doorslaggevend. Bij de Trim is het Gerard Koops die aan weet te sluiten bij de Tour-groep die voorbijkomt en daarmee  de anderen geen kans meer geeft. Bij de Tour springen Wim ten Haaf, John Haanskorf en Ad van Wesel al in de eerste meters weg en worden niet meer ingehaald. Op het eind van de drie rondjes weet Wim John te overtuigen dat er nog een rondje moet… en wint vervolgens de sprint. In het Sport-peloton waren alle ogen gericht op favoriet Thijs Hillen. Maar zoals vaker “eten anderen het bordje van Thijs leeg” en uiteindelijk kan Thijs het toch niet winnen, Jan Willem Slob gaat er met de winst vandoor.
In het clubhuis worden de winnaars uitgebreid gehuldigd en bejubeld. Even opwarmen met koffie en een appelpunt is ook wel lekker op deze morgen. Vanaf het clubhuis gaan de verschillende pelotons weer op weg voor het vervolg. Of de kortste weg terug óf nog even over Gorinchem om toch even boven de tachtig kilometer uit te komen.
Het Tour-peloton wordt zowat gehalveerd omdat een aantal renners op tijd thuis moeten zijn. Maar aangevuld met TT en ook Gerben van de Sport hebben we toch nog een mooi groepje van 12.
We rijden de spoorbrug over om naast de A15 uit te komen richting het oosten. Van de noordoosten wind hebben we niet zo’n last door de geluidschermen die ook prima windschermen zijn.
Dat kan natuurlijk niet goed blijven gaan… buiten Sliedrecht is de wind er weer.
We gaan door Hardinxveld want ik mis de afslag die er een beetje omheen gaat. Helaas geen goede keuze want daar ligt ergens een scherp steentje dat Boukje weet te vinden met haar achterwiel. Tweede lekke band voor haar deze dag. Maar we staan op een redelijk beschutte plek en dan is een band wisselen geen probleem. Niet veel later rijden we via het fietspad onder aan de dijk, ook lekker vanwege de wind, naar de Gorinchemse brug. Dat is nog wel even een taaie klim voor sommigen, maar daarna is het vooral wind (schuin) van achter en waaien we naar huis. We zien de Sport ook over de brug komen, maar die gaan nog door de Werkendamse polder. Wij gaan de kortste weg naar huis.
Bij de Hankse brug twijfel ik nog even om weer om te rijden. Want van John wist ik dat ook dit weekend weer de ruiten van de bushalte op klopvastheid getest zijn,… en ook de nieuwe waren niet jeugdbestending. Maar we zien dat de Sport met John er wel langs durft te rijden. En gelukkig heeft iemand de scherven al van het fietspad geveegd dus komen we met hele banden tot op de May. Morgenochtend weer maar eens in de garage kijken of dat ook echt zo is.
Ik heb mijn lesje wel geleerd.

Ad van Wesel

Deze ochtend hebben we eerst een inhaalactie te doen: op de foto bij de derde sponsor die we bij de ontbijttocht gemist hadden omdat Roy Delhij toen op reis was. Dan kun je het met Marino doen, maar die is zo goed als met pensioen, dus wilden we de volgende generatie PS van Seeters op de foto. Deze ochtend paste het in de agenda’s en het weer was ook goed. Ik had de kortste weg er heen in gedachte, zo’n 10 kilometer. Maar aangekomen bij het oude Raadhuis komt John vertellen dat zijn jonge plaatsgenoten weer eens de ruiten uit het bushokje langs het fietspad geslagen hebben en dat we dus beter iets anders kunnen rijden. Onze kinderen stopten met “ hamertje tik” toen ze een jaar of acht waren (voor zover ik weet), maar in ‘t Veer blijft dat tot late leeftijd een hobby. John mag dus op kop en rijdt met ons een veilige route om het glas…. Een hele veilige route, want hij rijdt helemaal langs de andere kant om dun Berg en ‘t Veer heen. Hij heeft al drie lekke banden gehad dit jaar vertelde hij, maar dit is wel heel erg op safe gaan hoor John. Het resultaat is dat we niet op de geplande 8:50 uur aan het Sterrekroos zijn maar na negenen. En met 15 km op de teller. “Extra kilometers“, zegt John.
Ter plekke staan Roy en fotografe Marjolein van den Ham al klaar. Ze hebben zo te merken het plaatje al in hun hoofd. Er staat zelfs een steigertje klaar, dat heb je als glas- en schildersbedrijf natuurlijk op voorraad. Ik wist al van Marino dat ze het pand pas een grote opknapbeurt gekregen heeft. Een stukje hoger gemaakt en netjes geschilderd. Het kleurt opvallend mooi met onze shirtjes, we kunnen zien op de foto, dat dit goed gelukt is.

