Deze zondag lijkt het in ieder geval droog te blijven maar het is nog wel wat fris. Ik kies kniestukken want met een lange broek of beenstukken zien ze mijn nieuwe WTC sokken niet natuurlijk. De fabrikant heeft speciaal voor ons een blauw garen weten te vinden in AH kleuren. Ik had hem verteld dat als hem dat zou lukken hij sokken zou kunnen leveren bij 1.150 AH winkels… dat vond hij de moeite waard om het te proberen 😊.  Twan kan een telefoontje verwachten, verwacht ik.
Mooie sokken en op onze pas nieuwe fietsen, dat moet goed komen. Maar helaas het versnellingssysteem vindt niet leuk wat ik gisteren gedaan heb. Ik heb namelijk de voorbladen 34 vervangen door 39 om mooiere versnellingen te hebben. We missen de 18 in de pion en zowel Anneke als ik hebben net niet dat fijne verzet met Groot/Klein verhouding rond de 2,75. Met de 39 voor wel, dus goede oplossing. Opgehangen in de garage liep het letterlijk prima. Maar deze ochtend sputtert het systeem tegen als je er kracht op zet. Anneke draait om, om haar oude fiets te pakken. Ik besluit dat ik dan maar de hele tijd op groot blad moet, er is toch niet te veel wind.
Bij het vertrekpunt is het ondanks het wat mindere weer en het verzetten van de tijd, toch lekker druk.
Flip heeft besloten daar van te profiteren en met assistente Nel doet hij een eerste ronde uitgifte van de genoemde nieuwe sokken. Die kun je gewoon in je shirtzak stoppen dus dat kan prima en spaart hem veel tijd qua uitreiken.
Met de Tour vertrekken we naar het westen. Buiten de bebouwde kom valt de wind bar tegen. Corné vraagt zich hardop af of ze met het verzetten van de tijd ook de schaal van Beaufort verzet hebben? Dit lijkt inderdaad niet op windkracht 3-4 die voorspeld was en de richting is ook niet zuidwest maar pal west; op de kop. Spontaan gaat de groep “draaien” zoals we pas rondgestuurd hebben. Dat was om wat veiliger te wisselen, nu is het hard nodig om nog een beetje snelheid te houden. Gelukkig weten we dat we een route hebben die verderop veel beschutting heeft. “Blij dat we niet naar de Boompjesdijk hoeven”, stelt Flip die deze week ons is komen versterken. Het draaien bevalt goed en gaat ook steeds beter. Het blijft tot aan het keerpunt de manier van rijden. Ik vind dat het tegen de wind wel lekker is, maar mis mijn praatje met de clubmakkers als je steeds door wisselt. Vanaf halverwege lijkt het er op dat iedereen het daar mee eens is, of dat ze wat moe beginnen te worden want de beurten wisselen elkaar nu niet na 100 meter af, maar pas na 1-2 kilometer of zo. Helaas is de wind nu van west zelfs wat noordwest geworden, die draait ook deze zondag, dus we krijgen hem nog niet echt mee, maar blijft opzij tot we op het bekende stuk vanaf Oudenbosch langs de Mark komen te rijden. Daar gaat de grote versnelling er op want eindelijk profiteren we van de dikke pittige wind. Zo zijn we vlot bij Zevenbergen. Omdat op het programma stond dat we 85 kilometer gingen doen, had ik besloten en in GPX gezet dat we over het industrieterreintje rijden en dan over het fietspad langs de kortste weg naar Made. Op de TGV brug worden de benen nog één keer getest. Wim blijkt er ook al weer wat beter in te zitten, want hij komt ruim als eerste boven. Zijn extra kilometers van vorige week na onze tocht biedt “loon na werken”.
Met 87 kilometer op de teller rijden we ons dorp weer in via die paar wegen die niet afgesloten zijn. Op naar huis en kijken of ik die tandwielen goed krijg want Anneke wil natuurlijk niet op haar oude fiets.

