Dit weekend al weer de laatste tocht van het seizoen.
Daarom reden alle drie de WTC pelotons de “tocht naar VEMA Crane”, want daar werd dit jaar de snert geserveerd en de uitslag en prijsuitreiking van ons opkomstklassement.
Het lijkt weer droog te blijven vandaag. Geen extra punten dus in de laatste rit. Wat dat betreft is dit een mooie afspiegeling van ons wegseizoen: 36 ritten gereden en 28 daarvan hadden we geen regenpunten. Opvallend toch wel in een jaar dat als een van de natste uit de geschiedenis de boeken in zal gaan.
Het is druk aan de start met 27 WTC’ers en één aspirantlid die, als de snert bevalt, waarschijnlijk bij ons in gaat schrijven.
Om negen uur klinkt een bescheiden fluitsignaal van Piet ten teken dat het vertrektijd is. Naar later blijkt, was dit de laatste keer dat hij dit sein gaat geven bij ons omdat hij stopt in clubverband.

De groep splitst zich op in 2 pelotons, want de Sportmannen sluiten zich aan bij Tour en Trim.
Wij gaan een rondje Slingerdreef rijden want met een snelheid van rond de 30 moeten we dan rond 10:45 uur bij de kranen bij de Terheijdense brug kunnen zijn heb ik berekend.
Er staat best wel wat wind maar dit rondje is vrij beschut dus dat gaat gemakkelijk. Wel uitkijken weer met blad en ander spul dat uit bomen valt in dit jaargetijde. Vannacht regende het nog maar nu is de weg vrij droog. Omdat ik leider ben, rij ik voorin en dat lijken de meesten een prima situatie te vinden. Ik kijk een beetje wie zich verder voorin melden. Het doet mij goed om te zien dat mensen die gedurende het seizoen geblesseerd geraakten (niet door WTC buitelingen gelukkig), nu weer lekker fietsen. Zo zie ik Arion een paar keer op kop en Corné lijkt ook weer ouderwets sterk. Zelfs fijn om hem te moeten zeggen dat hij een beetje rustig moet doen na een viaduct waar hij even doortrekt.  Dan ben je weer terug zal ik maar zeggen. Gerard van Oerle en Flip rijden ook een stuk samen op kop. Dat is tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend dan het altijd was omdat Gerard’s benen niet meer doen wat we en vooral hij gewend was. Het stukje van Gilze aan het AZC krijgen we de wind pal op kop. Gelukkig is het achter Maurice goed schuilen en dat doen de meesten ook gretig. In de Slingerdreef zie ik dat het water al weer hoog staat. Daar zijn ze aan het proberen weer “kwelwater landschap” te krijgen…. Nou dat is dit jaar goed gelukt met al die nattigheid. Ik zie er het nut eigenlijk niet zo van in om de boel te laten verzuipen “omdat dat vroeger ook zo was”.
We blijven vandaag gelukkig gespaard van lekke banden dus blijven goed op tijdschema. Wel krijgen we onverwacht toch nog wat nattigheid als we naar en door Oosterhout rijden. Als het regent, dan valt daar altijd het meest. Dat is echt zo en te verklaren las ik een tijdje terug ergens. Als wolken met veel vocht aankomen drijven vanuit west/zuidwest dan komen ze boven Breda in opstijgende warmere stadslucht terecht en daardoor gaan ze naar grotere hoogte. Daar koelen ze af en koude lucht kan minder water bevatten dus laten ze regen los, maar ondertussen liggen ze dan boven Oosterhout en daarom regent het daar altijd meer. Leuk weetje, maar Oosterhout is op fietsroutes moeilijk te vermijden zeker vandaag op de route naar VEMA. Gelukkig is het zo’n regentje dat je ongeveer net zo snel opdroogt dan dat je nat wordt en als we Oosterhout achter ons gelaten hebben, wordt het inderdaad weer droog. Alleen mijn voeten zijn nat als we bij VEMA aankomen. Daar hebben Rob van Oorschot en Peter Broeders de koffie en snert al warm. Even wat statafels opzetten met vereende krachten en we hebben een perfecte locatie voor onze slotzit.
De prijsuitreiking levert dit jaar een opkomstkampioen op die voor het eerst in de prijzen valt. Dankzij de nieuwe “vakantiedagenregeling”, de opkomst bij slecht weer en het doorzettingsvermogen om ook met een zware kater op zondagmorgen aan de start te verschijnen.

Adrie, van harte gefeliciteerd!