Vanaf hier gaan vier WTC-pelotons ieder huns weegs. De tour is wat kleiner deze week. Met 7 beginnen we aan rondje in noordwaartse richting naar Noordwaard. Via de route van trainingsritje Werkendam rijden we die plaats voor de eerste keer binnen, dan over de ophaalbrug de polder in. We kunnen weer onderlangs. Hier stond het een tijd terug helemaal onder water en dat was de bedoeling van het plan “ruimte voor de rivier”.
Ik weet dat dit het laatste stuk echt wind tegen is, we naderen het keerpunt. Vandaar gaat het gemakkelijker maar natuurlijk wordt de snelheid omhoog gegooid. Iedereen kan het goed aan blijkbaar want er wordt goed samengewerkt. Zo komen we voor de tweede keer in Werkendam. De ophaalbrug is open, dus even wat rust. De ene na de andere fietsclub sluit aan voor de slagboom. Het is druk op deze route vandaag. De meeste groepen volgen het fietspad bovenop de dijk. Ik vind dat te smal, zeker als je wat gewone fietsen daar kunt treffen. Wij rijden over het industrieterrein en dan over de polderwegen naar de Hank. Op mijn teller zie ik dat we de 85 kilometer die ik aangekondigd heb, gaan overschrijden… ligt aan John en de “ hamertje tik hooligans”. Ik reken er maar niet op dat het glas al opgeruimd is en dus rijden we weer om. Zo koersen we af op de honderd kilometer grens. Sommigen willen niet het risico lopen om op 99 km. uit te komen en er slaan er verschillenden af met Leo om hem nog even naar Den Hout te brengen en zeker te zijn dat de magische 100 grens bereikt wordt.
Nergens voor nodig… Anneke en ik rijden nog even over Stuivezand en dan zijn we er ook.
Lekker getraind weer, al ging het op het laatst wat zwaar… achteraf geen wonder, mijn band loopt blijkbaar langzaam leeg, er zit minder dan 4 bar in als ik het bij thuiskomst check.
Zouden die glassplinters dan toch echt zo ver weg springen als John denkt??

Ad van Wesel

Vandaag de eerste tocht boven de honderd kilometer op de kalender. Er wordt in ieder geval eens geen neerslag en wel een zonnetje voorspeld. Maar als ik ‘s nachts even wakker ben hoor ik de wind door de bomen waaien (als Sinterklaas herken je dat soort dingen hé). Dat wordt pittig op de weg terug. Nog even wat overleg met Anneke over de juiste outfit voor deze temperatuur. 15 graden C is een twijfel geval. Het wordt in ieder geval de korte broek. Anneke kiest voor shirt met de nieuwe rode mouwtjes, ik trek toch mijn shirt lange mouwen aan.
Op het Raadhuisplein is het al lekker druk als we aan komen rijden. Vandaag gaan we voor het eerst weer eens een TT groep zien. Tim heeft dit idee weer een zetje gegeven. Ik ben benieuwd naar hun verslag… ja dat hoort er ook bij Tim en anderen :-), of waren jullie dat samen na de rit aan het doen op terras van ‘t Trefpunt?

Wij vertrekken o.l.v. Flip richting Kinderdijk. Waar we normaal de bus met Japanners daar pas zien en hun onverwachte manoeuvres, is het dit keer na 50 meter al raak. Een bus in Made en een dame die onverwacht niet zo nauw kijkt en midden op de weg een foto staat te maken van de mooie gebouwen van de May, …. En de beroemde plaatselijke wielerhelden natuurlijk.

Het eerste uur gaat het vanzelf; de wind schuin of zelfs helemaal van achter. Dat schiet lekker op terwijl je toch niet moe wordt. Net over de spoorbrug bij Sliedrecht meldt Ad van Dongen zich: LEK!
We rijden een stukje door tot we in het zonnetje staan. Toevallig bij de afslag Gorinchem, daar moet Frans heen want die heeft beloofd op tijd thuis te zijn. Wij zwaaien hem uit terwijl Ad de band repareert met wat hulp. Het valt ons op dat hij dat toch net weer wat anders doet dan wij gewend zijn. Wij vragen ons wel af hoe hij hem op gaat blazen want hij heeft alleen een patroon maar geen koppelstuk. Dat moet thuis blijven liggen zijn, zegt hij. Naast zijn goede fietsbellen want die kan hij ook maar niet vinden zegt hij. Met het koppelstuk van Peter zit er zo lucht in. Terwijl Ad de band verwisselt, gaan her en der de mouwstukjes en beenstukken uit en wordt de blaas geledigd.