Ad van Wesel

Ook deze week is Gerard er niet, terwijl hij als leider van het Tour “rondje Willemstad” op het schema staat. Uit de reacties van de wegkapiteins in de voorbereiding merkte ik al dat hij niet de enige afwezige is en/of dat anderen weinig zin hebben om te leiden. Ik denk maar zo, “dat is een bekend rondje dus desnoods leid ik weer een keer”. Toch even gekeken in de oude Willemstad rondjes…. die halen meestal de 80 niet zie ik, dus moet er een lusje aangeplakt worden. Dat moet lukken.
En inderdaad, aan mij de eer om weer kopman te zijn deze morgen. Het is mooi weer, niet al te veel wind die uit zuid-zuidwest komt. Dat past wel bij wat ik bedacht heb.
Met 13 coureurs gaan we op pad. Jan Vermeulen heeft er zin in en is meteen al sterk, die heeft warmgedraaid vanaf Den Hout waarschijnlijk. We rijden richting Zevenbergen want de Amerdijkweg naar Lage Zwaluwe is afgesloten kreeg ik ingefluisterd. Dus we gaan over Blauwe Sluis, ook mooi door de polder en met wind mee. Geen probleem om op kop te rijden daar. En ik ga er van uit dat iedereen het stukje over doordraaien heeft gelezen en niet passief op rij twee en drie blijven zitten en direct over komen nemen. Maar na veertien kilometer op mijn teller maakt niemand aanstalten om Jan en mij af te lossen. Dan draaien wij zelf maar van kop, de hint wordt niet begrepen zo te merken. Ik maak nog een armgebaar (netjes hoor) en dan komen er van achter toch mensen. Nu begint het te werken, er wordt gewisseld. Kan ik ook meteen zien wie er bij zijn, voor het opkomstklassement. Opeens zie ik in een ooghoek Fillipo Gana, “is pipo bij ons aan het uitfietsen?” Maar het blijkt de GVR te zijn uit Terheijden die zijn maatjes van “de Sport” met pijn in het hart (en in zijn been) heeft laten vertrekken zonder hem. Gelukkig mag hij wel aansluiten bij hun lunch blijkt later. Fijn voor Chris. En fijn voor ons dat hij nog niet zo erg geblesseerd is dat hij niet af en toe op kop kan.
We rijden het bekende eerste stuk naar Klundert en dan over de dijk naar Willemstad. Daar vervolgen we de weg om het dorp naar het water. Inderdaad, nog maar goed 30 kilometer op mijn tellertje dus nu komt de verlenging. We rijden door richting Dinteloord en Heijningen. Dan naar Fijnaart, ook een lekkere weg altijd….. jammer, een of andere verkeerskundige heeft bedacht om daar om de 200 meter paaltjes op onze weg te plaatsen. Met achteropkomers en tegenliggers erbij niet echt een verbetering van de verkeersveiligheid als je het mij vraagt.
Na Fijnaart gaan we naar Noordhoek en komen zo op het naar die plaats genoemde trainingsrondje richting Standaarbuiten. Ook daar heeft een duur ingenieursbureau weer wat bedacht. Stellingen pijpen met een doek op een meter of drie hoog. Frans en ik constateren dat dit ook weer een miskleun is; “Daar heb je toch niks aan om achter uit de wind te rijden!” Daar blijkt het dus ook niet voor te zijn. Het is voor de vleermuizen. Ik weiger dit verder uit te leggen en verwijs naar deze link: Schermen langs Kreekdijk en Weelwijk wijzen vleermuis de weg  – Moerdijk. Ik wil niet weten wat dit kost, maar weet wel betere bestemmingen waar de mensheid meer aan heeft.

We hebben nog een klein stukje wind tegen en 2 viaducten. Marianne gaat goed, maar klimmen is niet haar specialiteit zo te merken. Als we als groep weer samen zijn, rijden we naar de Lammegatse brug en dan naar Langeweg. Ik heb nog een paar kilometertjes extra nodig dus pakken we een klein ommetje. Gunstig voor Marianne want ik vermijd het viaduct over de HSL, en voor Chris want die zetten we vlak bij den Elsakker af. De volgende die afslaat is Wim ten Haaf, ik had al gemerkt dat die lekker fietste en hij wil daarom extra kilometers maken. Met de rest gaan we van de Driehoefijzers naar Made en zowaar, met 80 kilometer op de teller rijden we ons dorp in. Navigatie uit het hoofd blijkt ook te werken, maar anderen kunnen dan niet meekijken en wellicht had ik minder op kop gehoeven als ik de route even in GPX gemaakt had. Volgende keer proberen, als ik tijd heb.