P.S.: Na kort overleg willen de drie prijswinnaars hun prijzengeld schenken aan Fietsmaatjes Drimmelen.
Fietsmaatjes is bedoeld voor iedereen die graag buiten komt, in beweging is en houdt van sociaal contact. Voor mensen die er graag op uit gaan met de fiets, maar dit door een beperking niet (meer) zelfstandig kunnen of durven (bijv. mensen met een beperking in bewegen, zien, horen of cognitie). Vrijwilligers maken met een gast fietstochten op een duofiets met elektrische trapondersteuning, waarbij de vrijwilliger stuurt en trapt. De gast kan meetrappen als hij of zij dat wil en daartoe in staat is. De fiets is heel wendbaar en stabiel: veiligheid voorop. Kortom: samen lekker fietsen en genieten!
Samen genieten op de duofiets! – Fietsmaatjes Drimmelen

Ad van Wesel

Het overleg over de te rijden tocht van de Tour eind van de week laat al zien dat er een aantal vaste krachten niet zullen zijn deze zondag. Uiteindelijk besluit ik om een route te pakken waar weinig bomen zijn. Als er dan een zonnetje komt, warmen we tenminste wat op want met 8^OC is het frisjes. Je komt dan al snel op polderwegen uit, maar daar ligt vaak modder op de weg en dat is ook weer niet lekker. Het wordt een rondje Andel waar we met 9 renners aan beginnen.
Kees verschijnt meteen op kop naast me met zijn nieuwe Sensa fiets. Dat motiveert natuurlijk, maar tegen de wind de brug op, is dat snel over zo te merken, want Kees draagt de kop over aan Hans. Die heeft nog steeds last van zijn botsing tegen een Limburgse tractor en ook hij moet snel capituleren. Arion is er gelukkig ook weer bij na zijn ongelukkige valpartij met de “gewone fiets” op vakantie. Mooi dat hij toch in ieder geval net voor het einde van het seizoen weer mee kan. Maar veel kopwerk hoef ik nog niet te verwachten natuurlijk. Ik had bedacht eerst naar Sleeuwijk te rijden en van daar de dijk op. Maar dat lijkt me toch wat zwaar worden met de selectie van vandaag, dus ik schakel over op een iets kortere variant met iets minder wind direct op kop. We rijden om Raamsdonksveer heen de Keizersveerse brug over en dan over fietspaden naar Dussen. Want ik heb vrijdag gemerkt dat de Peerenboom net een kasseienstrook is van de aangedroogde modder. In Dussen pakken we de route van het dinsdagavond rondje naar het noorden. Zo komen we langs Almkerk, Waardhuizen en Giesen om dan rechtsaf te slaan naar Andel. Ondertussen heeft Frans zich op kop gemeld. Hij is blijkbaar eerst goed opgewarmd, want vanaf nu zit hij de rest van de tocht voorin. Van Andel, langs Veen rijden we naar de Heusdense brug. Hier merk je pas echt hoe dik de wind al weer is deze tijd van het jaar. Dit is een “kwaai stukske” maar ik weet dat na deze weg we alleen nog de Heusdense brug over moeten om dan af te slaan naar het westen om de wind een beetje schuin van achter te gaan krijgen. Op de brug wordt er nog eens goed aan getrokken. Jan blijkt ook een diesel te zijn die nu lekker warm gedraaid is, hij pakt ook lange kopbeurten en kan terwijl ook nog gewoon gezellig buurten. Nu zitten we op een bekende route die we vaker rijden. Daardoor weet Peter Verhagen me te melden dat de bekende weg naar Raamsdonk is afgesloten. Daarom rijden we door een stukje Waspik en dwars door Raamsdonk. Op zondagochtend is dat prima te doen. Op het viaduct over de A59 blijkt dat de rek er bij sommigen uit is en dus de rek in het peloton juist lang is. Even de troepen weer verzamelen en dan rijden we het laatste stuk naar Made. Met 73 kilometer op de teller zijn we weer thuis. Weer een rit zonder regenpunten, gelukkig, daar zit je niet op te wachten.
En bovendien was de top 4 van de opkomst er bij vandaag dus het had niks uitgemaakt.
Dan blijven we liever droog natuurlijk.
Volgende week gaan we de eindstand opmaken. Het effect van de nieuwe regeling “vakantiedagen” gaat nu duidelijk worden in het opkomstklassement.
Tijdens de snerttocht volgende week is het definitief wie de “opkomstkampioen 2024” geworden is.
Het is nog geen gefietste race.