Na deze stop, stappen we op….. en na 50 meter weer af: LEK! Adrie heeft ook een leegloper.
Hij krijgt meteen herinneringen aan vorig jaar toen dat nog al eens voorkwam. Maar er is niks bijzonders met zijn materieel, eenzelfde soort scherp steentje wat we ook in de band van Ad vonden, heeft de band van Adrie ook opgeraapt. Flip bemoeit er zich mee en de band ligt er zo weer op.
Maar nog steeds geen vlot vervolg, want 100 meter verder staan we raar te kijken naar een grote pijpleiding die op het fietspad ligt. Daar kunnen we dus niet door. We moeten terug en dan via het fietsbruggetje over de A15 en we zitten weer op de geplande route in de planner in Flip’ s hoofd.
Nu zijn we snel op het fietspad langs de molens. Het is weer meer kijken naar onverwacht overstekende Japanners die blijkbaar snel hierheen gereden zijn. En vissers die hun brommertjes met aanhangers op de fietspad hebben staan. Dus molens kijken komt weinig van terecht. Ik zit op te letten waar de amateurschilders van “Project Rembrandt” vorige week stonden . Dat volgen Anneke en ik op zondagavond nu “Heel Holland” uitgebakken is. Ik zie het meteen. Het paviljoen met uitzicht naar de molens was me nooit opgevallen andere jaren.
Op de Lekdijk kunnen we even uitrusten met wind pal van achter, ware het niet dat de snelheid flink omhoog gegooid wordt om voor het gemiddelde een voorschotje te nemen op wat nog komen zal vanaf Groot Ammers,…. dat wordt nog 44 km wind schuin tegen. De snelheid zakt dan inderdaad naar zo’n 28 km/uur. De linkse weg naast de snelweg van Sleeuwijk richting Hank had gelukkig al een heg waar wat blad aan zat, zo konden we een beetje profiteren van deze heg die wat wind wegnam die rechts opzij kwam.
Met Flip nog steeds op kop. Al vanaf het vertrek en dat zal vandaag zo’n 100 km zo zijn. Beresterk! Hans trouwens ook, als we bijna thuis zijn geeft die aan dat hij de 5 uur vol wil maken vandaag en nog rondje Breda er aan gaat plakken. Ik hoor niemand roepen: “ik ga mee”. De meesten zijn blij als ze gewoon de May halen. Ik zie op een gegeven moment dat zelfs Leo de wereld voor een krentenbol aan gaat zien. Zeker als Ad van Dongen in zijn achterzakje graait en Leo een echte krentenbol laat zien, hij krijgt de helft. Die was Ad in ieder geval niet vergeten dus. Het was een goeie bol want Leo herstelde gelukkig.
Ikzelf zit ook veel achterin. Moet wel op tijd uit de wind, maar kan dan achter wat opladen om af en toe wat mensen uit de wind te zetten. Zo helpen we elkaar allemaal en komen we via Raamsdonkveer en Geertruidenberg richting Made. Dan zakt Peter Bastiaansen definitief door het ijs op de brug over de Amertak. Helaas voor hem is de tocht een kilometer of 5 te lang, … of het feestje vannacht een uurtje te laat geëindigd. We wachten even en dan rijden we samen het laatste stukje.

Lekker om weer eens in de zonnetje te fietsen in korte broek hoor. Dat er zo nog maar veel ritten mogen komen… dan maar geen “ regenpunten”.

Ad van Wesel

Ad had een ritje rond Breda gepland. Nadat wij gisteren allemaal hebben kunnen zien dat Mathieu van der Poel op schitterende wijze voor de 3^e keer de Ronde van Vlaanderen won, konden wij vanmorgen weer aan de bak. Nagenieten duurde bij mij blijkbaar te lang want ik was te laat!!
Een stuk voor de rotonde bij de oude Rabobank zag ik al een ploeg wegrijden. Ik denk, dat kan toch niet? Het is toch nog geen 9 uur? Jawel, net voorbij de rotonde slaat de kerkklok 9 uur. Nou die hebben er zin in. Ook staat er nog een ploeg bij het oude Raadhuis. Ik had nog 2 seconde om in te schatten wie welke ploeg was. Ik denk linksaf die gaan rondje Breda toeren. Volle bak erachteraan…….. nou niet dus. Hartslag geheel in het rood en blijven stampen, longen nog koud iieeeek, niets voor mij zo’n koude start het gaspedaal geheel intrappen. Net voorbij de parkeerplaats naar Den Hout kom ik erbij. Ook goedmorgen, jullie hebben er zin in. Johan van Helmond met zijn nieuwe Orbea renpaard ging terug. Versnellingen werkte niet meer. Met een ploeg van 9 renners verder. Over Den Hout waar Paaspop opgeruimd werd. Nou Peter hier kan je maar zappen – had hij dus ook gedaan. Zie Strava, morgen terug voor de rest. Grote klasse Peter!
Wij door naar de Teteringse bossen. Frans en Ad hebben er goed de sokken in. De groep nog eens overzien. Eigenlijk zijn wij net ijsberen, zoveel kleding hebben wij aan. Behalve Kevin. Korte broek en gaan met de benen. Door de bossen met een nat wegdek linksaf naar Oosterhout en Dorst. Dwars door Bavel. Eindelijk begin ik een beetje bij te komen van die vroege inspanning. Hoe is het met de rest?
Peter en Frans worden steeds kleiner. Hans blijft doorstampen. Die is klaar voor de Amstel Gold Race. Aangekomen in Ulvenhout door het Markdal en het Mastbos gaan we richting de Galderse Meren.
Lek voor Peter. Een stootlek wordt er geroepen. Hahaha, dat kan niet bij Peter. De eigenaar van het huis waar wij voor stonden, moest zich nog even laten gelden. Geen rotzooi achterlaten hé. En dan zelf zo’n poepfabriek bij hebben?
Op naar Rijsbergen. Rechtsaf naar de Rith. Franske komt het tempo opvoeren. Jazeker wind in de poep daar zijn ze weer. Linksaf naar de Rith en door naar Effen. Toch wel link met die bochten daar. Franske heeft teveel van zijn banden gevraagd? Ook een stootlek? Slijtage? Geholpen door Ad die naar zijn fiets loopt wordt er door Anneke geroepen, nou daar kan ik wel Shout voor gaan gebruiken. Blijkt het logo van AH zwart te zijn. Heeft die fiets of het carbon afgegeven?
Bij het viaduct wordt er nog even onnozel gedaan door Kevin, Hans en mijzelf. Tempo en sprinten omhoog. Lekker even tekeer gaan. Langs de molen naar Zwartenberg en de Langeweg terug naar Prinsenbeek en de Elsakker. Zijn die toppers van de sport er al voor hun wekelijkse koffie met appeltaart? Nee, veel te vroeg denk ik. Op naar de Derdeweg van Zevenbergschehoek naar de May.
Met Adrie doorgereden die er 2 dagen Paaspop in Den Hout op heeft zitten. Hij heeft lekker de biertjes eruit gezweten. Waar fietsen allemaal niet goed voor is. Vanmiddag lekker op de bank Adrie?
Een heerlijke fietstocht gemaakt zo op 1 april ’24.
Geen 1 april grappen gehoord?
Ho, ik moet stoppen, de deadline is overschreden. Anneke zit te appen waar mijn verslag blijft.
Volgende keer verder met uit de duim zuigen. Tot de volgende gelegenheid.
Lekker genieten op de fiets.