Ad van Wesel

Op het WTC jaarprogramma van de Tour groep staat dit weekend een “rondje ’t Zand” van Gerard van Oerle. Omdat Gerard nog niet helemaal fit is, moeten we het zonder hem gaan proberen. In de wegkapitein app, waarin we definitief afspreken wat de groepen gaan doen, heb ik aangegeven dat ik wel leider wil zijn op dit bekende rondje. Maar de normale route is wat korter, dus stelt Maurice een variant voor waar hij de GPX van heeft; 70,6 km, dus perfect. De anderen met routeplanners kunnen die ook gebruiken. Dit is de kans om mijn nieuwe speeltje dat ik met de fiets “meegekregen” heb, uit te proberen. Ik heb het zo druk gehad dat ik er nog niet aan toegekomen ben om te testen, “maar hoe moeilijk kan dat zijn?”. De route had ik er zaterdag al opgezet. Maar helaas zie ik hem zondagmorgen niet meer. Dus maar even er nog mee prutsen bij het oude Raadhuis. Dan krijg ik de aanwijzingen in beeld dus denk dat het goed gaat komen. Maar als we vertrekken, zie ik ook niks anders dan pijltjes en niet de afgelegde afstand en de snelheid. Die wil ik als leider toch wel zien natuurlijk. Maar op wat voor knopje ik ook druk, ik krijg geen combinatie. En als ik bijna van de weg raak door mijn zoektocht door de schermpjes besluit ik om het maar zo te laten. Ik rij naast Maurice die dit wel onder de knie heeft dus het komt goed. Toch wil ik gewoon de snelheid in beeld en net na Den Hout besluit ik de aanpak te gebruiken die bij computerproblemen altijd werkt…. gewoon een harde herstart, het ding uit en weer aan. En ja hoor, nu zie ik weer wat ik afgelopen weken in beeld had. Alleen nu heb ik de route niet en ik had op het kaartje wel gezien dat het anders was dan ik gewend ben. Maar het is ook “niet in beton gegoten” zegt Maurice, en die heeft verstand van beton gieten, dus we komen er samen wel uit. En dat lukt ook.
Wel is het pittig weer, de schijn van de zon bedroog. Er stond een koude, dikke oostenwind waar we doorheen moeten ploegen. Maar daar wordt je sterk van zullen we maar denken.
We rijden iets om via Alphen om aan de 70 km te komen. Dan via de Slingerdreef en door Bavel. Dan gaat het een heel eind kloppen. Maar als we weer bij Oosterhout zijn, valt het me tegen, we gaan volgens mijn teller de beloofde 70 kilometers niet halen. Dan hebben we nog het ommetje Poolsedreef dat ik in kan zetten. Het laatste stuk daarvan is tegen de wind en een stuk slechte klinkers op het eind. Maurice vindt dat maar niks en vraagt me waarom ik dit nou doe. Hij zou gewoon door Den Hout gereden zijn, was ook goed geweest voor 70 kilometer. Niet op mijn teller….  Pas als ik thuis ben en mijn Strava zie, snap ik het. Ik heb mijn systeem na ongeveer vijf kilometer uit en weer aangezet…. En dus miste ik de 5 kilometer die anderen wel zagen op hun tellertje.

Deze week zal ik de gebruiksaanwijzing van mijn apparaatje toch maar eens bekijken om te leren hoe het moet.  Rondje Willemstad 80 kilometer staat in principe volgende week op de kalender.

Ad van Wesel

Vandaag na de winterslaap, de eerste rit met de club. En dat kan zowaar met kniestukken want het is heel mooi weer. De lente die met carnaval begon, zet zich nog door. Dat is altijd lekker en dat gevoel had ik niet alleen want het is erg druk op het Raadhuisplein, maar liefst 43 mensen inclusief Marianne van Oerle en Fred Brouwer die voor het eerst mee gingen.
Klokslag negen uur vertrekken we met de Tour groep als eerste. Dat zijn 20 mensen dus een langgerekt peloton. We rijden deze ochtend het bekende rondje Slingerdreef om er in te komen.
Bij de stoplichten is zo’n grote groep lastig, we kunnen niet eens allemaal in één keer over. Maar even rustig aan of wachten in de zon is niet erg. De anderen hebben gezien dat ik een nieuwe fiets heb. Blijkbaar mag je dan extra op kop rijden want het was niet bepaald dringen voorin, zeker niet de eerste helft met wind tegen. “Nee”, er zit dus geen motortje in mijn fiets zoals al gesuggereerd werd.
Ik zie dat Marianne de stoute (fiets)schoenen heeft aangetrokken. Meteen maar met de Tour mee, terwijl ze een paar weken terug nog dacht met de Trim te gaan beginnen. Man Gerard was er niet bij om op haar te passen want die is nog aan het herstellen van de operatie. Hij ging wel op de gewone fiets op pad met hersteltrainer Peter Broeders. Het gaat Marianne goed af, ze zat er op het einde nog redelijk fris bij en het leek of ze het leuk gevonden had.
Het wordt steeds drukker op de weg naarmate we vorderen, blijkbaar hebben heel veel fietsers vandaag “openingsrit”.