Ad van Wesel

Vandaag voor het eerst weer beenstukken aan en 2 shirts. 8 graden maar wel al vroeg met een zonnetje. Dat blijken meer mensen prima weer te vinden, want 25 mensen staan opgesteld voor de kermisattracties deze morgen. De Trim en de Tour rijden vandaag beiden rond Breda, de Sport zou iets anders doen maar de opkomst is laag dus sluiten ze ook bij ons aan. Totaal 16 renners in ons peloton vandaag. Maurice is de koerskapitein van dienst, hij heeft de route ook aangeleverd en we komen op plekken waar ik nog nooit geweest ben. Het is al echt herfst. De zon staat laag dus het zicht is af en toe moeilijk. Daarnaast allerlei herfstdingen zoals eikels op de weg. In een auto, op MTB’s die meenden dat vandaag rechtdoor verkeer geen voorrang heeft en gewoon platgereden op het wegdek. Daar moet je mee opletten in de bochten, maar hoort er bij in deze tijd van het jaar.
We rijden lekker vlot over bosdreven richting het zuiden. Er staat een zacht briesje uit het zuiden maar je kunt merken dat de luchtdichtheid al weer hoger is, dus meer weerstand dan je zou denken als je op kop rijdt. Gelukkig hebben we verschillende koptrekkers dus de inspanning wordt verdeeld.
We hebben vandaag een gastrenner die eens wil meemaken hoe het is bij ons in de club. Kees van Dongen, geen onbekende van Corné, want het is zijn zwager. En Johan van Helmond heeft met hem muziek gemaakt. En daar ken ik hem weer van met carnaval. Kees heeft een jaar of 10 niet meer gefietst maar daarvoor vanaf zijn jonge jeugd, dus hij weet hoe het is om in een groep te rijden. Toch moet hij even aan de rem trekken, of eigenlijk doet zijn fiets dat automatisch. Zij rem blijkt te blijven hangen en dan gaat het zwaar. Even losmaken en weer op pad.
Verder geen oponthoud en dan schiet het lekker op langs de Galderse meren om Rijsbergen heen om zo in de Rith uit te komen. Via Liesbos rijden we naar Prinsenbeek. Twan had al vroeg aan Maurice gevraagd of we langs den Elsakker zouden komen. Dat is zo en dan stelt Twan voor om de pensioenpot van zijn vriend Corné nog verder te spekken. Maar ik vertel hem dat ik bij onze plaatselijke AH al koeken gekocht heb en iedereen bij mij uitnodig op koffie met een koek om mijn verjaardag nog even te vieren. De koffie is ook van AH dus Twan vindt dit een nog beter idee want dan wordt de pensioenpot van de AH franchisehouder gespekt. Maar hij wil wel in de tuin in de zon zitten. Zelf dacht ik dat dat te koud zou zijn maar als we thuis aankomen blijkt het goed te doen en de tafel en stoelen staan zo klaar op het gazon en de koffie is nog sneller ingeschonken dan bij den Elsakker (lang leve de tijdklok).
Een lekkere herfsttocht gefietst en afsluiten met koffie in de zon; toch mooi op de laatste zondag van september. Hopelijk nog twee zulke zondagen.

Ad van Wesel

Een frisse zondagmorgen dus in huize van Wesel werd s’ochtends even overlegd wat aan te doen. Ad koos al voor de jas en kniestukken maar ik vond dat al zo herfst…..ik koos dus voor 2 zweetshirtjes met shirt en mouwtjes.
Samen reden we naar de rotonde maar na half negen ging Ad met de Sport mee en ik met de Tour. Maurice had op zijn harde schijf nog een rondje rondom Roosendaal gevonden dus hij zou deze rit leiden. Met 12 man en 1 dame werd er rustig weggereden, Hans was zijn bidon vergeten en ging die thuis ff ophalen. Helaas hadden Hans en Maurice niet afgesproken hoe ze zouden rijden dus bij de watertoren werd er even op Hans gewacht. En gewacht.
Toch maar even bellen.
Hans stond dus in Wagenberg op ons te wachten. Okay, dus weer opstarten en idd bij de volgende rotonde stond Hans. Hierna ging het over het fietspad naar en door Langeweg. Bij zwarteberg oversteken en via het fietspad naar het fietsbruggetje. Net na het fietsbruggetje hoorde ik een verwensing naast me en toen “Lek”. Adrie. En  hij had het al zo zwaar na zijn gezellig avondje uit. Vorig jaar had hij regelmatig lek maar dit jaar ging het eigenlijk wel goed. Maar de helpers stonden gelijk klaar; Ad v D en Flip waren er als de kippen bij en hielpen de band weer op te lappen. En ik had mooi tijd om een foto te maken.

Hierna door om achter Oudenbosch door naar en door Oud Gastel te rijden.
Via de Wildenhoeksestraat werd voor Kruisland gereden. Een mooie weggetje maar met een paar verraderlijke onoverzichtelijke bochten erin. Gelukkig is het op zondagochtend niet zo druk op dit soort weggetjes. Op het moment dat we voorbij restaurant Vroenhout (van Kruisland naar Roosendaal) reden, was ik wel benieuwd hoe Maurice rondom Roosendaal zou rijden, want als je in Nispen bent geboren, weet je in die contreien wel de meeste paadjes. We gingen een paar leuke straten in die bij mij de Oja factor hadden:  Hollewegje, Bulkenaarsestraat, Haiinksestraat. Zo naar cafe De Brembos, beroemd en berucht voor Nispenaren. Achter en door Nispen via de Bergsebaan, maar helaas zonder koffiestop bij Cafe Tivoli. Nog even gezwaaid naar een bekende die op het kerkplein stond voor de  kerk die net uit was. Altijd leuk om even door Nispen te rijden. Bij de oversteek van de Antwerpseweg rechtdoor de Heijbeeksestraat in naar de Turfvaart. Daar ga je de grens over en via Horendonk en Lange schouw op naar Schijf. Over Brabantse dreven  achter Sprundel en Etten Leur kwamen we over de A58 uit. Via Prinsenbeek werd zo weer richting Made gereden waar we net voor twaalven weer thuis waren.