Groeten,
Wim ten Haaf

Vandaag extra vroeg uit bed. Dan kan Anneke eerst onze logee uitlaten en ik de weerapps en Buienradar goed bestuderen want ik mag vandaag Wegkapitein zijn. Als snel kom ik tot de conclusie dat de geplande Boompjesdijk niet zo’n slimme keuze is. Daar kan het wel eens echt regenen. Echt de andere kant uit lijkt beter: het wordt dus een Rondje Poederoijen. Ik zie dan een klein bandje regen van 0,2-0,4 mm per minuut, dat is ongeveer net zo snel nat worden dan dat je opdroogt. Dus windstoppertje doe ik niet aan maar in de achterzak, voor de zekerheid. Bij het Oude Raadhuis zie ik een kleine opkomst. De verschillen voor het Opkomstklassement worden op dit soort dagen gemaakt.
Zeven Sportmannen zijn genoeg opgewarmd om richting het zuiden te gaan.
Bert Timmermans is al op de fiets uit Sprang Capelle komen aanrijden, erg ambitieus als we naar Boompjesdijk gereden zouden zijn, maar hij is toch wel blij als hij het nieuwe plan hoort, dan kan hij afslaan als we terugkomen. Adrie vraagt of dat ook 85 kilometer is; “ Vorig jaar nog wel, dus….”
Zal nu ook nog wel zo zijn tenzij we onverwachte omwegen moeten gaan nemen.

Peerke Donders krijgt ook vandaag weer geen bezoek, niemand van de Trim is te bekennen.

We rijden met acht richting het Oosten. Om Geertruidenberg en Raamsdonksveer heen naar de Peerenboom. Ik hoor Anneke hoesten en snotteren en de stem van Eric Stasse is ook niet zoals normaal. Hij vertelt dat hij onder de antibiotica zit, maar fietst desondanks lekker mee op zijn nieuwe Trek. Halverwege de Peerenboom rij ik lek. Ik hoef geen LEK te roepen, het is een knal alsof er geschoten wordt. Iedereen is nu echt wakker. De band is snel weer vervangen maar ik zit wel wat met onbehagen want ik vind wel wat kleine steentjes in de buitenrand, maar de overtuigende schuldige kon ik niet aanwijzen….. spannend of hij weer niet lek gaat (gelukkig is dat niet). Als we ons weer op gang trekken, merk ik dat het toch fris is met temperatuur en het gespetter. Maar na een flinke kopbeurt ben ik weer warm. We rijden het stuk van het dinsdagavondrondje “Noordenwind” tot Waardhuizen en dan richting Giessen de brug over om aan de andere kant de Afgedamde Maas te komen rijden. Meestal plan ik dit rondje op een zondag omdat het dan rustig is in die streek, maar ik moet zeggen dat het nu ook niet druk is met maar af en toe een tegenligger.
We pakken om beurten de kop wat wel lekker is, ondanks dat de wind minimaal is. We zijn niet echt nat geworden en nu begint de weg zelfs op te drogen. Volgens buienradar zouden we het laatste uurtje ook geen regen meer krijgen en dat klopt nog ook.
Na Wellseind gaan we rechtsaf over de Heusdense Burg en komen dan op het dinsdagavond rondje “Oostenwind”. Hier had ik toch wel een beetje wind mee verwacht, maar we rijden sneller dan de wind blijkbaar want ik voel nog steeds wat tegendruk.
Onderweg hebben we al gezien dat er nog behoorlijk wat water op de uiterwaarden staat dus rijst nu de vraag “kunnen we al onderlangs de dijk van pontje Drongelen?”. Gelukkig heeft Maurice al een keer verkend en zegt dat we er altijd langs kunnen, zelfs als het hek dicht is. En dat is nog zo, sommigen uit de groep vinden een “inrijverbod” iets dat er niet voor niks is en hebben hun twijfels, maar als Maurice er door kan, dan durf ik ook wel dus ik stuur gedecideerd om het hek heen. En inderdaad niks aan het handje. Waarschijnlijk is het nog dicht omdat door de zompige ondergrond geen zware voertuigen er over mogen. Maar als Maurice er over kan zonder dat de weg beschadigd raakt ….