In de Slingerdreef kunnen we zowaar eens zonder onder water staande stukken rijden. Die hoge waterstanden zijn met opzet, kwelwater herstel…  Kwelherstel Ulvenhoutse Bos.
Raar plan als je het mij vraagt, maar niemand vraagt het…..

Op de terugweg groeit het zelfvertrouwen en zie ik wat meer mensen op kop komen. Dat is lekker en daardoor gaat het vlotjes. Ik besluit dat, als er geen lekke band komt, we op het einde nog even een ommetje kunnen maken anders zijn we te vroeg. Niet door Den Hout terug maar via de Poolse Dreef.
Als we bijna thuis zijn, krijgen we helaas te maken met een valpartij. Niet van een van onze fietsers, maar van een amazone die van haar paard geworpen wordt als het dier begint “te bokken” als het 20 wielrenners voorbij hoort en ziet komen. Dus nu al een Bokkenrijderstocht zou je kunnen zeggen. We stoppen en draaien terug om te kijken of het goed afgelopen is. Ik zie dat Rachel vakkundig het paard vast heeft en gerust stelt. De ongelukkige dame blijkt er goed vanaf gekomen te zijn. Ze is in de berm terecht gekomen en staat na een tijdje weer stevig op de benen en zegt dat ze wel verder kan rijden. Gelukkig maar want het is toch vervelend als men zo van je schrikt, dat ben ik niet gewend.

Wij stappen weer op de fiets voor het laatste stukje naar ’t Trefpunt waar we precies gelijk aankomen met de Sport. Als we de fietsen netjes en veilig in de binnentuin hebben geparkeerd, komen ook de Trim rijders er aan. Goede timing want kunnen we meteen beginnen aan de lekkere en voedzame brunch die geserveerd wordt. We doen nog wat administratieve handelingen die zorgen dat penningmeester Corné wat efficiënter kan werken in de toekomst. Vandaag was dé kans want nu konden zo’n 80% van alle leden “afhandelen”. De kans is groot dat zo’n opkomst dit jaar niet meer voor gaat komen. Ik hoop wel dat de trend gezet is qua mooi weer en grote opkomst.

Ad van Wesel

Dit weekend al weer de laatste tocht van het seizoen.
Daarom reden alle drie de WTC pelotons de “tocht naar VEMA Crane”, want daar werd dit jaar de snert geserveerd en de uitslag en prijsuitreiking van ons opkomstklassement.
Het lijkt weer droog te blijven vandaag. Geen extra punten dus in de laatste rit. Wat dat betreft is dit een mooie afspiegeling van ons wegseizoen: 36 ritten gereden en 28 daarvan hadden we geen regenpunten. Opvallend toch wel in een jaar dat als een van de natste uit de geschiedenis de boeken in zal gaan.
Het is druk aan de start met 27 WTC’ers en één aspirantlid die, als de snert bevalt, waarschijnlijk bij ons in gaat schrijven.
Om negen uur klinkt een bescheiden fluitsignaal van Piet ten teken dat het vertrektijd is. Naar later blijkt, was dit de laatste keer dat hij dit sein gaat geven bij ons omdat hij stopt in clubverband.