Een mooi tochtje op een mooie zondagochtend.

Ik zit dit nu op woensdagavond te tikken dus de details van de rit zijn al een beetje verwaaid. Omdat ik zag dat er nog geen verslag van de tour op de website stond van dit weekend, dacht ik toch maar wat ff fabriceren. Ja, dat krijg je als Ad met de sport mee gaat en Gerard geen tijd heeft.

Anneke

Deze zondag wil Wim ten Haaf graag een rondje geven aan zijn fietsmaten van de Tour. Op de app stelde hij een rondje Rijsbergen linksom voor. Dat neem ik aan als een prima voorstel en zet dit in de Info app. Meestal rijden onze rondjes rechtsom want dan heb je minder last met oversteken, maar als je dan eens andersom rijdt, zie je andere dingen, dus is wel eens leuk.
Het is wat minder druk bij de start dan gebruikelijk want de Sport-mannen zijn aan hun 3-luik bezig dit weekend en zitten nog in de buurt van Nijmegen. Erik en Sander die ook bij de start staan, blijken hen tegemoet te gaan rijden. Ze proberen Paul Sedee nog over te halen ook mee te gaan… maar 180 kilometer onverwacht, dat is ook voor Paul te veel. Die sluit dus bij ons aan. Met 14 coureurs hebben we een flinke groep.
We rijden eerst richting het westen. Wim zit wat op zijn Garmin te kloppen en probeert het ding zo aan de praat te krijgen. Hij weet de route ook wel uit zijn hoofd, maar het apparaatje geeft ook geen snelheid aan en dat is als leider toch wel goed om te weten. Je moet namelijk zorgen dat iedereen lekker mee kan. Maar helaas, er komt geen leven in de elektronica, dus vraagt Wim om maar aan zijn shirtje te trekken als het te hard gaat. Hij is inderdaad de laatste weken goed in vorm dus het zou kunnen dat hij wat te enthousiast is. Nou hebben we in het begin flink wind tegen, meer dan ik verwachtte, en dat zorgt dat de snelheid niet te gek is. We rijden langs Den Elsakker om Prinsenbeek heen. Wim kiest voor de route door de Verlorenhoek om het hobbelige fietspad te vermijden. Wat overigens dit jaar opvallend lastig is.
Veel fietspaden, ook rondom Made, hebben wortelopdruk en hobbelen flink, stuur goed vasthouden dus. Via Mastbos gaan we richting Rijsbergen. We hebben dan geleidelijk de wind minder tegen. Via Hazeldonk stuurt Wim ons naar Meerseldreef. “Als het niet afgesloten is wegens weer een rommelmarkt gaan we rechtsaf en daar doorheen”, zegt Wim. En dat kan vandaag, leuke variant, via Strijbeek komen we op Chaam’s grondgebied. Bij Dassemus lijkt de weg afgesloten (voor de druivenpluk??) maar we blijken er toch goed door te kunnen. Goed verkend Wim!
We komen nu in de bossen van de Slingerdreef. Mooie brede fietspaden en niet druk dus dat fietst  lekker. Als we nu de gewone route nemen, komen we maar op zo’n 75 kilometer en dat vinden Wim en ik jammer bij dit mooie fietsweer dus besluiten we dat we een ommetje maken via ’t Zand. Beetje improviseren samen. Maurice die zaterdag op de app meldde dat hij de route ook had werd nu letterlijk het bos in gestuurd. De rest had als het goed is, niks in de gaten.
Het zonnetje en schaduw zorgt dat we een gat in de weg niet zien. Ik ga er vol doorheen maar gelukkig staat mijn voorband voldoende op druk om geen stootlek te hebben. Achter mij hoor ik een geluid dat klinkt alsof er een carbonwiel opgevouwen wordt. Blijkt dat Maurice ook door het gat gereden is. Inspectie van zijn fiets leert dat er geen grote schade is. Wel is zijn verstelbare stuur automatisch verzet naar in een meer aerodynamische houding. Hij krijgt allerlei tips om te testen of het wel veilig is. En als dat zo is, stappen we weer op voor de laatste 25 kilometer.
Via Molenschot gaat het naar Dorst en dan via bekende wegen naar huis. Blijkbaar hebben een aantal nog flink energie over om af te sprinten bij Den Hout. Ik niet meer zo en daardoor wordt Paul kansloos wat die had blijkbaar op mijn wiel gegokt. Hij werd 12^e. Als eerste gaat ritleider Wim ten Haaf met een banddikte voor Maurice langs het bordje Den Hout.
Zie je wel dat de nieuwe zit aerodynamisch is, daar heb je geen windtunnel voor nodig om dat te zien.
Met 88 kilometer op de teller hebben we een 10% toegift op de voorspelde afstand, en dat is prima. Profiteren zolang het nog mooi weer is. Het kan zo anders zijn. Het herfstweer komt er aan.