Het loopt goed af en zo komen we weer op de dijk van de Overdiepsepolder. Bert slaat hier af naar Sprang, wij “moeten” nog even door, of “mogen” nog even door want het is best gèf weer geworden. Met de voorspelde 85 kilometer op de teller, rijden we de May binnen.
Deze rit is binnen, maandag is nog meer afwachten qua weer; daar waren de weerapps nog minder positief over. Hoewel, tot nu toe hebben de thuisblijvers al een paar keer ongelijk gehad en pakten de optimisten hun trainingskilometers en hun opkomstpunten. Maandag 9.00 uur weer een kans!

Ad

Omdat de wind straf en koud is, staat er vandaag een rondje Schijf op het Tourprogramma. Geen rondje maar een Schijfje dus wat eigenlijk hetzelfde is. Na de mooie opkomst van afgelopen weken waren er nu toch veel leden met koudwatervrees. Die waren afwezig en die er wel waren, hadden thermobroeken, winterhandschoenen en hun windstoppers aan. Ja, “maart roert zijn staart”.
Hoewel …. Toen we thuis op de buitenradar keken om 8.30 uur naar het geplande rondje zou er weinig nattigheid moeten komen. Als je maar zuidelijk blijft, hè Sportmannen.

Met 9 dapperen verlaten we de May in westelijke richting. Gerard rijdt voorop maar klaagt over slechte benen na zijn tocht van van de week naar Aalten in de Achterhoek. Dus hij zegt verder weinig op kop te zullen komen.
Normaal vermijden we het dorp Wagenberg, maar deze ochtend rijden we toch maar eens dwars door het centrum. Ook kijken of Corné daar toch niet ergens staat om bij ons aan te sluiten.. niet dus.

De wind zit niet pal west zoals voorspeld, maar meer noordwest. In het blakke land richting d’n Elsakker maakt dat niet zo veel uit. Het is pittig vandaag. Maar we hebben de beschutting van boerderijen, heggen en bossen. En sterke koptrekkers. Het valt ons op dat er veel fietsclubs onderweg zijn. Op een of andere manier veel shirts met donkerblauw er in. Bij zulke clubs en auto’s valt het mij op dat mensen toch wat de afgesproken signalen vergeten zijn. Kijk nog eens in ons veiligheidsdocument zou ik zeggen, dan weet je weer van “voor” en “tegen” en van “voor én tegen”.

Richting Rijsbergen rij ik naast de sterke Peter Bastiaansen. Bassie en Adriaan op kop dus.
Daarna komt Adrie Verheggen zicht melden; Adriaan en Adriaan op de kop. En we hebben er nog eentje want Arion is vast ook gedoopt als Adriaan dus als die het van mij overneemt nog steeds Adriaan en Adriaan op kop.
Van Rijsbergens grondgebied koersen we nu op Zundertse dreven. Arion concludeert dat hij op het verkeerde moment op kop komt, wind pal tegen richting het bekende café ’t Anker. Vorige week waren zijn keuzes ook al niet gelukkig. De story van zijn leven zei hij, toen vaak verkeerde keuzes, “behalve met mijn vrouw” haastte hij zich toen erbij te zeggen in angst dat het anders in een fietsverslag terecht zou komen.  Gelukkig hebben ze die weg opgeknapt. De verfoeide palen zijn weg.

Het was gevaarlijk om met de fiets achter de palen te rijden. Maar als je op de hoofdweg reed dan werden automobilisten altijd agressief en ik herinner me iemand die ons een keer van de weg wilden rijden. Peter Verhagen raakte de spiegel maar liep het liep toen goed af. Nu is de kans daarop klein en dat is fijn.
Aan het einde van de weg hoor ik “LEK”. Ik zie dat het een pi(t)sstop is. Gerard maakt een selfie met de nieuwe weg op de achtergrond. Anneke haalt dat zicht weg met een photobomb.