De groep splitst zich op in 2 pelotons, want de Sportmannen sluiten zich aan bij Tour en Trim.
Wij gaan een rondje Slingerdreef rijden want met een snelheid van rond de 30 moeten we dan rond 10:45 uur bij de kranen bij de Terheijdense brug kunnen zijn heb ik berekend.
Er staat best wel wat wind maar dit rondje is vrij beschut dus dat gaat gemakkelijk. Wel uitkijken weer met blad en ander spul dat uit bomen valt in dit jaargetijde. Vannacht regende het nog maar nu is de weg vrij droog. Omdat ik leider ben, rij ik voorin en dat lijken de meesten een prima situatie te vinden. Ik kijk een beetje wie zich verder voorin melden. Het doet mij goed om te zien dat mensen die gedurende het seizoen geblesseerd geraakten (niet door WTC buitelingen gelukkig), nu weer lekker fietsen. Zo zie ik Arion een paar keer op kop en Corné lijkt ook weer ouderwets sterk. Zelfs fijn om hem te moeten zeggen dat hij een beetje rustig moet doen na een viaduct waar hij even doortrekt.  Dan ben je weer terug zal ik maar zeggen. Gerard van Oerle en Flip rijden ook een stuk samen op kop. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dan het altijd was omdat Gerard’s benen niet meer doen wat we en vooral hij gewend was. Het stukje van Gilze aan het AZC krijgen we de wind pal op kop. Gelukkig is het achter Maurice goed schuilen en dat doen de meesten ook gretig. In de Slingerdreef zie ik dat het water al weer hoog staat. Daar zijn ze aan het proberen weer “kwelwater landschap” te krijgen…. Nou dat is dit jaar goed gelukt met al die nattigheid. Ik zie er het nut eigenlijk niet zo van in om de boel te laten verzuipen “omdat dat vroeger ook zo was”.
We blijven vandaag gelukkig gespaard van lekke banden dus blijven goed op tijdschema. Wel krijgen we onverwacht toch nog wat nattigheid als we naar en door Oosterhout rijden. Als het regent, dan valt daar altijd het meest. Dat is echt zo en te verklaren las ik een tijdje terug ergens. Als wolken met veel vocht aankomen drijven vanuit west/zuidwest dan komen ze boven Breda in opstijgende warmere stadslucht terecht en daardoor gaan ze naar grotere hoogte. Daar koelen ze af en koude lucht kan minder water bevatten dus laten ze regen los, maar ondertussen liggen ze dan boven Oosterhout en daarom regent het daar altijd meer. Leuk weetje, maar Oosterhout is op fietsroutes moeilijk te vermijden zeker vandaag op de route naar VEMA. Gelukkig is het zo’n regentje dat je ongeveer net zo snel opdroogt dan dat je nat wordt en als we Oosterhout achter ons gelaten hebben, wordt het inderdaad weer droog. Alleen mijn voeten zijn nat als we bij VEMA aankomen. Daar hebben Rob van Oorschot en Peter Broeders de koffie en snert al warm. Even wat statafels opzetten met vereende krachten en we hebben een perfecte locatie voor onze slotzit.
De prijsuitreiking levert dit jaar een opkomstkampioen op die voor het eerst in de prijzen valt. Dankzij de nieuwe “vakantiedagenregeling”, de opkomst bij slecht weer en het doorzettingsvermogen om ook met een zware kater op zondagmorgen aan de start te verschijnen.

Adrie, van harte gefeliciteerd!

P.S.: Na kort overleg willen de drie prijswinnaars hun prijzengeld schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen.
Fietsmaatjes is bedoeld voor iedereen die graag buiten komt, in beweging is en houdt van sociaal contact. Voor mensen die er graag op uit gaan met de fiets, maar dit door een beperking niet (meer) zelfstandig kunnen of durven (bijv. mensen met een beperking in bewegen, zien, horen of cognitie). Vrijwilligers maken met een gast fietstochten op een duofiets met elektrische trapondersteuning, waarbij de vrijwilliger stuurt en trapt. De gast kan meetrappen als hij of zij dat wil en daartoe in staat is. De fiets is heel wendbaar en stabiel: veiligheid voorop. Kortom: samen lekker fietsen en genieten!
Samen genieten op de duofiets! – Fietsmaatjes Drimmelen