Ad van Wesel

De vakantieritten liggen al weer achter ons en dat betekent dat we al naar de afronding van ons seizoen aan het rijden zijn. Maar eerst natuurlijk even bijpraten over wat we n de vakanties hebben meegemaakt. De Bijpraattocht is daar al jaren de uitgelezen kans voor. We hebben al vele locaties aangedaan. Vandaag is het bij Grand Café Dun Brabander in Made.
Zo’n dertig leden hebben zich opgegeven en aan de start zondagochtend is het lekker druk. We splitsen in drie ongeveer even grote groepen.
De Tour is 12 man sterk, beter gezegd; 10 man en 2 dames want Anneke en Rachel zitten ook in ons peloton. Van de week had ik voor de wegkapiteins al uitgerekend hoe ver de groepen konden rijden als ze hun gewoonlijke snelheid aanhouden en we om 11:15 uur bij het Grandcafé aan de Kerkstraat willen zijn. Ik heb bedacht dat de Boompjesdijk moet lukken als ik de kortst mogelijke route daarheen pak. Dat is ook weer eens wat anders dan onze normale wegen. Niemand heeft de GPX want die zit alleen in mijn hoofd, dan kan ik nog wat bijsturen als het nodig is omdat we te langzaam (lekke band of zo) of te snel (topvorm bij iedereen) zijn.
We rijden weg over het fietspad richting Zevenbergen, een route die ik afgelopen jaren vaak vermeed vanwege de processierupsen die daar wonen. Maar dit jaar weinig klachten over die beestjes, zelfs niet bij Frans die ik er naar vraag en die heel gevoelig is voor die jeukbeestjes. Is al die regen daar in ieder geval ergens goed voor geweest. Net zoals voor de mais die ik daar zie… halve meter hoog…. Misschien goed voor onze koeienvoerverkoop? Ook belangrijk.

We slaan af naar Blauwe Sluis, dat verwachten al niet veel mensen en als ik na Blauwe Sluis linksaf sla de straat met de mooie naam “ Landekensdijk” in sla, zijn er mensen die daar blijkbaar nog nooit geweest zijn. Leuk is dat! We gaan hiermee door, snelweg over en dan over de Lapdijk richting Rode Vaart. Over de brug volgen we de parallelweg naast de A17 en rijden zo om Noordhoek heen. Er staat een stevige wind, gelukkig komen er regelmatig andere koptrekkers en kunnen wat mensen die minder zeker van hun benen zijn, schuilen in de groep. Het is erg rustig op de wegen waar we rijden. En als er eens wat is, waarschuwen we. Niet met subtiele handgebaren zoals Thijs het bij de Sport omschrijft. Wij doen dat ook met roepen erbij zodat iemand die even niet oplet het ook hoort. Zeker als je Marino bij je hebt, zoals wij deze morgen, is daar weinig kans op. Tot bij dun Brabander heb ik hem niet gezien… maar wel gehoord. Fijn dat hij weer goede benen heeft.
Via Fijnaart en langs Oude Molen rijden we naar Dinteloord. De wind lijkt nog verder aan te trekken maar nu is het nog maar een kilometer of 10 tot de beloning in de vorm van wind in de rug die op ons wacht. En inderdaad, na het gehucht Boompjesdijk wordt het op kop wat gemakkelijker. We zijn op de terugweg. Het tempo gaat omhoog en dat betekent dat we op moeten letten dat we geen gaten krijgen. Af en toe gebeurt dat maar het gaat prima. Via Stampersgat naar Oudenbosch en dan de bekende Goudbloemsedijk op. Hier zullen wat mensen hun Strava PR verbeterd hebben vandaag. Hier breekt het peloton in de laatste kilometer naar de nieuwe fietsbrug over het Lammegat. Even wachten dus en dan de laatste 12 kilometer via Zevenbergen. Ik kies de route over het industrieterreintje want dan zijn we mooi op tijd op de May als ik het uitreken. Maar dat plannetje wordt verstoord door een lekke band van Rachel. We staan lekker in het zonnetje uit de wind, dus helemaal niet erg en de nieuwe binnenband zit er zo weer in en opgeblazen met een patroon. Goed genoeg in ieder geval voor het laatste stuk.
Vanaf de Drie Hoefijzers nog wat PR’etjes gescoord door mensen in ons peloton want de wind zit lekker mee. Om 11:20 uur parkeren we onze fietsen achter Dun Brabander. Het is goed toeven daar, uit de wind in de zon op het terras, lekkere punt taart met bakje koffie en goed gesprek. Niet over vakanties maar over fietsen, ook goed hoor, we zijn tenslotte een fietsclub. Enkelen nemen nog een biertje toe. Andere hebben nog een feestje waar het bier gratis is, dus die slaan over en gaan op tijd naar huis
(Gefeliciteerd Wim R. en Jeanne, gouden huwelijk; dat is een feestje waard!).