Dan ziet Anneke het straatnaambord. Een familielid van een clublid?
Even opgezocht: H. van der Hoeven, jurist en professor geboren in Breda en gestorven in Zundert.

Dus het zou best kunnen dat het een ver familielid is van onze Erik. Hoewel… is die ook slim als hij na ziekte en met dit weer met de Sport mee gaat? Dat lezen we vast in het verslag van Thijs.

Als we ons weer op gang trekken, zijn we zo bij Schijf en rijden daaromheen richting “Langeschouw”, op de rotonde rechtdoor richting Roosendaal. Het plan is om over de Langendijk naar Zegge te rijden, maar op de Rucphensebaan blijkt de boel afgesloten te zijn die kant uit. Dus ga ik rechtsaf richting Rucphen. Ik denk nog aan een omweggetje langs de Heimolen en kijk of ik die ergens zie staan. Niet dus… en het is wellicht ook beter om zeker niet om te gaan rijden vandaag. Ik had 85 km beloofd en dat is wel genoeg. Dus ik kies er voor om naar Bosschenhoofd te navigeren. De wegen zijn niet meer zoals 40 jaar geleden merk ik, want zo lang is het wel geleden dat ik daar geweest ben. Maar Rucphen>Bosschenhoofd >Oudenbosch dat moet zeker nog lukken. Ik merk dat de meeste mensen geen idee meer hebben waar we zitten, ik hoor achter me “dat wordt wel 100 km vandaag”. Maar dat valt me, in Oudenbosch herkennen ze de weg weer en dan zijn we zo bij de Lammegatse fietsbrug. Daar kunnen we nog net een keer overheen had ik van te voren voor de zekerheid maar even opgezocht. Lees dus even dit bericht als je niet verrast wilt zijn komende tijd:  Vernieuwing Lamgatsebrug tussen Hoeven en Zevenbergen | Gemeente Halderberge.

De wind is nu lekker in de rug. Op kop trekken we het tempo flink op. Achterin kraakt het wat. We rijden in Zevenbergen over het industrieterreintje en over het bruggetje. Nu waaien we richting de May. Op het viaduct over de HSL wordt nog even gesprint maar verder is het uitfietsen nu.
Net boven de 85 kilometer komen we thuis. Pittig tochtje maar dat is goede training zo voor het voorjaar. Ik ben nu boven de duizend kilometer in dit jaar. Dat is nog niet vaak bij Pasen al zo geweest.

Ad van Wesel

Afgelopen week waren de voorspellingen voor vandaag niet best. Er werd veel regen verwacht en daarbij was een oostenwind voorspeld. Bij het opmaken van het rooster had ik Ad en Flip verteld dat ik vandaag wel een rondje zou hebben. Dit omdat ik de komende weken door diverse redenen zal ontbreken. O.a. de verjaardag van mijn kleindochter in de Achterhoek alsook mijn betrokkenheid bij de Eventing in Etten-Leur, Paaspop in Den Hout en de omloop Houtse Linie’s. Gisteravond was ik nog even naar Limburg geweest voor de verjaardag van een petekind. Dus lag ik pas na twaalven in het mandje. Vanmorgen werd ik tijdig wakker en eigenlijk verwachtte ik wat nachtvorst aan het eind van de nacht, maar met 6 °C viel de temperatuur reuze mee. Leo zit op dit moment in Frankrijk om met zijn racemotor op het circuit te rijden, mogelijk is hij volgende week weer op tijd terug om mee te rijden.
Omdat het rondje goed 80 km bedraagt wat ik al eerder deze week via de app deelde, maak ik maar een klein slingertje naar de May. Bij aankomst op het plein tegenover het Trefpunt staat Kevin al te wachten, hij heeft het rondje ook al in zijn Garmin staan. Ondertussen komen er meerdere renners die zich melden en ook onze Houtse papperazie den Bakker is er om wat sfeerbeelden te maken. Het nieuwe tenue is blijkbaar inspirerend want het is opnieuw druk zowel voor de trim, sport als ook de tour.
Één over negen vertrekt de tour voor hun rondje, samen met Maurice rijden we in de richting van de watertoren. Hier gaan we rechtsaf de polder in, bij de Witteweg pikt mijn Garmin de route op, die was eigenlijk gestart in de Haagstraat. We rijden richting de ruilverkavelingsweg waarna we richting Hoge Zwaluw rijden. Hier blijkt dat ik geen verkenning heb gedaan van de rit, want de weg is opgebroken en we moeten hier een stukje gravelen of wat ik ook zag de fietsen werden bij een aantal gedragen. Niet veel later rijden langs de boerderij van Rasenberg aan de Zonzeelseweg. Hier wordt een opmerkelijk huis gebouw waar nog veel zand aangevuld moet worden anders is de voordeur alleen met een ladder te bereiken.