Ad van Wesel

Het overleg over de te rijden tocht van de Tour eind van de week laat al zien dat er een aantal vaste krachten niet zullen zijn deze zondag. Uiteindelijk besluit ik om een route te pakken waar weinig bomen zijn. Als er dan een zonnetje komt, warmen we tenminste wat op want met 8^OC is het frisjes. Je komt dan al snel op polderwegen uit, maar daar ligt vaak modder op de weg en dat is ook weer niet lekker. Het wordt een rondje Andel waar we met 9 renners aan beginnen.
Kees verschijnt meteen op kop naast me met zijn nieuwe Sensa fiets. Dat motiveert natuurlijk, maar tegen de wind de brug op, is dat snel over zo te merken, want Kees draagt de kop over aan Hans. Die heeft nog steeds last van zijn botsing tegen een Limburgse tractor en ook hij moet snel capituleren. Arion is er gelukkig ook weer bij na zijn ongelukkige valpartij met de “gewone fiets” op vakantie. Mooi dat hij toch in ieder geval net voor het einde van het seizoen weer mee kan. Maar veel kopwerk hoef ik nog niet te verwachten natuurlijk. Ik had bedacht eerst naar Sleeuwijk te rijden en van daar de dijk op. Maar dat lijkt me toch wat zwaar worden met de selectie van vandaag, dus ik schakel over op een iets kortere variant met iets minder wind direct op kop. We rijden om Raamsdonksveer heen de Keizersveerse brug over en dan over fietspaden naar Dussen. Want ik heb vrijdag gemerkt dat de Peerenboom net een kasseienstrook is van de aangedroogde modder. In Dussen pakken we de route van het dinsdagavond rondje naar het noorden. Zo komen we langs Almkerk, Waardhuizen en Giesen om dan rechtsaf te slaan naar Andel. Ondertussen heeft Frans zich op kop gemeld. Hij is blijkbaar eerst goed opgewarmd, want vanaf nu zit hij de rest van de tocht voorin. Van Andel, langs Veen rijden we naar de Heusdense brug. Hier merk je pas echt hoe dik de wind al weer is deze tijd van het jaar. Dit is een “kwaai stukske” maar ik weet dat na deze weg we alleen nog de Heusdense brug over moeten om dan af te slaan naar het westen om de wind een beetje schuin van achter te gaan krijgen. Op de brug wordt er nog eens goed aan getrokken. Jan blijkt ook een diesel te zijn die nu lekker warm gedraaid is, hij pakt ook lange kopbeurten en kan terwijl ook nog gewoon gezellig buurten. Nu zitten we op een bekende route die we vaker rijden. Daardoor weet Peter Verhagen me te melden dat de bekende weg naar Raamsdonk is afgesloten. Daarom rijden we door een stukje Waspik en dwars door Raamsdonk. Op zondagochtend is dat prima te doen. Op het viaduct over de A59 blijkt dat de rek er bij sommigen uit is en dus de rek in het peloton juist lang is. Even de troepen weer verzamelen en dan rijden we het laatste stuk naar Made. Met 73 kilometer op de teller zijn we weer thuis. Weer een rit zonder regenpunten, gelukkig, daar zit je niet op te wachten.
En bovendien was de top 4 van de opkomst er bij vandaag dus het had niks uitgemaakt.
Dan blijven we liever droog natuurlijk.
Volgende week gaan we de eindstand opmaken. Het effect van de nieuwe regeling “vakantiedagen” gaat nu duidelijk worden in het opkomstklassement.
Tijdens de snerttocht volgende week is het definitief wie de “opkomstkampioen 2024” geworden is.
Het is nog geen gefietste race.

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst weer beenstukken aan en 2 shirts. 8 graden maar wel al vroeg met een zonnetje. Dat blijken meer mensen prima weer te vinden, want 25 mensen staan opgesteld voor de kermisattracties deze morgen. De Trim en de Tour rijden vandaag beiden rond Breda, de Sport zou iets anders doen maar de opkomst is laag dus sluiten ze ook bij ons aan. Totaal 16 renners in ons peloton vandaag. Maurice is de koerskapitein van dienst, hij heeft de route ook aangeleverd en we komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het is al echt herfst. De zon staat laag dus het zicht is af en toe moeilijk. Daarnaast allerlei herfstdingen zoals eikels op de weg. In een auto, op MTB’s die meenden dat vandaag rechtdoor verkeer geen voorrang heeft en gewoon platgereden op het wegdek. Daar moet je mee opletten in de bochten, maar hoort er bij in deze tijd van het jaar.
We rijden lekker vlot over bosdreven richting het zuiden. Er staat een zacht briesje uit het zuiden maar je kunt merken dat de luchtdichtheid al weer hoger is, dus meer weerstand dan je zou denken als je op kop rijdt. Gelukkig hebben we verschillende koptrekkers dus de inspanning wordt verdeeld.
We hebben vandaag een gastrenner die eens wil meemaken hoe het is bij ons in de club. Kees van Dongen, geen onbekende van Corné, want het is zijn zwager. En Johan van Helmond heeft met hem muziek gemaakt. En daar ken ik hem weer van met carnaval. Kees heeft een jaar of 10 niet meer gefietst maar daarvoor vanaf zijn jonge jeugd, dus hij weet hoe het is om in een groep te rijden. Toch moet hij even aan de rem trekken, of eigenlijk doet zijn fiets dat automatisch. Zij rem blijkt te blijven hangen en dan gaat het zwaar. Even losmaken en weer op pad.
Verder geen oponthoud en dan schiet het lekker op langs de Galderse meren om Rijsbergen heen om zo in de Rith uit te komen. Via Liesbos rijden we naar Prinsenbeek. Twan had al vroeg aan Maurice gevraagd of we langs den Elsakker zouden komen. Dat is zo en dan stelt Twan voor om de pensioenpot van zijn vriend Corné nog verder te spekken. Maar ik vertel hem dat ik bij onze plaatselijke AH al koeken gekocht heb en iedereen bij mij uitnodig op koffie met een koek om mijn verjaardag nog even te vieren. De koffie is ook van AH dus Twan vindt dit een nog beter idee want dan wordt de pensioenpot van de AH franchisehouder gespekt. Maar hij wil wel in de tuin in de zon zitten. Zelf dacht ik dat dat te koud zou zijn maar als we thuis aankomen blijkt het goed te doen en de tafel en stoelen staan zo klaar op het gazon en de koffie is nog sneller ingeschonken dan bij den Elsakker (lang leve de tijdklok).
Een lekkere herfsttocht gefietst en afsluiten met koffie in de zon; toch mooi op de laatste zondag van september. Hopelijk nog twee zulke zondagen.