Volgende week gaan we op excursie naar Rotterdam. Eerst een mooie fietsroute en daarna interessant wat we daar gaan zien op een uniek bouwproject waar Maurice aan werkt en ons tekst en uitleg over gaat geven.
Ik kijk er al naar uit.

Ad

Voor vandaag, zondag 18 augustus, staat een rit naar Nieuwmoer op de planning.
Maurice van der Ven is de koerskapitein van dienst. De hoffotograaf Peter heeft zijn wekelijkse foto’s gemaakt dus we kunnen vertrekken. Ik houd mij de eerste tientallen kilometers gedeisd, de nacht was te kort. Met 10 renners naar het zuiden; Maurice, Corné, Frans, Peter V.(met leiderstrui) Adrie, Erik, Anneke, Peter B. en John H. met zijn gekwetste knie.
Richting Den Hout, Oosterhout en Dorst. Dan zit ik al te denken, bekende wegen maar hoe naar Nieuwmoer? Nou, Maurice laat zien hoe dat moet en gaat vele kilometers lang op kop. Achterin wordt er volop gekletst. Met John neem ik nog wat dingen door over wat ons afgelopen donderdag overkwam met de tegemoet komende auto met een bestuurder die aan het spelen was met zijn telefoon. Een nare val voor John en ik kon de auto ternauwernood ontwijken. Gelukkig blijft John sportief en zo ook zijn knie in beweging. Schade aan het materiaal is rot maar ook dat komt goed.
Met Peter (leiderstrui) heb ik nog een praatje over afgelopen dinsdag. Rijd hij mij om 7 uur in de ochtend voorbij met een GELE trui. Moet niet gekker worden. En dan niets zeggen. Dus die heb ik even teruggefloten. Spaar jij leiderstruien Peter? Volgens mij ging hij naar Tour de France Femmes in Dordrecht maar reed hij eerst over Nijmegen of zo. Wat zeggen ze ook alweer over een gele trui? Nooit in rijden? Of zoiets? En gisteren 1 aanwezige bij het vertrek van TMM. Zeker met vakantie. Het zal allemaal wel.
Dan schudt Anneke bij mij aan de boom. Heb jij nog een duim om wat uit te schrijven?
Ja wel 2 Anneke. Ik zal wel eens proberen.
Maar dan denk ik gelijk waar moet dat dan weer over gaan?
Dan ben ik gelijk op zoek naar aanknopingspunten voor een verhaal. Tijdens het ontbijt lees ik op de app van de NOS een verhaal van wielerploeg Lidl-Trek over icepacks, spiegeltjes en elektrode: specialist helpt Lidl-Trek aan zadelcomfort. Mijn nieuwgierigheid is gewekt. Vrijwel alle wielrenners krijgen vroeg of laat zadelpijn en zitvlakklachten, vooral in het vrouwenpeloton een pijnlijke kwestie. Interessant verhaal en een taboe. Dat het met het zweten en schuren daaronder wat bultjes en ontstekingen ontstaan is begrijpelijk. Dan is het advies om een spiegel te gebruiken. Zouden ze dat bij ons in het peloton ook doen?
Terug naar de rit.
Over Bavel een stukje slingerdreef naar Chaam. Meersel-Dreef ontwijken voor de vlooienmarkt. Hazeldonk en via Oekel naar Wernhout. Dan volgt Achtmaal en jawel hoor NIEUWMOER. Gelijk rechtsaf en er weer uit richting Schijf. Adrie springt nog een keer van de fiets? Ik denk mooie stop voor koffie……. Geen medestanders.

Adrie komt er weer aan en we gaan verder naar het noorden; Sprundel en Etten Leur.
Langs Den Elsakker. Hé een podium in de tuin? Een optreden van de sport? Of gaan ze muziek maken? Even de socials afwachten met foto’s en/of filmpjes!
Langs Wagenberg trekken we naar de May. Een mooie uitgezette tocht van Maurice, klasse!
Thuis met 110 km op de teller en lekker gereden en daar gaat het om.
Tot de volgende keer.