Via de Derdeweg gaan we richting Zevenbergsche Hoek. Hier gaan we over de A16, het spoor en de HSL. Een enkeling is bang dat we verderop weer moeten klunen maar zover komt het niet, we draaien links af de Achterdijk op richting Zevenbergen. Op kop worden de beurten goed verdeeld; Peter Bastiaansen, Flip en Ad pakken een flink deel van het werk en zo ook Maurice. Langs de Rode Vaart hebben we de wind mee, hij staat namelijk meer vanuit het zuiden dan het voorspelde oosten. Op het industrieterrein Moerdijk is die zijwind toch best lastig. Van Klundert rijden we nu naar Noordschans waar we met een bochtje naar de Buitendijk West draaien. Hier laat ik me een keer afzakken om te zien welk schoonvolk er allemaal mee is vandaag. Ik zie de volgende renners : Peter Bastiaansen, Kevin Damen, Arion van Dongen, Sandra van Eijk, Johan van Helmond, Marc Scharlaeckens, Flip Segeren, Erik Stasse, Bert Timmermans, Maurice van der Ven, Peter Verhagen, Tim Verwaters, Ad van Wesel, Anneke van Wesel en de schrijver van dienst Gerard van Oerle.
Op deze dijk komen de eerste meldingen dat het voor soms wat te hard gaat.
In Willemstad kunnen we even oefenen voor Parijs – Roubaix op de kasseien. Via de haven rijden we naar Helwijk waarna we in Oudemolen in de richting van Fijnaart afbuigen. Nu begint het zoeken naar een plekje waar de wind minder vat op je krijgt. Sommigen van ons verstaan die kunst prima, andere hebben daar meer moeite mee. Als ook dat die vaak wat te ver achterin de groep zitten en met deze wind het dan moeilijk krijgen. Na Noordhoek gaan we over de A17 en hierna over de Goudbloemsedijk naar de brug bij het Lamgat. Verschillende keren moeten we het tempo even drukken om de groep niet te ver uit elkaar te rijden. Toch komen we met een goed gevoel terug in de May. En … de regen die voorspeld was, hebben we gelukkig niet gezien. Het laatste stuk naar Den Hout kan ik nog in het wiel bij Peter Bastiaansen.

Groeten van TerAalst.

Omdat ik er niet altijd zal zijn, had ik aangegeven dat ik deze week en volgende week wel een rondje wilde leiden. Nadat ik een rondje getekend had en gedeeld op de WTC-social APP kwamen er reacties dat voor de opbouw de afstand toch een stapje te ver was. Dit vroeg om aanpassing, want als er één ding is dat ik niet wil, is dat er mensen thuisblijven omdat de route niet past bij hun status. Voor mij zelf geldt samen uit samen thuis. Afgelopen vrijdag had ik ondervonden dat de wind een flinke invloed kan hebben op het gevoel van het rondje. Dus toen ik vanochtend opstond en een klein rondje met de hond had gemaakt, wist ik dat die Oost-Noord-Oosten wind vandaag ook weer goed merkbaar zou zijn.
Om half negen vertrok ik richting Leo die al klaar stond zoals altijd. Hij had vandaag voor kniestukken gekozen, omdat hij vorige week al warm aanvoelde. De rit naar de May ging via den Bromtol en dan even achter de kassen om. Bij aankomst op het plein bij het oude raadhuis huis bleek al snel dat er vele de goede opkomst van vorige week een vervolg wilden geven. Het was druk en de gezichtjes stonden er goed op, ieder heeft zin in het nieuwe seizoen.
Klokslag 9:00 uur geef ik aan dat de tourgroep vertrekt, ik maan Leo nog even niet meteen volle bak te vertrekken zodat ieder zijn of haar plek kan innemen. Als we over de A59 zijn, gaat het tempo een beetje omhoog en ik merk meteen dat de voorspelde wind zijn werk zal doen vandaag. Via de Vraggelsebaan en de Burgemeester Materlaan rijden we naar Dorst. Op enig moment neemt Kevin met Maurice de kop over wat toch wel lekker is met deze wind. Even later komt Erik Stasse naast mij rijden op een mooie nieuwe TREK. Hij had vorige week al mee willen rijden echter de accu van het elektrisch schakelsysteem was leeg. Zo zie je dat een moderne fiets ook nog probleempjes kan opleveren. Ook Wim ten Haaf heeft er zin in en rijdt alsof hij heel de winter door getraind heeft. Op de Boerenbaan komt Peter Bastiaansen op kop te zitten en is het voor velen zoeken naar een goede plek in de groep. Na een klein stukje over de Gilzeweg draaien we naar het Zand, daar staat de wind in een fijne richting van achteren. Als ik even afzak om een filmpje te maken zie ik tot grote verassing enkele gezichten die ik in eerste instantie niet had verwacht.

