In de week dat het parcours van het NK bekend gemaakt is, blijkt dat wij daarvan net dit weekend een stuk op ons programma hebben staan: De West Brabant route. En dat zowel bij de Sport- en de Tourgroep. Traditioneel is de koffiestop in mijn geboortedorp Nispen bij Café Tivoli, met gebak van de beste bakker van Nispen (er is er maar 1 en dat is ook nog eens de broer van de café-baas). Na mijn telefoontje wil Tivoli wel om 10:45 uur open gaan in plaats van om 12:00 uur wat normaal is op zaterdag. Hierdoor kwam ik met Peter Broeders op het idee dat de Sport en Tour daar ongeveer tegelijk aan konden komen als de tour om 8:00  uur vertrok en wij om 8:30 uur. Dan moet de tour groep 29 km/u gemiddeld rijden en de sport groep wel 35 km/uur…. Hmm dat is wel hard, maar we hebben tegenwoordig goede kleppers. Zo ge-appt zo gedaan. Om 8:00 uur kijk ik uit mijn keukenraam en zie zo’n 12-13 man vertrekken. Dat is mooi, dan zijn wij nog met 8-10 en dan kom ik aan de 20 die ik de baas van Tivoli beloofd heb. Maar als ik tegen half negen bij de Amerhal kom, zie ik naast 3 trim-groep mensen slechts Flip, Rachel en Kees.
Waar zijn de mannen die we nodig hebben om de tourgroep in te halen?
Gelukkig komt Frans Marijnissen ook nog aan fietsen, maar die wil rustig aan zo net na zijn vakantie en dus met de trimgroep mee.
Leuk voor hen maar daar heb ik niks aan natuurlijk.
Hoe gaan we dit redden met 4 coureurs….?
Drie-en-half zegt Rachel dan ook nog fijntjes.
Ik maak snel een rekensom.
Ik zeg tegen Flip: De tourgroep rijdt vast nog een keer lek, ze rijden misschien wel een keer verkeerd…. Als ik dan 10 kilometer afsnijd, komt het toch weer uit. In mijn hoofd probeer ik wegen van meer dan 30 jaar terug in mijn herinnering op te halen en zowaar ik krijg een plan. We rijden een lekker tempo en doen daar alle vier goed onze beurten; 3.8 man halen we zeker. Ik snij als eerste even bij Zevenbergen een stukje af (later vertelt Peter Broeders dat hij dat daar ook zo gedaan heeft en dus van de originele route is afgeweken,… dat is natuurlijk valsspelen hè). Dus daar ben ik niks mee opgeschoten. In Stampersgat winnen we op aanwijzing van Flip nog eens 500 meter door door het tunneltje te rijden. Maar de grote afsnijder komt door van Kruisland naar cafè ’t Anker te sturen en dan om Wouw heen door de Bulkstraat, snelweg over en op naar afslag Heerle. Dan wordt het even spannend voor mij. Ik weet dat als ik bordjes camping Zoomvliet kan vinden, a) die camping nog bestaat en b) ik de juiste weg heb gevonden om binnendoor naar Heimolen te komen.
En zowaar, het gaat goed, we vinden de juiste weg en komen zo weer op de route om de heuvelzone te pakken. Eerst de Vossenberg en dan naar Woensdrecht om op de Rijzende Weg wat hoogtemeters te maken. Kees springt onderaan weg in een poging om Rachel te lossen en het lukt deze keer om die springveer uit het wiel te rijden. Ik hoor achter mij dat de luchtwegen van Rachel vandaag niet goed werken. En zonder goede luchtinlaat werkt de motor natuurlijk niet. Nog een klim naar Hoogerheide en dan krijgen we wind schuin van achter op weg naar eerst Huijbergen en dan over de Wouwse Heide richting Nispen. Daar komen we vijf voor elf aan. De tourgroep krijgt net hun bakje koffie geserveerd dus zijn er nog niet zo lang.
Wel lang genoeg om alle appelpunten besteld te hebben; $#(^&%($#*!!.
Wij hebben nog  keuze uit kersen- en arbikozenvlaai. Ik neem abrikozen en moet zeggen, die was heel lekker en er zit blijkbaar geen citroenzuur in, dus hij viel goed.
De sportgroep wil nu toch wel graag met de tourgroep mee want dat gaat wat gemakkelijker en we hebben al flink ons best gedaan.
En bijkomend voordeel;  deel 2 van de tocht hoef ik dan geen verslag te schrijven,
zie het verhaal van Edwin (dank Edwin, dat doe je goed en snel, net als je fietst).

Ad van Wesel