Wim ten Haaf

Op donderdag begint het bij de voorzitter te kriebele;”Waar gaan de ritten dit weekeind heen van de verschillende groepen?”. Voor de tour was nog geen route bekend dus app ik in de app WTC wegkapiteins/leiders; Hilvarenbeek. Ad vraagt onmiddellijk is dit dezelfde rit als die van 26 mei? Waarop ik aangeef om ditmaal boven Tilburg door te rijden. Ik zal de route wel ombouwen. Ditmaal gebruik ik hiervoor Komoot. Zaterdag voorafgaand aan de rit nog een buurt-BBQ gehad, echter zonder klootschieten maar ook met een leuk spel. Zondagmorgen toch weer vroeg en fris en fruitig op. Marianne vertrekt op tijd naar Rotterdam om daar met Elly Rullens een tourrit te rijden bij gelegenheid van de Tour de France Femmes.
Als ik vertrek is het al lekker weer en de voorspelling is dat het warm kan worden vandaag. Daarom neem ik een grote tweede bidon mee. Via Witte weg en de Scheerbiestraat rijd ik richting Made. Leo heeft nog immer veel last bij het slapen en gaf aan dat hij niet mee rijdt. Jan Vermeulen had ik de laatste weken gemist, hij was op vakantie naar Japan geweest. Bij AH kom ik Peter Verhagen tegen die al een extra lusje rijdt.
Bij het oude gemeente huis aangekomen, staan daar al enkele renners te wachten. Het is goed merkbaar dat de vakantieperiode gaande is. Voor vertrek wordt de nieuwe leider in de rode leiders trui gehesen. Door de vakantie gaat de trui van Adrie Veregghen naar Peter Verhagen. Na al deze plichtplegingen vertrekken we met een groep van acht voor de rit. T.w. Ad en Anneke van Wesel, Flip Segeren, Adrie Verregghen, Peter Verhagen, Peter Bastiaansen, (gastrijder) Jan Vermeulen en de schrijver van dit verhaaltje.

In de schaduw van de bomen is het goed fietsen op wegen zoals de Bergsebaan richting Teteringen. Via de Ketenbaan wordt en de Steenhovensebaan rijden naar Dongen. Na Dongen volgt de Moer en op kop laten Ad en Flip zien dat ze laatste keer niet voor niets met de sportgroep mee gegaan zijn.
In Loon op Zand gebeurt het waar ik met Komoot bang voor was; die lijdt ons naar een bezienswaardigheid n.l.de plaatselijke tennisbaan. Hierna pakken we de route weer op richting Berkel-Enschot waar we dwars doorheen fietsen om vervolgens richting Heukelom te rijden waar het café van Mie Pieters passeren als we richting Moergestel rijden.
Het mooie weer zorgt er voor dat het al aardig druk is op de verschillende fietspaden en wegen.
Als we Moergestel uitrijden, steken we de A58 over om in de richting Biest-Houtakker te rijden. We rijden over een mooi oud bruggetje over het Wilhelminakanaal. Na Biest-Houtakker gaan we in de richting van Hilvarenbeek waar er voor gekozen is om de kern zo veel mogelijk te vermijden. Wat niet wegneemt dat er links en rechts toch wel wat klinkerstroken zijn. Anneke komt even naast me rijden en laat weten dat ze dat niet van mij gewend is. Ja, Komoot die heeft zo zijn trekjes en weet ons bij het landgoed Gorp en Roovert zelfs over een aardig stuk gravel te sturen. Zo komen we ook weer langs de kapel waar het nooit later wordt dan 17.35 uur. Na het landgoed Gorp en Roovert rijden we België binnen naar Poppel. Daar merken we dat de fietspaden van links naar rechts gaan op de vreemdste plaatsen. Echter Poppel laten we achter ons en we gaan richting de Nederlandse grens bij Bedaf. Eénmaal over de grens gaan we via Klein Bedaf en Terover naar Alphen. Van hieruit nemen we een variant over de Gilzeweg waar we de afslag Altenastraat nemen om op Horst te komen. We laten Gilze rechts liggen om even een stukje Bavel te rijden tot de Raakeindse Kerkweg. Hier draaien we richting Molenschot om vervolgens langs de kaasboerderij naar Dorst te rijden.

Hier komen we achter een groep uit Oosterhout te rijden die ons uitnodigen na de rit bij het Zonneke in Oosterhout. We houden wijselijk de route via Den Hout aan waar ik op Ter Aalst linksaf draai want ik wil vanmiddag nog naar de koers wil gaan kijken. Pierre Boulangé zit daar al op het VIP-terras om Mathieu blij te maken met een foto van hem en Annie op dat terras.