Bert Timmermans geeft aan dat hij dit jaar met de toergroep mee wil rijden. Tijdens het korte gesprek dat ik met hem heb, vraagt hij of we op de terugweg via Dorst gaan zodat hij van daaruit af kan slaan naar huis. Weer even later rij ik naast Marc Schaerlaeckens, ooit een goede MTS-er. Ook Marc wil dit jaar met de toergroep mee. Tijdens ons gesprek komt het onderwerp Santiago de Compostela ter sprake. Marc toont belangstelling voor onze trip daarheen en weet me te melden dat hij voor zijn werk daar ook een aantal malen is geweest. Er ligt voor hem nog een uitdaging daar.
Pas na het Franse baantje zie ik Ad van Wesel in de groep zitten maar vanaf nu is hij ook regelmatig te zien aan de kop van de groep. Ook Adrie en Arion komen zich van tijd tot tijd melden aan de kop van de groep. Ondertussen rijden we op de Gilzeweg en wordt er gevraagd of we de Slingerdreef nemen? Nee, gezien de waterstand in de Chaamse bossen lijkt me dat niet slim dus rijden we door over de weg en gaan richting Bavel waar we bij de Hoge Aard rechtsaf draaien een weggetje dat niet bij iedereen even bekend is maar goed past in het parcours. Op de Lijndonk zijn er die denken dat drie dik de norm is maar als koerskapitein vind ik dat we gewoon twee aan twee moeten rijden. En voorop rijden doen we vooral in het begin van de rit. Via bekende wegen rijden we het laatste stuk terug. In de Vraggelsebaan blaast de wind gunstig en gaat het tempo nog even lekker omhoog. Op de Bergsebaan neem ik afscheid van de groep die nu gesterkt door de wind naar de May rijden. Ik heb ondanks mindere benen toch lekker gefietst. Terwijl ik het verhaal nu schrijf zie ik dat onze chauvinistische Belgen toch in moeten zien dat Remco Parijs-Nice niet kan winnen.

Groeten van Ter Aalst.

Na een jaar van heel veel mooi-weer kilometers moesten de WTC renners zich afgelopen zondag goed aankleden en zelfs spatbordjes op de fiets monteren. Hoewel de laatste rit van het jaar altijd kort is, gaven de vele wolken die op Buienradar te zien waren niet veel hoop om het deze keer droog te houden.
Een behoorlijk aantal leden gaf er dan ook de voorkeur aan om rechtstreeks en met de auto naar de kantine van RVSA te rijden voor de traditionele afsluitende snert.
Maar twintig dapperen stonden toch gewoon aan het vertrek. Omdat ze toch echt die laatste tocht wilden rijden en sommigen omdat hier nog behoorlijk wat regenpunten te verzamelen waren en zo mogelijk nog te stijgen in het eindklassement. Zoals te verwachten was, werd een flinke  bui geïncasseerd en ook nog eens lek gereden. Daarom werd gebruik gemaakt van een “afsnijder” en na 50 kilometer voegden de renners zich bij de anderen in de gezellige kantine.
Na een bak koffie en kop erwtensoep was iedereen opgewarmd voor de prijsuitreiking van het Opkomstklassement. Die was anders dan anders. Halverwege het seizoen hadden we Rode Trui drager Jan Lensvelt, hij werd echter toen ernstig ziek en enkele weken later, overleed hij zelfs. Toen hij in het ziekenhuis lag en de berichten steeds slechter werden, is besloten hem de Rode trui voor dit seizoen te overhandigen en dat niemand anders die dit jaar nog zou krijgen.  Wat overbleef voor de rest van het WTC peloton waren de plaatsen “na Jan” zoals het genoemd werd. Derde “na Jan” eindigde Adrie Verregghen en Ad van Wesel tweede. Anneke van Wesel werd eerste “na Jan”.
Geen rode trui of beker voor Anneke. Wel de gebruikelijke geldpremies aan de meet. Iedereen in de club was destijds erg onder de indruk van wat de Wensambulance voor onze maat Jan gedaan heeft in zijn laatste week, en daarom gaf dit drietal hun geldprijs aan de Stichting Ambulancewens Nederland.
Omdat dit doel meerdere leden aansprak, deden die ook nog een duit in het zakje en zo kan penningmeester Maurice een forse schenking overmaken aan deze mooie stichting.

Daarna ging de focus op de kledingsponsoren.
Omdat RVSA afscheid neemt van 10 jaar sponsoring van de club, werden Eric Stasse en zijn vrouw Tanja bedankt voor hun ondersteuning bij kleding aanschaf en voor jaren gastvrijheid voor de Snerttocht in hun kantine. Als een sponsor gaat, is er plaats op het shirt voor een nieuwe. Vanaf volgend jaar komt naast Vema Crane en PS van Seeters, Albert Heijn Made bij op de clubkleding van WTC. Hierdoor gaat de kleur blauw toegevoegd worden en krijgt WTC een goed herkenbare uitstraling.
Omdat Rob van Oorschot, Roy Delhij en Twan van Meel daarna in de tekenceremonie met voorzitter Kevin Damen voor 4 jaar tekenden, staat WTC Made er goed voor. Dat is een mooie opsteker richting het 50 jarig bestaan van WTC Made dat in 2026 gevierd gaat worden.