Ad van Wesel

Een frisse zondagmorgen dus in huize van Wesel werd s’ochtends even overlegd wat aan te doen. Ad koos al voor de jas en kniestukken maar ik vond dat al zo herfst…..ik koos dus voor 2 zweetshirtjes met shirt en mouwtjes.
Samen reden we naar de rotonde maar na half negen ging Ad met de Sport mee en ik met de Tour. Maurice had op zijn harde schijf nog een rondje rondom Roosendaal gevonden dus hij zou deze rit leiden. Met 12 man en 1 dame werd er rustig weggereden, Hans was zijn bidon vergeten en ging die thuis ff ophalen. Helaas hadden Hans en Maurice niet afgesproken hoe ze zouden rijden dus bij de watertoren werd er even op Hans gewacht. En gewacht.
Toch maar even bellen.
Hans stond dus in Wagenberg op ons te wachten. Okay, dus weer opstarten en idd bij de volgende rotonde stond Hans. Hierna ging het over het fietspad naar en door Langeweg. Bij zwarteberg oversteken en via het fietspad naar het fietsbruggetje. Net na het fietsbruggetje hoorde ik een verwensing naast me en toen “Lek”. Adrie. En  hij had het al zo zwaar na zijn gezellig avondje uit. Vorig jaar had hij regelmatig lek maar dit jaar ging het eigenlijk wel goed. Maar de helpers stonden gelijk klaar; Ad v D en Flip waren er als de kippen bij en hielpen de band weer op te lappen. En ik had mooi tijd om een foto te maken.

Hierna door om achter Oudenbosch door naar en door Oud Gastel te rijden.
Via de Wildenhoeksestraat werd voor Kruisland gereden. Een mooie weggetje maar met een paar verraderlijke onoverzichtelijke bochten erin. Gelukkig is het op zondagochtend niet zo druk op dit soort weggetjes. Op het moment dat we voorbij restaurant Vroenhout (van Kruisland naar Roosendaal) reden, was ik wel benieuwd hoe Maurice rondom Roosendaal zou rijden, want als je in Nispen bent geboren, weet je in die contreien wel de meeste paadjes. We gingen een paar leuke straten in die bij mij de Oja factor hadden:  Hollewegje, Bulkenaarsestraat, Haiinksestraat. Zo naar cafe De Brembos, beroemd en berucht voor Nispenaren. Achter en door Nispen via de Bergsebaan, maar helaas zonder koffiestop bij Cafe Tivoli. Nog even gezwaaid naar een bekende die op het kerkplein stond voor de  kerk die net uit was. Altijd leuk om even door Nispen te rijden. Bij de oversteek van de Antwerpseweg rechtdoor de Heijbeeksestraat in naar de Turfvaart. Daar ga je de grens over en via Horendonk en Lange schouw op naar Schijf. Over Brabantse dreven  achter Sprundel en Etten Leur kwamen we over de A58 uit. Via Prinsenbeek werd zo weer richting Made gereden waar we net voor twaalven weer thuis waren.

Een mooi tochtje op een mooie zondagochtend.

Ik zit dit nu op woensdagavond te tikken dus de details van de rit zijn al een beetje verwaaid. Omdat ik zag dat er nog geen verslag van de tour op de website stond van dit weekend, dacht ik toch maar wat ff fabriceren. Ja, dat krijg je als Ad met de sport mee gaat en Gerard geen tijd heeft.