Gerard uit Ter Aalst

Op deze mooie zondag heeft Flip een “rondje Alblasserwaard” bedacht voor de Tour groep. Als ik bij de start kom, blijken we met 12 Tourrenners te staan en 2 Sportmannen die dan ook bij ons aansluiten. Vorige week mochten Flip en ik met de Sport mee, dus nu mogen John en Gerben wel met ons mee.
In de eerste kilometers is er al twee keer oponthoud door de fietsen van van Wesel. Eerst loopt Anneke haar ketting van het derailleurwieltje en wil er niet meer al fietsende op. Sinds ze de derailleur in haar achterwiel kreeg op vakantie hebben er al twee fietsenmakers (en een leek: ikzelf) aan gesleuteld. Gaat nog steeds niet lekker met de nieuwe path. Daarna loopt bij mij bij het opschakelen naar groot blad de ketting eraf en komt klem te zitten. Het bewijs voor sommigen (inclusief Anneke) dat wij aan nieuwe fietsen toe zijn….. Jan Rullens zal dit wel beamen wellicht.
We rijden via Zevenbergschen Hoek naar Moerdijk maar moeten even langs het “lelijkste treinstation van Nederland” omdat de Postbaan nog afgesloten is. Geen probleem want het is nauwelijks om en het is zalig fietsweer. Het zachte windje tegen uit het noorden voel je bijna niet bij deze temperaturen waarbij de luchtdichtheid merkelijk minder is dan bij kou. Via de Dordtse Biesbosch rijden we door een mooi nieuw natuurgebied richting Sliedrecht. Flip wijst me nog op een mooi wandelpad met vlonders over het water, maar ik vind het fietspad aanhouden een beter idee. Het tempo zit er goed in en we zijn zo bij het bekende wielerbaantje en gaan de spoorbrug over om even later de Alblasser polder in te fietsen. Een heel ander gebied dan rondom Made. Hier altijd volle sloten en alleen rundveebedrijven met gras. Het een heeft met het ander te maken. Klei op veengrond is het en dat mag absoluut niet uitdrogen, en omdat het altijd nat is, kun je alleen gras laten groeien. Het is een mooi gebied, hier en daar een windmolen, we genieten. Het is gelukkig ook niet druk op deze zondagochtend. Als we in de buurt van Gorinchem komen, slaan we af naar het zuiden. Het beetje wind wat er is, komt nu van achter, dat komt goed uit als we de brug op moeten. Hier worden de benen even getest. Kevin merkt dat hij op het verkeerde moment op kop gekomen is want bergop is niet zijn sterkste punt. Iedereen rijdt hem voorbij, maar hij vertrouwd er op dat de zwaartekracht in de afdaling in zijn voordeel gaat werken. Helaas gaat in de haarspeldbocht iets mis en Kevin duikelt spectaculair over de vangrails heen. Tenminste, dat zei hij zelf en een wielrenner die achter hem rijdt, en hem weer terug op de fiets helpt, want de WTC’ers hebben niks gezien of gehoord. Daarvoor lag hij te ver achter. Onderaan de brug kijken we nog om of we iemand zien komen, maar Kevin, die dan waarschijnlijk op zijn rug achter de vangrails ligt, wordt niet gezien. Er lijkt dus niemand meer te komen. We geven weer gas maar na een paar kilometer merkt toch iemand op dat Kevin er niet is. Ik besluit maar eens even terug te gaan kijken om te zien of hij lek heeft of zo. Hij komt me tegemoet gereden en ik zie in eerste instantie niks aan hem. Maar dichterbij blijkt hij toch behoorlijk “gebutst”. Met name zijn armen zijn bont en blauw. Hij vertelt dat hij de vangrail heeft vastgepakt en toen een soort koprol eroverheen gemaakt heeft. Ik moet denken aan de olympische spelen, dat heb ik gezien op de evenwichtsbalk en is een oefening met hoge puntenwaarde! Maar punten krijgt hij niet, wel steeds meer pijn. We besluiten met ons beiden de kortste weg terug te rijden. Even de rest gebeld, die rijden om Werkendam heen en dan komen we elkaar wellicht nog tegen voor Hank. Net na Kozakkenboys stoppen we toch maar even en haal ik een paar paracetamols uit ons EHBO-setje. Want met zijn gebutste armen voelt hij elk hobbeltje en die blijken er dan toch veel in de weg te zitten. Met een gangetje van 29 km per uur rijden we terug. We komen de rest van de ploeg niet meer tegen en ook John die ook naar ons op zoek was, heeft ons en wij hem niet meer getroffen. Lastig koersen zonder oortjes, hebben we gisteren ook in Parijs gezien. Maar Kevin vindt het niet erg, nu kan hij rustig terug.
In Made hebben we toch 100 kilometer op de teller. Kevin heeft nog 25 kilometer moeten “stuiteren”, maar is nu thuis. “Na het douchen zal het weer wel gaan”, zegt hij als hij afdraait. Dat help ik hem hopen want zijn rechterarm is toch wel wat dik geworden. Als ik vanavond nog even check, appt hij terug dat het wel gaat en hoopt dat na een goede nachtrust het wat beter gaat met armen en ook zijn heup die een snee heeft (terwijl fietsbroek gewoon nog heel is ?!).
Beterschap Kevin!
Jammer dat zo’n mooie tocht op een mooie zomerdag zo eindigde. Maar wellicht is het eigenlijk nog goed afgelopen met Kevin’s turnoefening over de vangrails met gelijke leggers.

Ad van Wesel