Anneke

Deze zondag wil Wim ten Haaf graag een rondje geven aan zijn fietsmaten van de Tour. Op de app stelde hij een rondje Rijsbergen linksom voor. Dat neem ik aan als een prima voorstel en zet dit in de Info app. Meestal rijden onze rondjes rechtsom want dan heb je minder last met oversteken, maar als je dan eens andersom rijdt, zie je andere dingen, dus is wel eens leuk.
Het is wat minder druk bij de start dan gebruikelijk want de Sport-mannen zijn aan hun 3-luik bezig dit weekend en zitten nog in de buurt van Nijmegen. Erik en Sander die ook bij de start staan, blijken hen tegemoet te gaan rijden. Ze proberen Paul Sedee nog over te halen ook mee te gaan… maar 180 kilometer onverwacht, dat is ook voor Paul te veel. Die sluit dus bij ons aan. Met 14 coureurs hebben we een flinke groep.
We rijden eerst richting het westen. Wim zit wat op zijn Garmin te kloppen en probeert het ding zo aan de praat te krijgen. Hij weet de route ook wel uit zijn hoofd, maar het apparaatje geeft ook geen snelheid aan en dat is als leider toch wel goed om te weten. Je moet namelijk zorgen dat iedereen lekker mee kan. Maar helaas, er komt geen leven in de elektronica, dus vraagt Wim om maar aan zijn shirtje te trekken als het te hard gaat. Hij is inderdaad de laatste weken goed in vorm dus het zou kunnen dat hij wat te enthousiast is. Nou hebben we in het begin flink wind tegen, meer dan ik verwachtte, en dat zorgt dat de snelheid niet te gek is. We rijden langs Den Elsakker om Prinsenbeek heen. Wim kiest voor de route door de Verlorenhoek om het hobbelige fietspad te vermijden. Wat overigens dit jaar opvallend lastig is.
Veel fietspaden, ook rondom Made, hebben wortelopdruk en hobbelen flink, stuur goed vasthouden dus. Via Mastbos gaan we richting Rijsbergen. We hebben dan geleidelijk de wind minder tegen. Via Hazeldonk stuurt Wim ons naar Meerseldreef. “Als het niet afgesloten is wegens weer een rommelmarkt gaan we rechtsaf en daar doorheen”, zegt Wim. En dat kan vandaag, leuke variant, via Strijbeek komen we op Chaam’s grondgebied. Bij Dassemus lijkt de weg afgesloten (voor de druivenpluk??) maar we blijken er toch goed door te kunnen. Goed verkend Wim!
We komen nu in de bossen van de Slingerdreef. Mooie brede fietspaden en niet druk dus dat fietst  lekker. Als we nu de gewone route nemen, komen we maar op zo’n 75 kilometer en dat vinden Wim en ik jammer bij dit mooie fietsweer dus besluiten we dat we een ommetje maken via ’t Zand. Beetje improviseren samen. Maurice die zaterdag op de app meldde dat hij de route ook had werd nu letterlijk het bos in gestuurd. De rest had als het goed is, niks in de gaten.
Het zonnetje en schaduw zorgt dat we een gat in de weg niet zien. Ik ga er vol doorheen maar gelukkig staat mijn voorband voldoende op druk om geen stootlek te hebben. Achter mij hoor ik een geluid dat klinkt alsof er een carbonwiel opgevouwen wordt. Blijkt dat Maurice ook door het gat gereden is. Inspectie van zijn fiets leert dat er geen grote schade is. Wel is zijn verstelbare stuur automatisch verzet naar in een meer aerodynamische houding. Hij krijgt allerlei tips om te testen of het wel veilig is. En als dat zo is, stappen we weer op voor de laatste 25 kilometer.
Via Molenschot gaat het naar Dorst en dan via bekende wegen naar huis. Blijkbaar hebben een aantal nog flink energie over om af te sprinten bij Den Hout. Ik niet meer zo en daardoor wordt Paul kansloos wat die had blijkbaar op mijn wiel gegokt. Hij werd 12^e. Als eerste gaat ritleider Wim ten Haaf met een banddikte voor Maurice langs het bordje Den Hout.
Zie je wel dat de nieuwe zit aerodynamisch is, daar heb je geen windtunnel voor nodig om dat te zien.
Met 88 kilometer op de teller hebben we een 10% toegift op de voorspelde afstand, en dat is prima. Profiteren zolang het nog mooi weer is. Het kan zo anders zijn. Het herfstweer komt er aan.

Ad van Wesel